===========
สอบนรก
===========
: Psycho G
ถ้าพระเจ้า หรือซาตาน ก็ตาม
ก็คง ต้องการคัดเลือก บางสิ่ง บางคน บางอย่าง
จำเป็นต้องมีเครื่องมือ ในการคัดเลือกแยกแยะ
คำถามว่า สอบไปเพื่ออะไร ทำไม มีมา ช้านาน
คำตอบ ก็ เช่นกัน.....
ที่มา : ........................
“เธอทุจริตการสอบ!.....”
ประโยคนั้นกึกก้องในความรู้สึกของเด็กหนุ่มจนประสาทอึงอล โลกทั้งโลกเหมือนถล่มครืน สมองลั่นเปรี้ยะจนชาค้างไปชั่วขณะ
เขาระวังแล้วในการค่อยแอบแกะกระดาษห่อเล็กๆซึ่งบรรจุข้อมูลพื้นฐานในล้ำค่าการสอบออกมาจากกระเป๋าเสื้อ โดยแน่ใจว่าคนคุมสอบไม่ได้อยู่บริเวณวิกฤติ แต่แล้วคนคุมสอบก็โผล่พรวดมาข้างหน้าราวฝันร้าย ด้วยหน้าตาท่าทางควรจะเป็นคนประหารนักโทษมากกว่า สีหน้าท่าทางโหดดิบเถื่อนและเลือดเย็น รอยยิ้มเต็มไปด้วยความสะใจเย้ยหยัน
“เธอต้องถูกลงโทษ”
น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเฉียบขาดจนขนลุกเกรียวและวินาทีต่อมา เสียงอะไรบางอย่างก็กระหึ่มกึกก้องไปทั่วห้องสอบ เด็กหนุ่มได้สติหันไปมอง แต่ก็ต้องตัวเย็นเฉียบปากอ้าตาค้างด้วยความตกใจสุดขีด คนคุมสอบจอมโหดกำลังถือเลื่อยยนต์ซึ่งคำรนคำรามอย่างน่ากลัว ก่อนจะกดคมเลื่อยลงบนมือขวาของนักลอกข้อสอบซึ่งวางค้างคาอยู่บนโต๊ะ
“โอ๊ย......!!!!!”
เขาร้องสุดเสียงด้วยความตกใจสุดขีดมากกว่าความเจ็บปวด มองดูมือตัวเองซึ่งยังคงกำปากกาแน่นกระเด็นหลุดลงไปกลิ้งกระตุกพลิกไปมาบนพื้น เลือดสีแดงฉีดออกมาราวท่อประปาแตก เลื่อยยนต์ยังผ่าโต๊ะออกเป็นเสี่ยง กระดาษข้อสอบถูกผ่าแยกออกเป็นสองซีก เขาใช้มือข้างที่ขาดไขว่คว้ากระดาษข้อสอบซึ่งหมุนคว้างออกไปตามสัญชาตญาณหวงแหน โดยลืมไปว่ามือขาดไปแล้ว ทำให้เลือดยิ่งสาดกระจายไปทั่วห้องราวกับรดน้ำสนามหญ้าด้วยสายยาง เสียงหวีดร้องระงมไปทั่ว
อะไรบางอย่างหนักๆกระแทกลงบนศีรษะ เด็กหนุ่มสะดุ้งเฮือก
“หลับในห้องสอบเชียวเรอะ....”
