ชื่อของเขา กู้ไห่ ชื่อของคน ๆ นั้น ไป่ลั่วอิน และ ถ้าหากของชื่อต้นของเขา และ คน ๆ นั้นมารวมกัน มันคือ "ไห่ลั่วอิน" หรือ เฮโรอีน ยา "เสพติด" ที่เรียกได้ว่ารุนแรงที่สุดในจักรวาลยาเสพติดด้วยกัน แล้วก็ไม่แปลกเช่นกันถ้าหากว่า "เฮโรอีน" นั้นจะเป็นคำที่อธิบายความสัมพันธ์ของคนสองคน "เขา" และ "คน ๆ นั้น"

กู้ไห่เป็นคุณหนูผู้ร่ำรวย พ่อของเขาเป็นทหาร เป็นพ่อหม้ายซึ่งได้แต่งงานใหม่ และ นำผู้หญิงคนนั้นเข้ามาอยู่ในบ้าน แล้วคนอย่างกู้ไห่หรือจะไม่รู้สึกว่าเป็นปัญหา เด็กหนุ่มคนนั้นเจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจ โมโหง่าย มีเงินทองใช้ไม่ขาดมือ ต้องการมือที่ละเอียดอ่อนเพื่อขัดเกลาให้สงบและเยือกเย็น ต้องมามือที่มั่นคงจับจูงไปในทิศทางที่ถูกต้อง แต่พ่อที่เป็นผู้ชายเจ้าระเบียบ และ ยึดถือคำพูดตัวเองดังคำสั่ง เชื่อว่าความหนักแน่นจริงจังไม่อ่อนข้อจะทำให้เด็กเลือดร้อนอย่างกู้ไห่อยู่ในร่องในรอย ... หากมีหรือม้าพยศเช่นนั้นจะยินยอม



ไป่ลั่วอินอยู่กับพ่อและย่า ฐานะไม่ร่ำรวย เจ้าตัวก็เป็นเด็กชายน่ารักอัธยาศัยดี และ มักจะเก็บความต้องการเอาไว้ในใจของตนเงียบ ๆ ไม่ต้องเดือดร้อนใคร แม้ "ใคร" ที่ว่านั้นจะเป็นคนในครอบครัวก็ตาม ลั่วอินรักพ่อมากอยากให้พ่อมีความสุข อยากให้พ่อของตนได้แต่งงานเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่สดชื่นนอกจากงานและการดูแลลูก ถึงแม้ภายในใจลึก ๆ จะหวั่นไหวกับการตัดสินใจครั้งนี้อยู่บ้าง การแต่งงานอาจทำให้เกิดระยะห่าง ช่องว่าง ... เขาเสียแม่ไปแล้วเพราะความลำบากยากจน ความสะดวกสบาย เหลือก็เพียงพ่อซึ่งเป็นครอบครัวแทบเรียกได้ว่าหนึ่งเดียวที่จะพอพูดคุยได้ หากการแต่งงานนั้นทำให้เกิด "ความเปลี่ยนแปลง" ขึ้นมาเล่า เขาจะรับมือมันได้อย่างไร ?



ในช่วงวัยรุ่นที่อ่อนแอและเปราะบาง เด็กผู้ชายมีปัญหาสองคนได้มาพบพาน และ ราวกับพรหมลิขิต กู้ไห่พบว่าใครคนนั้นที่เขาตามหาคือไป่ลั่วอิน ความสัมพันธ์ที่มากกว่า "เพื่อน" ค่อย ๆ ฟั่นเกลียวมากขึ้นทีละนิด ความเป็นห่วงเป็นใยที่ซุกซ่อนตัวอยู่เงียบ ๆ ซึ่งฉาบทาไว้ด้วยความไม่ชอบหน้า พาให้กู้ไห่จับตามองและตัดสินใจรุกอย่างทันทีด่วนได้ เขาตัดสินใจง่าย ๆ ว่าสิ่งเหล่านี้ไม่เกี่ยวกับ "เพศสภาพ" คน ๆ นี้คือคนที่เขาตัดสินใจว่าจะมอบทุกสิ่งให้ อย่างเด็กที่ "อยาก" จะรักใครซักคนแต่เมื่อยื่นมือไปมันก็เหนื่อยเหลือเกินเหมือนคราวเขากับพ่อก็เช่นกัน

