เรื่องมีอยู่ว่า เราได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่งโดยบังเอิญ (ในโซเชี่ยวนะคะ) ทีแรกก็ทักทายกันปกติ แล้วก็คุยกันทุกวัน จนรู้สึกว่า เอ๊ะ คนนี้คุยถูกคอ
ก็คุยกันมาเรื่อยๆ ก็มีวีดิโอคลอกันบ้าง ค่อยข้างบ่อย ผ่านมา3เดือน ก็มีตอบแชทบ้างไม่ตอบบ้าง จนเรามาเห็นในเฟสประมาณว่าเค้ามีแฟนแล้ว
...เราเศร้าเลย อึนๆ หงอยๆ ไปหลายวัน แล้วก็ไม่ได้ทักอะไรเค้าไปอีก
... 3 อาทิตย์ต่อมา เค้าก็มาคุยกับเรา แบบที่คุยปกติ (คุยที่พูดถึงนี้ แค่ในสถานะเพื่อนนะคะไม่มีอะไรมากกว่านั้น) แต่เราก็มีแขวะๆเค้าไปบ้าง555
แล้วเค้าก็เอารูปคู่ลง เราก็มีงง ...
--- หลังจากนั้นเราก็คุยกับเค้าเกือบทุกวัน รู้ว่าเวลาไหนเค้าทำอะไรอยู่ เวลาไหนเค้าว่าง เวลาไหนเค้าจะนอน กุ๊กกิ๊กกันเหมือนแฟน บางวันก็วีดิโอคลอ นอนหลับไปพร้อมกัน บางวันเราตื่นก็โทร.ปลุกเค้า บางทีต่างคนก็มีอาการ หึงหวง กันบ้างเล็กน้อยแต่ก็แปลก ไม่ได้เป็นอะไรกันหึงกันทำไม555
คิดถึงเค้าทุกวัน ไม่ว่าจะทำอะไรก็นึกถึงแต่เค้า อะไรทำนองนี้คะ...
.... จุดพีคของเรื่องนี้ .... แล้ววันนึ่ง เราแกล้งลองใจเค้า แกล้งไปโพสเล่นๆหน้าเฟสเค้า ก็ลองใจเค้าดูหนะคะว่าวิธีนี้จะได้ผลมั๊ย โพสว่า ท่ีรัก... ไม่ถึง 1 นาที เค้ารีบลบ เราก็แกล้งหัวเราะ แต่ตอนนั้นเราสตั๊นไปเลย งง มึน อึน (คิดในใจ ว่าแล้วว่าต้องมีอะไรบางอย่าง) ก็ทำให้เรารู้ตัวว่า เราเป็นแค่คนคุยเท่านั้นเอง (หลงตัวเองคิดว่าเป็นคนสำคัญอยู่ได้ตั้งนาน ตื่นคะตื่น!!!! ) เราก็เลยคุยกันตรงๆกับเค้า ซึ้งคำพูดของเราทำให้เราจุกมากๆเลยคะ
เราถามเค้าว่า
"เพราะเธอไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ใช่หรือป่าว"
เค้าตอบว่า
"ก็ไม่นะ แต่เราแคร์ใครบางคนมากกว่า" T^T
ความรู้สึกตอนนั้นมัน............ ว่างเปล่า เคว้าว้าง รู้สึกเหมือนตัวเบาลอยอยู่ในอากาสยังไงยังงั้นเลยละ (เคยรู้สึกเหมือนน่าเงิบมั๊ยคะ..?!)
จุกแบบ ร้องไห้ไม่ออก บอกใครไม่ได้ ระบายไม่ได้ เล่าให้ใครฟังไม่ได้
เราก็ถามเค้าต่อว่า
"งั้นเราขอถามตรงๆนะ เธอคิดอะไรกับเราป่ะ"
เค้าตอบว่า
"ก็คิดนะ เราคุยกับเธอมันก็รู้สึกดีนะ สบายใจบ้างบางทีก็ไม่"
หลังจากนั้น เราเลยเลือกที่จะปิดเฟสไปซักระยะ ทำใจไม่ได้ อาการแบบ เบื่อ นอย หงอย มึน อึน จุก ซึม ไม่อยากเจอน่าใคร ไม่อยากคุยกับใคร เก็บตัวอยู่เงียบๆคนเดียวในห้อง
[ เราว่าเราไม่ควรรู้สึกว่าทำไมเราจะต้องเสียใจอะไรขนาดนี้ ทั้งที่แฟนก็ไม่ได้เป็น แต่เราเสียใจ เรารู้สึกว่าการที่ไม่ได้คุยกับเค้าเหมือนขาดอะไรไปซักอย่าง หรือจะเป็นเพราะความเคยชินที่เราเคยทำทุกวัน ... เราไม่รู้เลยว่า เค้ากลายมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราตั้งแต่เมื่อไร จนถึงตอนนี้ก็ 5 เดือนที่เราคุยกับเค้ามา เพิ่งมารู้ตัวก็ตอนนี้ว่าเราขาดเค้าไปแล้วเหมือน อะไรบางอย่างขาดหายไป ... ]
แต่ก็ไม่รู้ทำไมเราไม่โกรธเค้าเลยแม้แต่น้อย แต่กลับมีความรู้สึกยินดีกับเค้า......
ตัวเราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแบบนี้เค้าเรียกว่ารักหรือเปล่า หรือว่าอะไร
"ขอบคุณนะคะที่อ่านจบ"
แบบนี้เค้าเรียกว่ารักหรือเปล่า ไม่แน่ใจ...
ก็คุยกันมาเรื่อยๆ ก็มีวีดิโอคลอกันบ้าง ค่อยข้างบ่อย ผ่านมา3เดือน ก็มีตอบแชทบ้างไม่ตอบบ้าง จนเรามาเห็นในเฟสประมาณว่าเค้ามีแฟนแล้ว
...เราเศร้าเลย อึนๆ หงอยๆ ไปหลายวัน แล้วก็ไม่ได้ทักอะไรเค้าไปอีก
... 3 อาทิตย์ต่อมา เค้าก็มาคุยกับเรา แบบที่คุยปกติ (คุยที่พูดถึงนี้ แค่ในสถานะเพื่อนนะคะไม่มีอะไรมากกว่านั้น) แต่เราก็มีแขวะๆเค้าไปบ้าง555
แล้วเค้าก็เอารูปคู่ลง เราก็มีงง ...
--- หลังจากนั้นเราก็คุยกับเค้าเกือบทุกวัน รู้ว่าเวลาไหนเค้าทำอะไรอยู่ เวลาไหนเค้าว่าง เวลาไหนเค้าจะนอน กุ๊กกิ๊กกันเหมือนแฟน บางวันก็วีดิโอคลอ นอนหลับไปพร้อมกัน บางวันเราตื่นก็โทร.ปลุกเค้า บางทีต่างคนก็มีอาการ หึงหวง กันบ้างเล็กน้อยแต่ก็แปลก ไม่ได้เป็นอะไรกันหึงกันทำไม555
คิดถึงเค้าทุกวัน ไม่ว่าจะทำอะไรก็นึกถึงแต่เค้า อะไรทำนองนี้คะ...
.... จุดพีคของเรื่องนี้ .... แล้ววันนึ่ง เราแกล้งลองใจเค้า แกล้งไปโพสเล่นๆหน้าเฟสเค้า ก็ลองใจเค้าดูหนะคะว่าวิธีนี้จะได้ผลมั๊ย โพสว่า ท่ีรัก... ไม่ถึง 1 นาที เค้ารีบลบ เราก็แกล้งหัวเราะ แต่ตอนนั้นเราสตั๊นไปเลย งง มึน อึน (คิดในใจ ว่าแล้วว่าต้องมีอะไรบางอย่าง) ก็ทำให้เรารู้ตัวว่า เราเป็นแค่คนคุยเท่านั้นเอง (หลงตัวเองคิดว่าเป็นคนสำคัญอยู่ได้ตั้งนาน ตื่นคะตื่น!!!! ) เราก็เลยคุยกันตรงๆกับเค้า ซึ้งคำพูดของเราทำให้เราจุกมากๆเลยคะ
เราถามเค้าว่า
"เพราะเธอไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ใช่หรือป่าว"
เค้าตอบว่า
"ก็ไม่นะ แต่เราแคร์ใครบางคนมากกว่า" T^T
ความรู้สึกตอนนั้นมัน............ ว่างเปล่า เคว้าว้าง รู้สึกเหมือนตัวเบาลอยอยู่ในอากาสยังไงยังงั้นเลยละ (เคยรู้สึกเหมือนน่าเงิบมั๊ยคะ..?!)
จุกแบบ ร้องไห้ไม่ออก บอกใครไม่ได้ ระบายไม่ได้ เล่าให้ใครฟังไม่ได้
เราก็ถามเค้าต่อว่า
"งั้นเราขอถามตรงๆนะ เธอคิดอะไรกับเราป่ะ"
เค้าตอบว่า
"ก็คิดนะ เราคุยกับเธอมันก็รู้สึกดีนะ สบายใจบ้างบางทีก็ไม่"
หลังจากนั้น เราเลยเลือกที่จะปิดเฟสไปซักระยะ ทำใจไม่ได้ อาการแบบ เบื่อ นอย หงอย มึน อึน จุก ซึม ไม่อยากเจอน่าใคร ไม่อยากคุยกับใคร เก็บตัวอยู่เงียบๆคนเดียวในห้อง
[ เราว่าเราไม่ควรรู้สึกว่าทำไมเราจะต้องเสียใจอะไรขนาดนี้ ทั้งที่แฟนก็ไม่ได้เป็น แต่เราเสียใจ เรารู้สึกว่าการที่ไม่ได้คุยกับเค้าเหมือนขาดอะไรไปซักอย่าง หรือจะเป็นเพราะความเคยชินที่เราเคยทำทุกวัน ... เราไม่รู้เลยว่า เค้ากลายมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราตั้งแต่เมื่อไร จนถึงตอนนี้ก็ 5 เดือนที่เราคุยกับเค้ามา เพิ่งมารู้ตัวก็ตอนนี้ว่าเราขาดเค้าไปแล้วเหมือน อะไรบางอย่างขาดหายไป ... ]
แต่ก็ไม่รู้ทำไมเราไม่โกรธเค้าเลยแม้แต่น้อย แต่กลับมีความรู้สึกยินดีกับเค้า......
ตัวเราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแบบนี้เค้าเรียกว่ารักหรือเปล่า หรือว่าอะไร
"ขอบคุณนะคะที่อ่านจบ"