เสียงหัวเราะคิกคักดังพอได้ยิน เด็กหนุ่มเงยหน้ามองซ้ายขวาอย่างไม่แน่ใจและสับสนครู่หนึ่ง ก่อนสติจะค่อยพลิกฟื้นมาสู่ปัจจุบันและความจริง มองดูมือข้างขวาก็ไม่ได้ขาดไปไหน มันเป็นเพียงฝันร้าย ...ฝันร้ายกาจที่สุดในช่วงระหว่างการเผลอหลับในห้องสอบ แถมโดนมะเหงกคนคุมสอบอีกต่างหาก
จับดูข้อมือขวาเพื่อให้แน่ใจมันยังไม่ขาดหายไปไหน แต่กลับรู้สึกเจ็บลึกๆ ราวกับเพิ่งผ่านการถูกตัดมาไม่นาน ให้ตายเถอะ....ถ้าเมื่อคืนไม่ดูหนังสือดึกไปหน่อยคงไม่เผลอหลับไปแบบนี้
ก้มลงมองกระดาษห่อเล็กในกระเป๋าเสื้อมันยังอยู่อย่างสงบเรียบร้อยไม่ได้หายหน้าหายตาไปไหน หันไปมองคนคุมสอบ ซึ่งถอยไปอยู่หลังห้องพลางกวาดสายไปดุดันเข้มงวดเอาจริงไปมา สมกับเป็นยอดนักคุมสอบ ในมือไม่ได้มีเลื่อยยนต์ หน้าตาก็ไม่ได้เหมือน เลทเธอร์เฟซ ฆาตกรโรคจิตแห่งหนังสยองขวัญแขนขาไม่ครบ Texas Chainsaw Massacre แต่ประการใด
คงเป็นเพราะหลายวันก่อน เขาคลายเครียดกับหนังไล่ล่าคนด้วยเลื่อยยนต์ หลังการดูหนังสือและวางแผนทุจริตการสอบมาจนสมองล้า การทุจริตการสอบเป็นสิ่งขาดเสียมิได้ มันน่าตื่นเต้นเร้าใจไม่ต่างจากการถือเลื่อยยนต์ไล่หั่นคนในหนังสยองขวัญมากนัก
เขาคือมืออาชีพในการทุจริตการสอบอย่างแท้จริง ไต่เต้าสะสมประสบการณ์มาตั้งแต่เด็กและไม่เคยถูกจับได้แม้แต่ครั้งเดียว ผลการสอบอยู่อันดับต้นเสมอและน่าภาคภูมิใจ ท่ามกลางความเจ็บปวดขมขื่นของเด็กหัวดีเรียนเก่งหลายคนซึ่งตั้งหน้าตั้งตาดูตำราอย่างเดียว สุดท้ายก็พ่ายแพ้การฝีมือการลอกของเขาอย่างน่าสงสาร
เจ้าแว่น.....เด็กดีประจำห้องที่เคยสอบได้ที่หนึ่งมาตลอด เขายังเคยเขี่ยลงไปอยู่อันดับสองมาแล้ว เจ้าแว่นเป็นเด็กฉลาดและหัวดี แต่ในที่สุดก็พ่ายแพ้กับคนมีข้อมูลอยู่รอบตัวอย่างเขาด้วยคะแนนฉิวเฉียดน่าคลั่งใจ
“ฉันรู้ว่าแกทุจริตการลอบ”
นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายของเจ้าแว่น ความเป็นเพื่อนขาดหายลงตั้งแต่วันนั้น
แต่ก็ดีแล้ว เพราะหลังจากนั้น เขาก็ไม่มีใครมาทำให้กดดันทางการสอบอีก คนอื่นล้วนไม่คู่ควรมาต่อกร จนกระทั่งจบมัธยมปลายและก้าวสู่เวทีการสอบเจ้ามหาวิทยาลัยในครั้งนี้
มองเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง ก่อนค่อยใช้นิ้วคีบกระดาษในกระเป๋าออกมาอย่าระมัดระวัง ความจริงแล้วเขามีกระดาษแบบนี้อยู่รอบตัว ซ่อนท่ามกลางเส้นผม ในแขนเสื้อ ขากางเกง ในเข็มขัด ในปกเสื้อ ในรองเท้า ในปากกา ยางลบ ล้วนมีข้อมูลบรรจุทุกรายวิชา
ยิ้มในใจ... เพราะกระดาษแผ่นนี้มีสมการทางฟิสิกส์ซับซ้อนมากมายเขียนด้วยภาษาของเขาเอง เป็นการกันเหนียวเผื่อถูกจับได้ เพียงแต่ดูสักนิดก็เป็นแนวทางทำข้อสอบได้หลายข้อ
ค่อยๆ คลี่ออกมาอย่างซ่อนเร้นและระมัดระวังโดยปราศจากอาการส่อพิรุธ แค่ชำเลืองลงไปก็พอมองเห็นรหัสลับได้
ฉันรู้ว่าแกทุจริตการลอบ
ข้อความปรากฏให้เห็นในกระดาษ มันชัดเจนกว่าการชำเลืองมองทุกครั้ง
“เฮ้ย.....!!!”
