[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตั้งกระทู้ครั้งแรก การใช้ภาษาอาจไม่สวยงาม ถูกต้องมากนัก ขออภัยไว้ ณ ที่นี้
สวัสดีค่ะ ขอแทนตัวเองว่าเอ็มนะ
เอ็มเป็นนักศึกษามหาลัยแห่งหนึ่ง คณะทางด้านศิลปะ
เริ่มเรื่องเลยละกัน
เรื่องเริ่มตอนเราเข้าไปปีหนึ่งใหม่ๆ ด้วยความที่เป็นเด็กกิจกรรม เลยได้สนิทกับรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อ พี่วี เขาเองก็มาทำกิจกรรมบ่อยเหมือนกัน ก็เริ่มได้คุยกัน
ต้องบอกก่อนว่าคณะของเราเนี่ย มีการเรียกพี่เรียกน้องในคณะ ไปช่วยงานกันบ่อยๆ ส่วนมากก็เรียกพี่น้องรหัสกันเนี่ยแหละ แต่ด้วยความว่าตอนนั้นพี่เราไม่ค่อยเรียกเราเลยว่าง พี่วีเลยเรียกเราไปช่วยค่ะเห็นว่าเราว่าง เราเองก็อยการู้ว่าพี่ๆ เข้าทำงานไรกัน ทำอะไรกันบ้างๆ ก็เลยไปช่วยกะว่าไปเรียนรู้งานด้วย ก็เลยได้คุยกันมากขึ้นค่ะ
มากขึ้น
มากขึ้น
มากขึ้น...
เรายอมรับค่ะว่าเราเองก็หวั่นไหวขึ้นเรื่อยๆ ในเวลาที่เราแย่ เครียด เหงา พี่วีก็ชอบโผล่เข้ามาช่วยให้เรื่องคลีคลาย
เราก็พอรู้นะ ว่าพี่แกไม่ได้ทักเราแค่คนเดียว แต่ทำยังไงได้ ก็มันเผลอไปแล้ว ....
พอช่วงปิดเทอมขึ้นปี2 ความใกล้ชิดยิ่งมากขึ้น พี่วีชอบลากเราไปนู๊นไปนี้ ชวนกินข้าวบ้าง ชวนไปกินสังสรรค์บ้าง ด้วยความที่เพื่อนๆในกลุ่มเราส่วนใหญ่ไม่ค่อยกินของมึนเมา แต่เราเองก็เป็นคนชอบสังสรรค์ บวกกับคนที่เราชอบชวนขนาดนี้ จะรออะไรละค่ะ ไปสิ เขาพาเราไปรู้จักกับเพื่อนๆพี่ๆของเขา สังคมของเขา ด้วยความที่ติดส่วยห้อยตามไปขนาดนี้ คนอื่นๆทั้งเพื่อนเขาเพื่อนเราก็สงสัย จนเขารู้กันหมดว่าเรามี something
เรื่องแบบนี้ก็ลากยาวมาเรื่อยๆ เราทักไปคุยทุกวัน ทุกวันจริงๆ ถามงานแหย่เล่นอะไรก็ว่าไป
หาย ตอบน้อย ตัดบท ก็เจ็บไป
ตอบเยอะ ตอบยาว ก็ฟินไป
จนวันหนึ่ง . . . เขามีแฟน
เหมือนความรู้สึกเรามันพังไปเลย ทั้งที่เตรียมใจมาบางแล้วกับการหายๆมาๆของเขา มันจุกไปเลย ฟูมฟายเลยก็ว่าได้ จบเลยค่ะ
แต่เราคิดว่า เขาเองก็ช่วยเราเยอะ สอนเราตั้งหลายอย่าง เราคงไม่หายไปจากเขาหรอก พี่น้องก็ได้ บวกกับกริยาของพี่วีเอง ก็แสดงได้ชัดว่าเราคือน้องสาว น้องสาวคนสนิทจริง
มันทำใจยากค่ะ แต่ต้องทำ เราไม่อยากแย่งของใคร ไม่อยากก่อกวนชีวิตคู่ใคร เราอยู่ในจุดของเราที่ของเรา มองดูเขาจากมุมนี้ มันคงดีที่สุดแล้ว มีช่วงหนึ่งที่เราหายไปเลย พี่วีเองก็ใช้ชีวิตของเขา เราเองก็มีชีวิตของเรา เรียกว่าขอบหลบมาทำใจสักพัก
ทุกวันนี้เราคุยกันเหมือนเดิม แต่ไม่ทุกวันแล้ว ไปกินข้าวด้วยกันบ้าง ช่วยงานอะไรกันเหมือนเดิม แต่เราคงไม่ล้ำเส้นความรู้สึกอีกแล้วละ เราเข็ด 55555555
คุณพี่ชายที่รัก . . .
