สวัสดี เราเป็นลูกคนที่สามเราเป็นคนสุดท้องเเละก้เล็กที่สุดในบ้าน อย่างที่ทุกคนคงคิดลูกคนทุดท้องจะเอาเเต่ใจนะ เรามีพี่ 2คนเป็นชายกับพี่สาวเเต่เรื่องนี่เกี้ยวกับพี่สาวนะเพราะส่เราชินเเล้วอะวนมากเราอยู่กับพี่สาว
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เราจะไปเที่ยวกันที่ญี่ปุ่น(เราเป็นคนที่ขอพ่อพูดกรอกหูพ่อทุกวันๆเอง)ไปกันสี่คนมีพ่อเเม่เรากับพี่สาว ตอนอยู่ที่กรุงเทพก้เตรียมเสื่อผ้ากันเเต่ก่อนหน้าที่จะเตรียมเสื่อผ้า เราอยากได้เสื้อหนาวอยู่ตัวนึงเราก็บอกเเม่ เเม่เราก้บอกว่าพอใกล้ไปเเล้วค่อยซื่อเราก้เคไม่ว่าอะไรเพราะว่ามันมาใหม่คงอยู่อีกนาน
พอผ่าไปซักผักเราก้ไปที่ห่างเเล้วเราก็เห็นเสื่อหนาวที่เราอยากได้เราก้เลยเเม่บอกเเม่เราก้บอกว่าไว้วันหลังก่อนละกันวันนี้รีบเราก้เฉยๆผิดหวังนิดหน่อนเเต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเพราะว่าตอนนั้นเเม่เราไม่ค่อยสบาย เเล้วพอใกล้จะไปเราก็ทักเเม่ว่า "ม้าเสื่อหนาว" เเม่เราก้บอกเรามาว่า ม้าว่าไว่เราค่อยไปหาตัวใหม่ที่ญี่ปุ่นเลยเราก้เลยโวยวายเเบบเงียบๆเเล่วเเม่เราก้บอกว่าจะอ่ะไรนักหนาห่ะ เราก้เเบบเเล้วใครอ่ะที่บอกว่าจะซื่อให้เเล้วเเม่เราก้บอกว่ามันเเผงด้วย เราก้คิดๆดูก้จริงที่นั้นมีให้เลื่อกเยอะกว่าสวยกว่าเราก้เลยหยุดโวยวายเเล้วก้เงียบ ผ่านไป2-3 วันเเม่เราก้ไปกินข่าวกับพ่อที่ห้างเเล้วก้ไปซื่อเสื่อหนาวให้พี่เเต่ไม่ซื่อให้เราทั้งที่ราคาเเพงกว่า 3 เท่าเเล้วก้คุ้ยของเก่าของพี่มาให้เราทั้งนั้นเลยอ่ะ เเล้วมันก้เกิดเหตุการณ์เเนวๆนี่กัเราบ่อยมากกก เราก้เลยไปบอกพ่อตอนจัดเสื่อผ้าเพราะของเราน้อยเเต่ของพรอเราเยอะก้เลยใส่กับพ่อ เเล้วพ่อก้เห็นว่าเสื่อผ้าที่เราเอาไปอ่ะมันเก่าเอาไปไม่พอพ่อเราก้พาเราไปซื่อเพื่อผ้าเเล้วพอกลับมาบ้าน พี่สาวเราก้โวยเเละเราก้เถียงกลับเเล้วทีเราเถียงพี่บ้างเเม่ก้ว่าเเต่เรา เเต่ที่เราเรียนไม่ดีเท่าพี่ก้อาจจะมีส่วนเเต่เราดูเเลตัวเองได้ไม่ต้องให้พ่อเเม่คอยรับส่งเเต่มันล่ะห่างกัน4ปีมันยังทำไม่ได้เลย ปากเเม่เราก้บอกว่ารักลูกทุกคนเท่ากัน เเต่ที่เเม่ทำนี้มันไม่ตรงกันเลยนะ
ทำไมเเม่รักพี่มากกว่า
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เราจะไปเที่ยวกันที่ญี่ปุ่น(เราเป็นคนที่ขอพ่อพูดกรอกหูพ่อทุกวันๆเอง)ไปกันสี่คนมีพ่อเเม่เรากับพี่สาว ตอนอยู่ที่กรุงเทพก้เตรียมเสื่อผ้ากันเเต่ก่อนหน้าที่จะเตรียมเสื่อผ้า เราอยากได้เสื้อหนาวอยู่ตัวนึงเราก็บอกเเม่ เเม่เราก้บอกว่าพอใกล้ไปเเล้วค่อยซื่อเราก้เคไม่ว่าอะไรเพราะว่ามันมาใหม่คงอยู่อีกนาน
พอผ่าไปซักผักเราก้ไปที่ห่างเเล้วเราก็เห็นเสื่อหนาวที่เราอยากได้เราก้เลยเเม่บอกเเม่เราก้บอกว่าไว้วันหลังก่อนละกันวันนี้รีบเราก้เฉยๆผิดหวังนิดหน่อนเเต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเพราะว่าตอนนั้นเเม่เราไม่ค่อยสบาย เเล้วพอใกล้จะไปเราก็ทักเเม่ว่า "ม้าเสื่อหนาว" เเม่เราก้บอกเรามาว่า ม้าว่าไว่เราค่อยไปหาตัวใหม่ที่ญี่ปุ่นเลยเราก้เลยโวยวายเเบบเงียบๆเเล่วเเม่เราก้บอกว่าจะอ่ะไรนักหนาห่ะ เราก้เเบบเเล้วใครอ่ะที่บอกว่าจะซื่อให้เเล้วเเม่เราก้บอกว่ามันเเผงด้วย เราก้คิดๆดูก้จริงที่นั้นมีให้เลื่อกเยอะกว่าสวยกว่าเราก้เลยหยุดโวยวายเเล้วก้เงียบ ผ่านไป2-3 วันเเม่เราก้ไปกินข่าวกับพ่อที่ห้างเเล้วก้ไปซื่อเสื่อหนาวให้พี่เเต่ไม่ซื่อให้เราทั้งที่ราคาเเพงกว่า 3 เท่าเเล้วก้คุ้ยของเก่าของพี่มาให้เราทั้งนั้นเลยอ่ะ เเล้วมันก้เกิดเหตุการณ์เเนวๆนี่กัเราบ่อยมากกก เราก้เลยไปบอกพ่อตอนจัดเสื่อผ้าเพราะของเราน้อยเเต่ของพรอเราเยอะก้เลยใส่กับพ่อ เเล้วพ่อก้เห็นว่าเสื่อผ้าที่เราเอาไปอ่ะมันเก่าเอาไปไม่พอพ่อเราก้พาเราไปซื่อเพื่อผ้าเเล้วพอกลับมาบ้าน พี่สาวเราก้โวยเเละเราก้เถียงกลับเเล้วทีเราเถียงพี่บ้างเเม่ก้ว่าเเต่เรา เเต่ที่เราเรียนไม่ดีเท่าพี่ก้อาจจะมีส่วนเเต่เราดูเเลตัวเองได้ไม่ต้องให้พ่อเเม่คอยรับส่งเเต่มันล่ะห่างกัน4ปีมันยังทำไม่ได้เลย ปากเเม่เราก้บอกว่ารักลูกทุกคนเท่ากัน เเต่ที่เเม่ทำนี้มันไม่ตรงกันเลยนะ