เขาลืมตัวร้องเสียงลั่นออกมาโดยไม่ตั้งใจ มันบ้าอะไร ใครมาเปลี่ยนกระดาษแผ่นนี้ นักเรียนคนอื่นหันมามองด้วยความสงสัย พร้อมกับคนคุมสอบซึ่งปรี่เข้ามาประชิดตัวทันที
“โวยวายอะไร”
กรรมการคุมสอบถามด้วยเสียงเกือบตะคอก พร้อมกับเอื้อมมือมากระชากกระดาษในมือของเด็กหนุ่มออกไป เขาใจหายวาบ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ถูกจับได้ วินาทีนั้นเขาตระหนักถึงความหวาดกลัวชนิดหนึ่งที่ทะลักขึ้นมาในความรู้สึกอย่างรวดเร็ว ความหวาดกลัวอันเกิดจากความอับอายขายหน้า ความเสียชื่อเสียงและการถูกประณามหยามหมิ่น ผลงานซึ่งทำมาดีๆ ตั้งแต่เด็กจะมาพังครืนล่มสลายในวันนี้เอง เหงื่อเริ่มไหลจนชุ่มโชกไปทั้งใบหน้าและแผ่นหลังราวกับนักโทษกำลังจะถูกลากตัวไปลานประหาร
“จะบ้าเหรอ....”
เสียงกรรมการคุมสอบซึ่งตอนนี้แทบไม่ต่างจากผู้คุมคุกนรกในความรู้สึกของเด็กหนุ่มเหมือนแว่วมาแต่ไกล จากสุดขอบนรก
“นี่มันกระดาษเปล่า....ถือมันขึ้นมาทำไม...คิดจะทำอะไร”
สมองของเด็กหนุ่มลั่นเปรี้ยะขึ้นมาอีกแล้ว กระดาษเปล่า...เป็นไปได้อย่างไร ก็เมื่อครู่เขามองเห็นข้อความประหลาดเต็มตาเต็มความรู้สึก จะว่าคนคุมสอบจะล้อเล่นก็ไม่มีทางเป็นไปได้ หน้าตาท่าทางแบบนั้นไม่มีทางล้อเล่น
“เปล่าครับ...”
พอได้สติก็รีบฝืน ยิ้มปฏิเสธภาระความรับผิดชอบทั้งหมดทั้งปวงอย่างรวดเร็ว ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไว้ก่อนเป็นดีที่สุด
“งั้นนั่งสอบต่อไปดีๆ”
กรรมการคุมสอบจอมโหดเน้นเสียงอย่างกำชับก่อนจะก้มหน้าลงมาบอกข้างหูด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบเอาจริงเอาจังจนน่าขนลุกว่า
“แต่อย่าให้ฉันรู้ว่าเธอทุจริตการสอบ ไม่งั้น......”
มันอะไรกัน...เด็กหนุ่มร้องในใจ คนคุมสอบมีสิทธิ์มาลงมะเหงกบนหัวชาวบ้านเล่น มาข่มขู่คนสอบแบบนี้ด้วยเหรอ คอยก่อนเถอะให้สอบเสร็จก่อน ฉันจะหาทางเล่นงานแก
เขาเริ่มหันมองซ้ายขวาอย่างระมัดระวัง พอไม่มีฐานข้อมูลสำคัญก็ไม่แน่ใจในการทำข้อสอบ แต่ไม่เป็นไร...ยังมีกระดาษซึ่งบรรจุข้อมูลในแนวเดียวกันนี้อีกแผ่นในปากกาลูกลื่น เขามองซ้ายขวาก่อนหมุนด้ามปากกาออกมาอย่างแผ่วเบา แต่การกระทำยังไม่บรรลุวัตถุประสงค์เพราะเขาสังเกตเห็นสาวน้อยนางหนึ่งซึ่งนั่งโต๊ะด้านข้างมีท่าทางล่อเลศนัยผิดปกติ
ลางสังหรณ์อย่างคนเจนประสบการณ์ บอกว่าเธอกำลังจะทุจริตการสอบ
ตอนนี้กรรมการคุมสอบหน้าโหดเดินไปหลังห้อง เป็นโอกาสอันดีในการก่อเหตุ เขามองอย่างสนใจ ดูว่าเจ้าหล่อนจะซ่อนข้อมูลไว้บริเวณไหน บางทีอาจจะเป็นขาอ่อน ซึ่งเป็นจุดซ่อนเร้นที่ไม่มีใครกล้าตรวจเท่าไร เขากลืนน้ำลายเมื่อจินตนาการภาพเธอ ค่อยถลกชายกระโปรงขึ้น
แต่เขาคิดผิด
เธอพลิกหงายข้อมือซ้ายวางบนโต๊ะ มือขวากำคัทเตอร์คมกริบแล้วใช้ใบมีดคมกริบบรรจงกรีดเป็นทางยาวลงบนข้อมือด้วยสีหน้าท่าทางเรียบเฉยเหมือนไม่มีความเจ็บปวด เลือดไหลทะลักเป็นสายในขณะค่อยดึงกระดาษชุ่มเลือดแผ่นเล็กๆ ออกมาจากรอยแผล
“เฮ้ย.......!!!!!”
