ทำพินัยกรรมไว้เลยค่ะ เพื่อความไม่ประมาท อะไรๆก็ไม่แน่นอน  ทรัพย์สินจะได้เป็นไปตามที่เราต้องการเมื่อเราไม่อยู่แล้ว

ในกรณีที่เราไม่ทำพินัยกรรม ตามกฏหมายมรดกแล้ว  ทรัพย์สินก็จะตกเป็นของญาติห่างๆ ลำดับถัดๆไปเรื่อยๆค่ะ ได้แก่ ลูก หลาน ของ ลุง ป้า น้า อา นั่นแหละ เพราะคงหาได้น้อยมาก ที่จะมีใครที่ไม่เหลือญาติจริงๆ อยู่เลยซักคน ซึ่งในกรณีนั้น ก็จะตกเป็นของแผ่นดินไป

แต่ถ้าทำพินัยกรรม คุณอยากยกให้ใครเป็นพิเศษ หรือ บริจาคให้การกุศลที่ไหนก็ระบุลงไปได้เลย

แล้วค่อย revise พินัยกรรม เป็นระยะๆ เช่นทุก 3 ปี 5 ปี ก็ว่าไป เผื่อมีการเปลี่ยนแปลงในชีวิต ( เช่น เกิดแต่งงานมีครอบครัวขึ้นมา หรือมีการเปลี่ยนแปลงเรื่องทรัพย์สิน หรือผู้ที่เราต้องการยกผลประโยชน์ให้ )

เรามีองค์กรการกุศลหลายที่อยู่ในใจ ที่คิดว่าจะทำพินัยกรรมให้อยู่ค่ะ เช่น โรงพยาบาล  สภากาชาดไทย  มูลนิธิราชประชานุเคราะห์  กองทุนเล่าเรียนหลวงสำหรับพระสงฆ์ไทย    มหามกุฏราชวิทยาลัย  สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า  โรงเรียนในถิ่นทุรกันดาร  หรือให้ทุนการศึกษาเด็กๆ หรือคนรอบตัวที่เรารู้จักโดยตรง ที่เขาขาดแคลนทุนทรัพย์  ซึ่งที่กล่าวมาทั้งหมดนี้   เชื่อได้ว่าใช้เงินไปตรงกับวัตถุประสงค์ของเราจริงๆค่ะ

แต่องค์กรการกุศลบางอย่าง พอจะทราบมาว่า เงินบริจาค ถูกใช้แบบไม่ตรงวัตถุประสงค์ กล่าวคือจะถูกเอาไปเป็นค่าตอบแทน หรือเงินเดือนพนักงาน ผู้บริหาร หรือจัดกิจกรรมอื่นๆ มากกว่าจะตกถึงผู้ที่เราต้องการบริจาคให้โดยตรงค่ะ เท่าที่ทราบมา มักจะเป็นองค์กร NGO ข้ามชาติ  มีเจ้าหน้าที่เยอะๆ มีงบประชาสัมพันธ์มากๆ นั่นแหละค่ะ