*** บอกก่อนว่าผมไม่ได้เก่งและทรงภูมิปัญญาและมาโชว์ภูมิ เพียงแต่ชื่นชอบในเรื่องเกี่ยวอวกาศมาตั้งแต่เด็ก  อยากได้ความรู้เพิ่มเติมและนำเสนอแนวคิดของตัวเองเท่านั้นมิได้เอาทศฏีใดมาเขียนเพียงแค่อิงมาจากความเข้าใจของตน ***

ผมเคยดูสารคดีเกี่ยวกับการกำเนิดสิ่งมีชีวิตบนโลก หลายๆทศฏีบอกว่าดาวหางหรือดาวเคาระห์น้อยอาจพาชีวิตและน้ำมายังโลก

  ที่ผมคิดคือเอ๊ะ หรือว่าจริงๆเรา(สิ่งมีชีวิต) อาจเคยมีตัวตนหรือถือกำเนิดมาก่อนที่ไหนสักแห่งในเอกภพของเราเมื่อนานมากแล้วสมมุตินะครับ

ตอนนี้เราอยู่ที่โลก แล้วเราอยู่จนถึงวาระสุดท้ายของดาวอาทิตย์ดาวแม่ของระบบสุริยะเราพอวันที่ดวงอาทิตย์เผาผลาญเชื้อเพลิงหมดไปขยายตัวและทำลายเราสิ้นโลกแตกออกเป็นเสี่ยงๆสิ่งมีชีวิตอย่างเราและอื่นสลายไปกลายเป็นสิ่งที่เหลือไว้ผสมรวมกับเศษซากของโลกกระจายออกไปในกาแลคซี่ตอนนี้โลกเราคือกลุ่มดาวเคราะห์น้อยและดาวหางกระจายไปในอวกาศ พอเดินทางไปเรื่อยๆวันนึงเราอาจโชดีไปเจอระบบสุริยะใหม่ที่อยู่ตัวแล้วมีดาวที่อยู่ในตำแหน่งที่เอื้อต่อการกำเนิดหรือต่อการดำรงชีพ  เศษซากโลกเรากระจายไปทั่วกาแลคซี่นะครับและในนั้นมีเศษซากของเราและสิ่งมีชีวิตปนอยู่ทั่วไปหมด ถูกแรงดึงดูดของดาวในระบบสุริยะแห่งใหม่ดึงดูดเข้าไปเกิดการชนเกิดการปะทะแล้วก็อาจเป็นไปได้ที่สักก้อนนึงของเผ่าพันธุ์เราโชคดีลงไปบนดาวที่สามารถทำให้จุลชีพของสิ่งมีชีวิตนั้นไม่ตายและเริ่มการกำเนิดใหม่อีกครั้ง

พอเข้าใจไหมครับประมาณว่าโลกเราแตกและเราก็กระจายเซลจุลชีพเราไปทั่วพอไปเจอดาวดวงใหม่ก็กำเนิดขึ้น อาจไม่เหมือนดาวที่เราเคยอยู่มาก่อน 100 % แต่มีปัจจัยที่เอื้อต่อสิ่งชีวิตอย่างเราเหมือนดาวแรก  อาจเป็นมีเทนที่มีมากในอากาศแต่พอมีอ๊อกซิเจนเพราะเกิดจากการย่อยสลายของจุลชีพบางอย่างในน้ำทำให้มีเทนลดลงมีอ๊อกซิเจนเป็นพิษเราก็ต้องปรับตัวให้อยู่กับมันจนเราต้องอยู่ด้วยอ๊อกซิเจนที่มีมากกว่ามีเทนเรื่อยๆแล้วก็เกิดการกลายพันธุ์ต่างๆนาๆ จริงๆเราอาจไม่ได้มีลักษณะทางชีวภาพแบบนี้แต่เราปรับตัวจนเป็นแบบนี้บนดาวดวงนี้ แต่ยังไงก็ยังคงต้องกำเนิดจากเคมีหลักเช่นเดิมคือเรายังคงมีกรดอมิโนเป็นเคมีตั้งต้นของโปรตีนและยังคงใช้โปรตีนเป็นส่วนประกอบสำคัญของการกำเนิดและพัฒนาชีวิตอยู่ดี