เขาพรวดพราดลุกขึ้นร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ โต๊ะถูกกระแทกล้มโครมไปข้างหน้า มันบ้าอะไรกัน ยังมีคนคิดวิธีซ่อนกระดาษข้อมูลสำคัญได้วิปริตผิดแผกแตกต่างมากไปกว่าที่เขาคิดอีก เธอหันมามองพลางยกมือซ้ายอาบเลือดขึ้น เอานิ้วชี้แตะริมฝีปากเป็นนัยว่าอย่าเอะอะเสียงดังไป โดยไม่สนใจกับบาดแผลตัวเองเลยสักนิด
“โวยวายอะไรอีก จะบ้าหรือไง....”
เสียงคุกคามของกรรมการคุมสอบดังเต็มรูหู ก่อนมะเหงกจะหล่นเปรี้ยงลงเต็มหัว เขาถึงที่เกิดเหตุรวดเร็วทันในเหลือเกิน น่าจะไปเป็นตำรวจมากกว่าคนคุมสอบตามปกติ
“ก็.......”
เด็กหนุ่มชี้มือสั่นระริกไปทางเด็กสาวต้นเหตุ แต่คำพูดซึ่งกำลังจะหล่นออกมาก็ชะงักค้าง
เด็กสาวคนนั้นนั่งหันมามองอย่างประหลาดใจ ไม่มีรอยแผลหรือสีแดงฉานของเลือดเลยสักนิด ไม่มีคัทเตอร์ไม่มีกระดาษอะไรเลย มันเรื่องบ้าอะไรกัน เธอมองหน้าเขา มองหน้าคนคุมสอบ แล้วผายมือออกบอกอาการว่าไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรสักนิด
กรรมการจอมโหดคุมสอบมองหน้าเด็กหนุ่มอย่างเอาเรื่องก่อนตะคอกเสียงดังว่า
“จะบ้าหรือไง อยู่ดีๆ ก็เอะอะโวยวาย..ถ้าประสาทแด๊ก..ก็กลับบ้านไปซะ อย่ามาก่อกวนห้องสอบ”
กรรมการคุมสอบบ้าอะไรปากจัดชะมัด เขาได้แต่คิดในใจ รีบยกมือไหว้ขอโทษแล้วจัดโต๊ะเก้าอี้ให้เข้าที่ นั่งทำข้อสอบต่อไป แต่สมาธิในการทุจริตแตกซ่านไปหมดแล้ว
หนทางในการทุจริตการสอบซึ่งเคยปลอดโปร่งโล่งใจมาตลอดเริ่มมีปัญหาเป้าหมายในชีวิตที่เคยวาดเอาไว้สวยงามว่าจะต้องทุจริตการสอบไปจนถึงตำแหน่งใหญ่โตในอนาคตเริ่มส่อเค้าไม่ราบรื่น หรือจะเป็นอาการสติแตกเบื้องต้น ไม่มีทาง...เขาคำรามในใจ เขาไม่มีวันบ้าก่อนวัยเกินใจฝัน....เขาไม่ต้องการถูกส่งเข้าโรงพยาบาลโรคจิตก่อนวัยอันควร!
แต่สิ่งที่เห็นแปลกๆในวันนี้มันอะไรกันแน่ เริ่มต้นจากข้อความพิสดารในกระดาษ และภาพสาวน้อยอาบเลือดเมื่อครู่ ต้องมีคำอธิบายสักอย่าง
มองปากกาอย่างไม่แน่ใจ มันถูกหมุนด้ามออกมาจนจะหลุดแล้ว กระดาษแผ่นเล็กบรรจุข้อมูลสำคัญม้วนอยู่ข้างใน แค่ดึงออกมาอ่านก็จะผีผลต่อคะแนนสอบ แต่ทำไมใจมันถึงสั่นเต้นแรง โดยไม่มีเหตุผล
คนคุมสอบเดินไปหลังห้องอีกแล้ว...เขารู้ว่ามันเป็นเพียงกลลวงให้คนเข้าสอบตายใจ ทันทีที่สัมผัสถึงการทุจริตการสอบ เขาจะกระโจนเข้าหาเป้าหมายทันทีราวเสือร้ายตะครุบเหยื่อ
....
