เรื่องของจขกท.มีอยู่ว่า จขกท.แอบไปชอบรุ่นพี่ที่กรุงเทพคริสเตียนรุ่น163 ย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้วเราเจอกันที่รร.ยอมรับว่าพี่เค้าน่ารักมากก~ เราด้วยความแรดหรือไรก็ไม่รู้นะ เดินไปขอเฟสพี่เค้า พี่เค้าก็ให้ตามระเบียบ พี่เค้ารับแอดคือปริ่มแรง อยาดทักนะ...หาเรื่องทักไม่ได้ ก็เลยทักไปถามการบ้าน//หน้าด้านมาก อ่อยไม่เปนTT จากนั้นพี่เค้าก็ตอบให้เรานะ ยิ้มไม่หุบอ่ะ ทีนี้มารู้ทีหลังเราก็ถอยดีกว่า จากนั้นพี่เค้าก็ทักเรามานะว่า"ไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะ"เราก็เงียบไปแล้วบอกไปว่า"พี่มีอะไรรึป่าวคะ"พี่เค้าก็บอกว่ส"ป่าวๆ55" ทีนี้พอวันจบการศึกษาเราก็จะไปนะแต่...ใจไม่กล้าไงก็เลยไม่ไป ทีนี้พี่ทักแชทมาพี่เค้าก็บอกว่า"ทำไมเมื่อวันเสาร์ไม่มางานพี่หรอ"เราตอบไปว่า..."หนูไม่ว่างอ่ะค่ะ" พี่เค้าก็บอกว่า"เสียดายจังพี่อยากเจอน้องมาก เพราะพี่จะกลับมาเลเซียละ พี่ย้ายมาตั้งแต่เด็ก อีกไม่นานพี่จะกลับละ"ตอนนั้นคือ...เกลียดตัวเองที่ใจไม่กล้า&ร้องไห้หนักมาก คือเสียใจมากก พี่เค้าก็บอกว่า"ถ้าพี่ไม่ติดซักที่พี่ก็ย้ายนะ" เรื่องนี้มีอยู่แค่นี้แหละ อุทาหรณ์สอนรุ่นน้องทุกคนที่แอบชอบรุ่นพี่นะ
ปล.จขกท.รอยืนยันการลงทะเบียนจากพันทิปอยู่