เหตุเกิดเมื่อเวลาประมาณ4โมงเย็น หลังหวยออก
ณ สนามหญ้าข้างสนามฟุตบอลค่ายบุรฉัตร
วินาทีโกงความตาย ฝูงรุม1
ผมเดินตามสนามหญ้าโล่งๆที่อยู่ข้างสนามฟุตบอล โดยไม่ได้สังเกตุและเอะใจเลยว่า
มีฝูงผึ้งไม่ทราบสัญชาติ กลุ่มหนึ่งรวมตัวดักรออยู่
แค่เสี้ยววินาทีนั้น ทั้งฝูงโถมเข้ารุมต่อยบริเวณท้ายทอย ต้นคอ ประมาณ6จุด หลังอีก2จุด ข้อมือซ้ายอีกจุก
แสดงว่าลอบเข้าจู่โจมด้านหลัง

ผมวิ่งกลับมาหาแฟน ให้เอายาเหลือง (สารพัดนึก) ในกระเป๋าออกมาทาทุกจุด
จากนั้นเพียงนาที อาการคันเริ่มเกิดที่อุ้งเท้าและซอกนิ้วเท้า คล้ายฮ่องกงฟูต ยาเหลืองสารพัดนึกอีกชะโลมลงไป

3นาทีถัดมาโดยประมาณ ต้นคอ หัว หน้าบวมเต็มด้วยผื่น คล้ายลมพิษ แขน ขาผื่นผุดขึ้นเหมือนขนลุก
วิ่งไปถามพี่ทหาร เขาบอกว่า ว่าในค่ายมี รพ หมั๊ย?
พี่เอายาเขียวผมไปทา เดี๋ยวก็หาย ไม่ต้องหาหมอ ไม่เป็นไร อาทิตย์ก่อนแม่ค้าทั้งตลาดก็โดนมันต่อย ใช้นี้ทาเดี๋ยวห็หาย

ลังเลอยู่สักพัก ไม่ได้การละ อาการเริ่มหนักขึ้น ผมบอกแฟนว่าไปหาหมอดีกว่า ไป รพ ราชบุรี ดีกว่า
ขณะขับรถ สายตาผมเริ่มพล่ามัว มองข้างหน้าเหมือนภาพในโหมดซีเปีย เลย
พยายามขับมาจนถึงป้อมหน้าค่าย ถามพี่ สห ว่าในค่าย มีรพ ค่ายแทน
พี่ สห บอกว่า มีหน่วยพยาบาลอยู่ พี่ต้องขับรถวันกลับไป หลังอาอาคารนี้เลย (เขาอธิบายเส้นทางให้)
ผมบอกแฟนว่า ผมขับต่อไม่ไหวแล้ว ผมมองไม่เห็นข้างหน้าเลย ตอนนั้นผมมองระยะ5ไม่เห็นแล้ว
ผมให้แฟนมาขับแทน ผมลงจะรถจะเดินไปเข้าประนั่งข้างคนขับ
พี่ สห ก็โดดมารับตัวผมไว้ เขาบอกว่าเห็ตาผมลอย เดินเซ กำลังจะทิ้งตัวลง แบบล้มทั้งยืน
อาการตอนรั้นคือ หนาวสั่น สะท้าน ปากซีด คือแห้ง สายตามองไม่เห็นอะไรเลย หายใจฝืด แน่นน่าอก
...บอกตรงๆ ถ้าขืนขับหลุดออกจากค่ายเพื่อไป รพ ราชบุรี วันนี้ได้รดน้ำศพกันแน่เล....

โชคยังช่วย แฟนผมขับมาถึงอาคารปฐมพยาบาล มี จนท 2-3นาย
ช่วยฉีดยาแก้แพ้เข้าเส้นเลือด วัดความดัน ต่ำมาก ให้น้ำเกลือ
อาการเริ่มดีขึ้น สายตาอ่านหนังสือทินบนผนังอ่านได้ทุกตัวอักษร
มองออกไปข้างนอก แดดจ้าเพราะ ยังไม่ถึง5โมงเย็น
แต่ยังมีอาการ หนาว สั่นสะท้าน หายใจฝืด