สวัสดีค่ะ ขอแทนตัวเองว่าเอ็มนะ
เอ็มเป็นนักศึกษามหาลัยแห่งหนึ่ง คณะทางด้านศิลปะ
เริ่มเรื่องเลยละกัน
เรื่องเริ่มตอนเราเข้าไปปีหนึ่งใหม่ๆ ด้วยความที่เป็นเด็กกิจกรรม เลยได้สนิทกับรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่ง ชื่อ พี่วี เขาเองก็มาทำกิจกรรมบ่อยเหมือนกัน ก็เริ่มได้คุยกัน
ต้องบอกก่อนว่าคณะของเราเนี่ย มีการเรียกพี่เรียกน้องในคณะ ไปช่วยงานกันบ่อยๆ ส่วนมากก็เรียกพี่น้องรหัสกันเนี่ยแหละ แต่ด้วยความว่าตอนนั้นพี่เราไม่ค่อยเรียกเราเลยว่าง พี่วีเลยเรียกเราไปช่วยค่ะเห็นว่าเราว่าง เราเองก็อยการู้ว่าพี่ๆ เข้าทำงานไรกัน ทำอะไรกันบ้างๆ ก็เลยไปช่วยกะว่าไปเรียนรู้งานด้วย ก็เลยได้คุยกันมากขึ้นค่ะ
มากขึ้น
มากขึ้น
มากขึ้น...
เรายอมรับค่ะว่าเราเองก็หวั่นไหวขึ้นเรื่อยๆ ในเวลาที่เราแย่ เครียด เหงา พี่วีก็ชอบโผล่เข้ามาช่วยให้เรื่องคลีคลาย
เราก็พอรู้นะ ว่าพี่แกไม่ได้ทักเราแค่คนเดียว แต่ทำยังไงได้ ก็มันเผลอไปแล้ว ....
พอช่วงปิดเทอมขึ้นปี2 ความใกล้ชิดยิ่งมากขึ้น พี่วีชอบลากเราไปนู๊นไปนี้ ชวนกินข้าวบ้าง ชวนไปกินสังสรรค์บ้าง ด้วยความที่เพื่อนๆในกลุ่มเราส่วนใหญ่ไม่ค่อยกินของมึนเมา แต่เราเองก็เป็นคนชอบสังสรรค์ บวกกับคนที่เราชอบชวนขนาดนี้ จะรออะไรละค่ะ ไปสิ เขาพาเราไปรู้จักกับเพื่อนๆพี่ๆของเขา สังคมของเขา ด้วยความที่ติดส่วยห้อยตามไปขนาดนี้ คนอื่นๆทั้งเพื่อนเขาเพื่อนเราก็สงสัย จนเขารู้กันหมดว่าเรามี something
เรื่องแบบนี้ก็ลากยาวมาเรื่อยๆ เราทักไปคุยทุกวัน ทุกวันจริงๆ ถามงานแหย่เล่นอะไรก็ว่าไป
หาย ตอบน้อย ตัดบท ก็เจ็บไป
ตอบเยอะ ตอบยาว ก็ฟินไป
จนวันหนึ่ง . . . เขามีแฟน
เหมือนความรู้สึกเรามันพังไปเลย ทั้งที่เตรียมใจมาบางแล้วกับการหายๆมาๆของเขา มันจุกไปเลย ฟูมฟายเลยก็ว่าได้ จบเลยค่ะ
แต่เราคิดว่า เขาเองก็ช่วยเราเยอะ สอนเราตั้งหลายอย่าง เราคงไม่หายไปจากเขาหรอก พี่น้องก็ได้ บวกกับกริยาของพี่วีเอง ก็แสดงได้ชัดว่าเราคือน้องสาว น้องสาวคนสนิทจริง
มันทำใจยากค่ะ แต่ต้องทำ เราไม่อยากแย่งของใคร ไม่อยากก่อกวนชีวิตคู่ใคร เราอยู่ในจุดของเราที่ของเรา มองดูเขาจากมุมนี้ มันคงดีที่สุดแล้ว มีช่วงหนึ่งที่เราหายไปเลย พี่วีเองก็ใช้ชีวิตของเขา เราเองก็มีชีวิตของเรา เรียกว่าขอบหลบมาทำใจสักพัก
ทุกวันนี้เราคุยกันเหมือนเดิม แต่ไม่ทุกวันแล้ว ไปกินข้าวด้วยกันบ้าง ช่วยงานอะไรกันเหมือนเดิม แต่เราคงไม่ล้ำเส้นความรู้สึกอีกแล้วละ เราเข็ด 55555555