สอบ........นรก
สอบนรก
===========
: Psycho G
ถ้าพระเจ้า หรือซาตาน ก็ตาม
ก็คง ต้องการคัดเลือก บางสิ่ง บางคน บางอย่าง
จำเป็นต้องมีเครื่องมือ ในการคัดเลือกแยกแยะ
คำถามว่า สอบไปเพื่ออะไร ทำไม มีมา ช้านาน
คำตอบ ก็ เช่นกัน.....
ที่มา : ........................
“เธอทุจริตการสอบ!.....”
ประโยคนั้นกึกก้องในความรู้สึกของเด็กหนุ่มจนประสาทอึงอล โลกทั้งโลกเหมือนถล่มครืน สมองลั่นเปรี้ยะจนชาค้างไปชั่วขณะ
เขาระวังแล้วในการค่อยแอบแกะกระดาษห่อเล็กๆซึ่งบรรจุข้อมูลพื้นฐานในล้ำค่าการสอบออกมาจากกระเป๋าเสื้อ โดยแน่ใจว่าคนคุมสอบไม่ได้อยู่บริเวณวิกฤติ แต่แล้วคนคุมสอบก็โผล่พรวดมาข้างหน้าราวฝันร้าย ด้วยหน้าตาท่าทางควรจะเป็นคนประหารนักโทษมากกว่า สีหน้าท่าทางโหดดิบเถื่อนและเลือดเย็น รอยยิ้มเต็มไปด้วยความสะใจเย้ยหยัน
“เธอต้องถูกลงโทษ”
น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเฉียบขาดจนขนลุกเกรียวและวินาทีต่อมา เสียงอะไรบางอย่างก็กระหึ่มกึกก้องไปทั่วห้องสอบ เด็กหนุ่มได้สติหันไปมอง แต่ก็ต้องตัวเย็นเฉียบปากอ้าตาค้างด้วยความตกใจสุดขีด คนคุมสอบจอมโหดกำลังถือเลื่อยยนต์ซึ่งคำรนคำรามอย่างน่ากลัว ก่อนจะกดคมเลื่อยลงบนมือขวาของนักลอกข้อสอบซึ่งวางค้างคาอยู่บนโต๊ะ
“โอ๊ย......!!!!!”
เขาร้องสุดเสียงด้วยความตกใจสุดขีดมากกว่าความเจ็บปวด มองดูมือตัวเองซึ่งยังคงกำปากกาแน่นกระเด็นหลุดลงไปกลิ้งกระตุกพลิกไปมาบนพื้น เลือดสีแดงฉีดออกมาราวท่อประปาแตก เลื่อยยนต์ยังผ่าโต๊ะออกเป็นเสี่ยง กระดาษข้อสอบถูกผ่าแยกออกเป็นสองซีก เขาใช้มือข้างที่ขาดไขว่คว้ากระดาษข้อสอบซึ่งหมุนคว้างออกไปตามสัญชาตญาณหวงแหน โดยลืมไปว่ามือขาดไปแล้ว ทำให้เลือดยิ่งสาดกระจายไปทั่วห้องราวกับรดน้ำสนามหญ้าด้วยสายยาง เสียงหวีดร้องระงมไปทั่ว
อะไรบางอย่างหนักๆกระแทกลงบนศีรษะ เด็กหนุ่มสะดุ้งเฮือก
“หลับในห้องสอบเชียวเรอะ....”