แพทย์ประจำที่นี่ ทำงานและ ตรวจเช็คอาการด้วยระบบเสียง ผ่านทาง ระบบ3G
ได้ยินเล็ดลอดออกมาจากปลายทางว่า ให้น้ำเกลือแล้วส่งต่อไปที่ รพ ราชบุรี
จนท อีกคน โทรตามพลขับ รถฉุกเฉินของหน่วยพยาบาล เพื่อส่งผมไป รพ ราชบุรี

จากนั้นไม่ถึง20นาที ร่างที่หายใจโรยริน แต่มีจิตใจที่แข็งแกร่งก็มาถึง ER รพ ราชบุรี
มี จนท มารับที่หน้าห้อง ER ถามว่า โดนผึ้งต่อมาใช่หมั๊ย?
แสดงว่ามีการประสานงานมาล่วงหน้าแล้ว รวดเร็วดีมาก
จนท เข็นผมมานอนรอหมอในห้อง ER
พยาบาล มาวัดความดัน ...ปกติ  วัดไข้..ปกติ

จนทER มาฉีดยาแก้แพ้เข้าน้ำเกลืออีกเข็ม (ผมนึกถึงบุรีรัมย์ขึ้นมาทันที คืนนี้จะโดนเท่าไหร่)

คุณหมอหนุ่มท่านที่1 สอบถามข้อมูลชนิดผึ้ง สถานที่ เวลา จำนวนจุดที่ถูกต่อย อาการที่เกิดขึ้นทั้งหมด
พร้อมจะบันทึกข้อมูลละเอียดยิบ น่าจะเป็นนิติวิทยา

คุณหมอหนุ่มคนที่2 มายืนสอบถามอาการ ประวัติการแพ้ (เพิ่งแพ้มาหมาดๆเลย แพ้แมนฯยู 3-2)
พร้อมกับใช้หูฟังหังเสียงหัวใจ ปอด
เวลานั้นผมยังมีอาการหนาวสั่น สะท้าน หิวน้ำบ่อย ปากสั่น

จนท ER เดินมาเข็นรถผมไป บอกว่าเข้าห้อง x-ray ดูปอด
เสร็จเรียบร้อยจากห้อง x-ray แฟนผมเดินมาบอกว่า หมอให้ admit
โหมันหนักมากขนาดนั้นเลยเหรอนี่ ทั้งๆที่ผมรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว
ผมบอกแฟนว่า ไปคุยกับหมออีกทีนะ ผมดีขึ้นแล้ว กลับบ้านได้หมั๊ย
ไม่อยากadmit เพราะที่บ้านมี พ่อกับแม่แฟน วัยเกิน 80แล้วอยู่บ้านตามลำพัง
แฟนผมเดินไปเจรจากับคุณหมออยู่ครู่หนึ่ง แล้วเดินกลับมาว่า
หมอยืนยันต้อง admit เพราะต้องสังเกตอาการ 24ชั่วโมง พิษอาจย้อนกลับมาได้

ผมถูกส่งมาที่หวอดผู้ป่วยช้าย
พยาบาล1  วัดความดัน ..ปกติ  วัดไข้..ไม่มีไข้

คุณหมอคนสวยท่านที่1 ซํกประวัติ สอบถามอาการ ประวัติการแพ้ (แพ้มาเยอะเลย เริ่มจาก เวสต์แฮล์ม ล่าสุด บาร์ซ่า 2-0, แมนฯยู 3-2, )

พยาบาล2 เจาะเลือดไปตรวจ หาสารพิษปนเปื้อน เธอดีงเลือดปมไป 50cc โดยประมาณ

คุณหมอคนสวยท่านที่2 ซักประวัติ ถามอาการ พร้อมกับเปิดเสื้อผมขึ้น ใช้หูฟังฟังเสียงหัวใจ ปอด
กดบริเวณท้อง (ลวนลามผมได้เต็มที่เลยครับคุณหมอนาทีนี้ผมยอมละ)  หมอวิเคราะห์อาการให้

พยาบาล3 ฉีดยาแก้แพ้หน่อยนะ เข้าน้ำเกลือนะไม่ต้องตกใจ (ผมสบายใจเลย คืนนี้กลัวว่าหงส์ขาวจะบุกยัดความแพ้ให้คาบ้านอีก)
สรุปวันนี้ผมได้ยาแก้แพ 4ขนานแล้ว