ด้วยความเก็บความรู้สึกนั้นไว้มานาน และ เจอคนที่ดีกับเขาอย่างจริงใจ ความรู้สึกดี ๆ ความรู้สึกแปลก ๆ ก็เริ่มเข้าครอบคลุมจิตใจ แต่คนกล้าได้กล้าเสีย และ ไร้ซึ่งความกังวลต่อสายตาคนภายนอกไม่ได้คิดอะไรมากไปว่าอยากจะมอบความรักให้คน ๆ นี้ และ คน ๆ นี้จะเป็นของใครไปไม่ได้นอกจาก "เขา" แต่เพียงผู้เดียว สำหรับเขาแล้วความรักก็ไม่ต่างอะไรจากยาเสพติด ลองได้มี และ ลองได้เกิด มีแต่จะต้องการมากขึ้น หากวันไหนต้องขาดมันไปก็คงอยู่ไม่ได้ เขาจึงพยายามทำทุกวิถีทางที่จะทำให้ลั่วอินนั้นอยู่กับเขา อาจจะยังไม่รักวันนี้ ... ไม่เป็นไร ความรักของเขาจะถมช่องว่างเหล่านั้นให้เต็ม เขามั่นใจ

ลั่วอินเป็นเด็กผู้ชายคิดเยอะและคิดมาก เขาไม่ใช่คนไม่แคร์โลกแคร์สังคมเหมือนกับกู้ไห่ ความรู้สึกที่กู้ไห่มีต่อเขา เขารู้ และ มันดูเหมือนจะผิดแปลก ถึงจะรำคาญเวลาโดนตอแยยุ่งเกี่ยว แม้ตัวเองจะคิดว่าเรานั้นก็ "ผู้ชาย" เต็มตัว แฟนสาวก็มีมาแล้ว หากเมื่อทะเลาะกันและต้องห่างกัน ก็อดที่จะคิดถึงเด็กผู้ชายคนนั้นในเวลาต่าง ๆ ที่ได้มีร่วมกันไม่ได้ คิด .... เลยเถิดไปกระทั่งถึงยามที่ได้ร่วมเรียงเคียงหมอน และ ยามที่ซบพิงอิงไหล่เช็ดน้ำตาโดยมีกู้ไห่ปลอบประโลมอยู่ข้างกาย

เขา ... ก็เพิ่งรู้สึกตัวว่า ตั้งแต่มีกู้ไห่เข้ามาในชีวิต เขาไม่ได้คิดคนเดียว กลุ้มใจไปคนเดียวอีกต่อไป แม้จะไม่พอใจที่คน ๆ นั้นชอบทำอะไรตามอำเภอใจ เหมือนไม่รู้จักคิด แต่ชีวิตก็มีสีสันและมีเพื่อนคู่คิดที่คอยช่วยแก้ปัญหา คนที่นอกจากผู้เป็นพ่อ เข้ามาตักตวง รับความเป็นห่วงเป็นใยจากเขาไป และ ตอบแทนความห่วงใยนั้นด้วยความรักที่ล้นปรี่ จนเขาเองก็ไม่รู้ที่จะจัดการกับความรักที่มากมายนั้นได้อย่างไร ถึงแม้จะอยู่ท่ามกลางความไม่แน่ใจในหนทางเดินเช่นนี้ ลึก ๆ แล้วก็รู้ตัวเช่นกันว่าชักจะติด ... ความรักที่เอ่อล้นดังคลื่นสึนามิในทะเลของกู้ไห่เข้าเสียแล้ว











อะไรกันนี้รีวิวซีรีส์ BL สองเรื่องติด ... หรือสายนอมอลไม่มีไรให้ดู (ฮา)