เสียงหัวเราะคิกคักดังพอได้ยิน เด็กหนุ่มเงยหน้ามองซ้ายขวาอย่างไม่แน่ใจและสับสนครู่หนึ่ง ก่อนสติจะค่อยพลิกฟื้นมาสู่ปัจจุบันและความจริง มองดูมือข้างขวาก็ไม่ได้ขาดไปไหน มันเป็นเพียงฝันร้าย ...ฝันร้ายกาจที่สุดในช่วงระหว่างการเผลอหลับในห้องสอบ แถมโดนมะเหงกคนคุมสอบอีกต่างหาก
จับดูข้อมือขวาเพื่อให้แน่ใจมันยังไม่ขาดหายไปไหน แต่กลับรู้สึกเจ็บลึกๆ ราวกับเพิ่งผ่านการถูกตัดมาไม่นาน ให้ตายเถอะ....ถ้าเมื่อคืนไม่ดูหนังสือดึกไปหน่อยคงไม่เผลอหลับไปแบบนี้
ก้มลงมองกระดาษห่อเล็กในกระเป๋าเสื้อมันยังอยู่อย่างสงบเรียบร้อยไม่ได้หายหน้าหายตาไปไหน หันไปมองคนคุมสอบ ซึ่งถอยไปอยู่หลังห้องพลางกวาดสายไปดุดันเข้มงวดเอาจริงไปมา สมกับเป็นยอดนักคุมสอบ ในมือไม่ได้มีเลื่อยยนต์ หน้าตาก็ไม่ได้เหมือน เลทเธอร์เฟซ ฆาตกรโรคจิตแห่งหนังสยองขวัญแขนขาไม่ครบ Texas Chainsaw Massacre แต่ประการใด
คงเป็นเพราะหลายวันก่อน เขาคลายเครียดกับหนังไล่ล่าคนด้วยเลื่อยยนต์ หลังการดูหนังสือและวางแผนทุจริตการสอบมาจนสมองล้า การทุจริตการสอบเป็นสิ่งขาดเสียมิได้ มันน่าตื่นเต้นเร้าใจไม่ต่างจากการถือเลื่อยยนต์ไล่หั่นคนในหนังสยองขวัญมากนัก
เขาคือมืออาชีพในการทุจริตการสอบอย่างแท้จริง ไต่เต้าสะสมประสบการณ์มาตั้งแต่เด็กและไม่เคยถูกจับได้แม้แต่ครั้งเดียว ผลการสอบอยู่อันดับต้นเสมอและน่าภาคภูมิใจ ท่ามกลางความเจ็บปวดขมขื่นของเด็กหัวดีเรียนเก่งหลายคนซึ่งตั้งหน้าตั้งตาดูตำราอย่างเดียว สุดท้ายก็พ่ายแพ้การฝีมือการลอกของเขาอย่างน่าสงสาร
เจ้าแว่น.....เด็กดีประจำห้องที่เคยสอบได้ที่หนึ่งมาตลอด เขายังเคยเขี่ยลงไปอยู่อันดับสองมาแล้ว เจ้าแว่นเป็นเด็กฉลาดและหัวดี แต่ในที่สุดก็พ่ายแพ้กับคนมีข้อมูลอยู่รอบตัวอย่างเขาด้วยคะแนนฉิวเฉียดน่าคลั่งใจ
“ฉันรู้ว่าแกทุจริตการลอบ”
นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายของเจ้าแว่น ความเป็นเพื่อนขาดหายลงตั้งแต่วันนั้น
แต่ก็ดีแล้ว เพราะหลังจากนั้น เขาก็ไม่มีใครมาทำให้กดดันทางการสอบอีก คนอื่นล้วนไม่คู่ควรมาต่อกร จนกระทั่งจบมัธยมปลายและก้าวสู่เวทีการสอบเจ้ามหาวิทยาลัยในครั้งนี้
มองเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง ก่อนค่อยใช้นิ้วคีบกระดาษในกระเป๋าออกมาอย่าระมัดระวัง ความจริงแล้วเขามีกระดาษแบบนี้อยู่รอบตัว ซ่อนท่ามกลางเส้นผม ในแขนเสื้อ ขากางเกง ในเข็มขัด ในปกเสื้อ ในรองเท้า ในปากกา ยางลบ ล้วนมีข้อมูลบรรจุทุกรายวิชา
ยิ้มในใจ... เพราะกระดาษแผ่นนี้มีสมการทางฟิสิกส์ซับซ้อนมากมายเขียนด้วยภาษาของเขาเอง เป็นการกันเหนียวเผื่อถูกจับได้ เพียงแต่ดูสักนิดก็เป็นแนวทางทำข้อสอบได้หลายข้อ
ค่อยๆ คลี่ออกมาอย่างซ่อนเร้นและระมัดระวังโดยปราศจากอาการส่อพิรุธ แค่ชำเลืองลงไปก็พอมองเห็นรหัสลับได้
ฉันรู้ว่าแกทุจริตการลอบ
ข้อความปรากฏให้เห็นในกระดาษ มันชัดเจนกว่าการชำเลืองมองทุกครั้ง
“เฮ้ย.....!!!”
