คนไทยจำนวนมากที่ยึดติดกับอดีตไม่สามารถก้าวข้ามพ้นอดีตไปสู่อนาคตที่ดีกว่าได้
เหมือนกระแสล้างสมองเรื่องประเทศเพื่อนบ้านเคยตีกรุงแตกเผาบ้านเผาเมืองปล้น-
สะดมทำลายวัดวาอารามเอามาสร้างเป็นภพายนตร์นับไม่ถ้วนเรื่อง ละครอีกโขยงยัด-
เยียดความคิดเรื่องต้องเกลียดประเทศเพื่อนบ้านเกลียดพม่า เกลียดเขมร เกลียดฝรั่ง
ล่าอาณานิคม ทั้ง ๆ ที่คนปัจจุบันตั้งแต่เด็กยันหงอกไม่มีใครเกิดทันยุคนั้นเลยสักคน
เดียว และคนที่เกิดในยุคนั้นก็ล้มหายตายจากกันไปหมดแล้ว

ผู้คนที่ทำสงครามกันในตอนนั้นกับผู้คนที่อยู่อาศัยกันอยู่ตอนนี้ก็ไม่คนพวกเดียวกัน
บริบททางสังคมเพื่อนบ้านกับไทยก็เปลี่ยนไปค่อนข้างมาก บริบทสังคมโลกก็เปลี่ยน
ไปมากมายแต่คนไทยก็ยังบ้าล้าหลังเรื่องราวในอดีต

ทุกวันนี้รวมใจอาเซียนแล้ว คนไทยผู้ล้าหลังก็ยังจมปลักอยู่กับอดีต ว่าชาติตนเองถูก
ข่มเหงรังแกเพื่อนบ้านล้วนแต่คบไม่ได้แล้วจะรวมอาเซียนไปทำพระแสงของ้าวอันใด
ในเมื่อจิตใจคนไทยยังคงเคียดแค้นชิงชังเรื่องราวที่ผ่านไปแล้วหลายร้อยปี

มันก็น่าแปลก ประเทศไทยไม่เคยตกเป็นเมืองขึ้นของใคร ตอนเป็นเมืองขึ้นพม่ารามัญ
เราไม่นับ แต่ถ้าถามว่าประเทศไทยนับตั้งแต่สมัยใดกลับบอกว่าสมัยสุโขทัย น่าขัน

มันช่างลักลั่นย้อนแย้งอะไรเยี่ยงนี้