คุณหมอคนสวยท่านที่3 ซักประวัติ ถามอาการ พร้อมกับเปิดเสื้อผมขึ้น ใช้หูฟังฟังเสียงหัวใจ ปอด
กดบริเวณท้อง  บอกว่า พรุ่งนี้เช้าจะมาตรวจอาการอีกครั้ง หากดีขึ้นไม่มีอะไร ก็ให้กลับบ้าน

เช้า
พยาบาล1 เจาะเลือด ตรวจน้ำตาล ...ผล ปกติ
พยาบาล2 วัดไข้..ไม่มี  ตรวจวัดความดัน ...สูงนิดหน่อย

9.30
คุณหมอคนสวยท่านที่1 เดินถามอาการ  ดีขึ้นแล้ว หมอกลับบ้านนะ

10.00
จนท ประจำหวอด เอาเอกสารมาให้แฟนผมไปยื่นสิทธิบัตรทองฉุกเฉิน เพราะผมช็อคมา

10.30
คุณหมอหนุ่มรูปงามนามเพราะ เดินมาคุยเรื่องอาการ บอกให้กลับบ้านได้ ให้ยาแก้แพ้ไปทาน
เช้า กลางวัน เย็น  (ดีครับจากนี้ไปเราจะแพ้ไม่ได้อีกแล้ว ตามอยู่ตั้ง7คะแนน)
หมอบอกว่าให้สังเกตุอาการ ถ้าฉี่เป็นเลือด หรือสีโค้ก ให้มาหาหมอทันที
พิษมันอาจยังเหลืออยู่อีก และอาจจะยิ้นกลับมามีอาการอีกครั้งได้
งานนี้ไม่ธรรมกาเสียแล้ว  

11.00
จนท ประจำห้องหวอด มาถามหาเอกสารที่ไปยื่นขอใช้สิทธิบัตรทองฉุกเฉิน
แฟนผมบอดส่งคืนให้ครบแล้ว พร้องไปชี้ตัวคนรับคืน (มิน่าละคอยตั้งนาน)

11.30
รับยาจาก จนท กลับบ้านได้


ขอบคุณ
‪#‎ค่ายบุรฉัตร‬ ‪#‎พี่หน่วยพยาบาลค่ายบุรฉัตร‬
‪#‎หมวดวิโรจน์ค่ายบุรฉัตร‬ ‪#‎พี่สหค่ายบุรฉัตร‬
‪#‎น้ำเห็ดคุณเหน่ง‬ ‪#‎รพราชบุรี‬ #ER ราชบุรี

ปล...จนถึงบัดนี้ ยังไม่มีผึ้งกลุ่มใดออกมาแสดงความรับผิดชอบกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ที่แฉมาทั้งหมดนี้ ก็เพื่อจะบอกว่า สำหรับคนที่คิดว่าตัวเองแน่
ออกกำลังกายประจำ ว่างเช้าออกเช้า ว่างเย็นออกเย็น
เล่นกีฬากลางแจ้ง เตะฟุบอล เล่นกอล์ฟ ว่ายน้ำ
ไม่เคยป่วยหนัก อย่างมาก็ไข้หวัดตาปีปฏิทินส่วนตัว เป็นปีละครั้ง ทายาเอง 1-2วันก็หาย
admitted ครั้งล่าสุดปี 2529 ที่ รพ ตากสิน ครั้งนั้นผ่าตัดแก้วหู ทำหูทิพย์
admitted ครั้งถัดมา เมื่อคืน 2559  แพ้พิษของผึ้ง
admit ครั้งต่อไป น่าจะปี 2599 ครั้งนั้นตั้งใจจะทำ อมตะ แล้วละ
ถึงเราจะไม่เคยป่วยหนักด้วยโรถภายใน แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันมันเกิดขึ้นได้ทุกเวลาและสถานที่
จึงฝากไว้เป็นที่เตือนใจ เป็นบทศึกษาสำหรับทุกท่านนะครับ

ปล.. ขออนุญาต คงข้อความที่ปผิดเอาไว้นะครับ เพื่อคงใว้ซึ่ง original edition
ขอบคุณท่านที่ท้วงติงครับ ... ผิดตกขออภัย ณ ที่นี้นะครับ