เขาลืมตัวร้องเสียงลั่นออกมาโดยไม่ตั้งใจ มันบ้าอะไร ใครมาเปลี่ยนกระดาษแผ่นนี้ นักเรียนคนอื่นหันมามองด้วยความสงสัย พร้อมกับคนคุมสอบซึ่งปรี่เข้ามาประชิดตัวทันที
“โวยวายอะไร”
กรรมการคุมสอบถามด้วยเสียงเกือบตะคอก พร้อมกับเอื้อมมือมากระชากกระดาษในมือของเด็กหนุ่มออกไป เขาใจหายวาบ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ถูกจับได้ วินาทีนั้นเขาตระหนักถึงความหวาดกลัวชนิดหนึ่งที่ทะลักขึ้นมาในความรู้สึกอย่างรวดเร็ว ความหวาดกลัวอันเกิดจากความอับอายขายหน้า ความเสียชื่อเสียงและการถูกประณามหยามหมิ่น ผลงานซึ่งทำมาดีๆ ตั้งแต่เด็กจะมาพังครืนล่มสลายในวันนี้เอง เหงื่อเริ่มไหลจนชุ่มโชกไปทั้งใบหน้าและแผ่นหลังราวกับนักโทษกำลังจะถูกลากตัวไปลานประหาร
“จะบ้าเหรอ....”
เสียงกรรมการคุมสอบซึ่งตอนนี้แทบไม่ต่างจากผู้คุมคุกนรกในความรู้สึกของเด็กหนุ่มเหมือนแว่วมาแต่ไกล จากสุดขอบนรก
“นี่มันกระดาษเปล่า....ถือมันขึ้นมาทำไม...คิดจะทำอะไร”
สมองของเด็กหนุ่มลั่นเปรี้ยะขึ้นมาอีกแล้ว กระดาษเปล่า...เป็นไปได้อย่างไร ก็เมื่อครู่เขามองเห็นข้อความประหลาดเต็มตาเต็มความรู้สึก จะว่าคนคุมสอบจะล้อเล่นก็ไม่มีทางเป็นไปได้ หน้าตาท่าทางแบบนั้นไม่มีทางล้อเล่น
“เปล่าครับ...”
พอได้สติก็รีบฝืน ยิ้มปฏิเสธภาระความรับผิดชอบทั้งหมดทั้งปวงอย่างรวดเร็ว ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไว้ก่อนเป็นดีที่สุด
“งั้นนั่งสอบต่อไปดีๆ”
กรรมการคุมสอบจอมโหดเน้นเสียงอย่างกำชับก่อนจะก้มหน้าลงมาบอกข้างหูด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบเอาจริงเอาจังจนน่าขนลุกว่า
“แต่อย่าให้ฉันรู้ว่าเธอทุจริตการสอบ ไม่งั้น......”
มันอะไรกัน...เด็กหนุ่มร้องในใจ คนคุมสอบมีสิทธิ์มาลงมะเหงกบนหัวชาวบ้านเล่น มาข่มขู่คนสอบแบบนี้ด้วยเหรอ คอยก่อนเถอะให้สอบเสร็จก่อน ฉันจะหาทางเล่นงานแก
เขาเริ่มหันมองซ้ายขวาอย่างระมัดระวัง พอไม่มีฐานข้อมูลสำคัญก็ไม่แน่ใจในการทำข้อสอบ แต่ไม่เป็นไร...ยังมีกระดาษซึ่งบรรจุข้อมูลในแนวเดียวกันนี้อีกแผ่นในปากกาลูกลื่น เขามองซ้ายขวาก่อนหมุนด้ามปากกาออกมาอย่างแผ่วเบา แต่การกระทำยังไม่บรรลุวัตถุประสงค์เพราะเขาสังเกตเห็นสาวน้อยนางหนึ่งซึ่งนั่งโต๊ะด้านข้างมีท่าทางล่อเลศนัยผิดปกติ
ลางสังหรณ์อย่างคนเจนประสบการณ์ บอกว่าเธอกำลังจะทุจริตการสอบ
ตอนนี้กรรมการคุมสอบหน้าโหดเดินไปหลังห้อง เป็นโอกาสอันดีในการก่อเหตุ เขามองอย่างสนใจ ดูว่าเจ้าหล่อนจะซ่อนข้อมูลไว้บริเวณไหน บางทีอาจจะเป็นขาอ่อน ซึ่งเป็นจุดซ่อนเร้นที่ไม่มีใครกล้าตรวจเท่าไร เขากลืนน้ำลายเมื่อจินตนาการภาพเธอ ค่อยถลกชายกระโปรงขึ้น
แต่เขาคิดผิด
เธอพลิกหงายข้อมือซ้ายวางบนโต๊ะ มือขวากำคัทเตอร์คมกริบแล้วใช้ใบมีดคมกริบบรรจงกรีดเป็นทางยาวลงบนข้อมือด้วยสีหน้าท่าทางเรียบเฉยเหมือนไม่มีความเจ็บปวด เลือดไหลทะลักเป็นสายในขณะค่อยดึงกระดาษชุ่มเลือดแผ่นเล็กๆ ออกมาจากรอยแผล
“เฮ้ย.......!!!!!”
เขาพรวดพราดลุกขึ้นร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ โต๊ะถูกกระแทกล้มโครมไปข้างหน้า มันบ้าอะไรกัน ยังมีคนคิดวิธีซ่อนกระดาษข้อมูลสำคัญได้วิปริตผิดแผกแตกต่างมากไปกว่าที่เขาคิดอีก เธอหันมามองพลางยกมือซ้ายอาบเลือดขึ้น เอานิ้วชี้แตะริมฝีปากเป็นนัยว่าอย่าเอะอะเสียงดังไป โดยไม่สนใจกับบาดแผลตัวเองเลยสักนิด
“โวยวายอะไรอีก จะบ้าหรือไง....”
เสียงคุกคามของกรรมการคุมสอบดังเต็มรูหู ก่อนมะเหงกจะหล่นเปรี้ยงลงเต็มหัว เขาถึงที่เกิดเหตุรวดเร็วทันในเหลือเกิน น่าจะไปเป็นตำรวจมากกว่าคนคุมสอบตามปกติ
“ก็.......”
เด็กหนุ่มชี้มือสั่นระริกไปทางเด็กสาวต้นเหตุ แต่คำพูดซึ่งกำลังจะหล่นออกมาก็ชะงักค้าง
เด็กสาวคนนั้นนั่งหันมามองอย่างประหลาดใจ ไม่มีรอยแผลหรือสีแดงฉานของเลือดเลยสักนิด ไม่มีคัทเตอร์ไม่มีกระดาษอะไรเลย มันเรื่องบ้าอะไรกัน เธอมองหน้าเขา มองหน้าคนคุมสอบ แล้วผายมือออกบอกอาการว่าไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรสักนิด
กรรมการจอมโหดคุมสอบมองหน้าเด็กหนุ่มอย่างเอาเรื่องก่อนตะคอกเสียงดังว่า
“จะบ้าหรือไง อยู่ดีๆ ก็เอะอะโวยวาย..ถ้าประสาทแด๊ก..ก็กลับบ้านไปซะ อย่ามาก่อกวนห้องสอบ”
กรรมการคุมสอบบ้าอะไรปากจัดชะมัด เขาได้แต่คิดในใจ รีบยกมือไหว้ขอโทษแล้วจัดโต๊ะเก้าอี้ให้เข้าที่ นั่งทำข้อสอบต่อไป แต่สมาธิในการทุจริตแตกซ่านไปหมดแล้ว
หนทางในการทุจริตการสอบซึ่งเคยปลอดโปร่งโล่งใจมาตลอดเริ่มมีปัญหาเป้าหมายในชีวิตที่เคยวาดเอาไว้สวยงามว่าจะต้องทุจริตการสอบไปจนถึงตำแหน่งใหญ่โตในอนาคตเริ่มส่อเค้าไม่ราบรื่น หรือจะเป็นอาการสติแตกเบื้องต้น ไม่มีทาง...เขาคำรามในใจ เขาไม่มีวันบ้าก่อนวัยเกินใจฝัน....เขาไม่ต้องการถูกส่งเข้าโรงพยาบาลโรคจิตก่อนวัยอันควร!
แต่สิ่งที่เห็นแปลกๆในวันนี้มันอะไรกันแน่ เริ่มต้นจากข้อความพิสดารในกระดาษ และภาพสาวน้อยอาบเลือดเมื่อครู่ ต้องมีคำอธิบายสักอย่าง
มองปากกาอย่างไม่แน่ใจ มันถูกหมุนด้ามออกมาจนจะหลุดแล้ว กระดาษแผ่นเล็กบรรจุข้อมูลสำคัญม้วนอยู่ข้างใน แค่ดึงออกมาอ่านก็จะผีผลต่อคะแนนสอบ แต่ทำไมใจมันถึงสั่นเต้นแรง โดยไม่มีเหตุผล
คนคุมสอบเดินไปหลังห้องอีกแล้ว...เขารู้ว่ามันเป็นเพียงกลลวงให้คนเข้าสอบตายใจ ทันทีที่สัมผัสถึงการทุจริตการสอบ เขาจะกระโจนเข้าหาเป้าหมายทันทีราวเสือร้ายตะครุบเหยื่อ
....