ต้องขอบคุณเพื่อนที่ชวนดูซีรี่ย์เรื่องนี้

แต่เราก็ไม่สนใจ และไม่ชอบอ่านซับ

แต่เพื่อนก็อ้อนวอนขอร้องให้ดู

ก็เลยยอมดูให้ไปงั้นๆ และแล้วก็ทำให้เราหลงรักซีรี่ย์เรื่องนี้เข้าอย่างจัง

ความรู้สึกที่กู้ไห่ที่มีต่อลั่วอินมันช่างอบอุ่น จิตใจลั่วอินก็บริสุทธิ์และอ่อนโยน (เพ้อไปอีก)

ประทับใจทั้งเรื่อง จะยกมาพูดบางตอน


1.ตอนที่พ่อลั่วอินแต่งงาน ต้องออกไปอยู่กับภรรยา ลั่วอินรู้สึกยินดีกับพ่อและรู้สึกเดียวดายในขณะเดียวกัน

ไม่มีแล้วชีวิตที่พ่อกับลั่วอินดูแลกันมาตลอด 10 ปี

แล้วก็มีกู้ไห่เข้ามา (ตอนนั้นเราน้ำตาท่วมแล้ว) มันเหมือนแสงทีปลายอุโมงค์อะไรอย่างงั้น กู้ไห่จะดูแลลั่วอินเชกเช่นเดียวกับพ่อที่เคยดูแลลั่วอิน


2.หลังจากที่พ่อแต่งงานไปอยู่กับภรรยา ลั่วอินก็ไปอยู่กับกู้ไห่ ในยามเช้าขณะที่ลั่วอินหลับ กู้ไห่ออกไปซื้อของกินให้ลั่วอินก่อนไปโรงเรียน

ลั่วอินออกไปรอกู้ไห่นอกบ้านทั่งที่อากาศหนาวเหน็บ ซึ้งมากกก ลั่วอินไม่นั่งรอกินสบายๆ ลำบากก็ลำบากด้วยด้วยกัน กู้ไห่กลับมาพร้อมกับอาหาร ลั่วอินเห็นเหงื่อกู้ไห่ทั้งที่อากาศหนาว ก็รู้ว่าอาหารมื้อนี้กู้ไห่คงออกไปซื้อไกล ซึ้งมากกกก รักเลย   กู้ไห่เลี่ยนได้ไม่นานก็พูดติดตลกว่าถ้าซึ้งก็จัดให้ป๋า1ดอก
อ๊ากกกก ป๋าหื่น ^^

3.ไม่แน่ใจว่าวันนั้นเป็นวันคริสมาสต์หรือเปล่า ขณะที่กู้ไห่และลั่วอินหลับอยู่บนโซฟา ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังเข้ามา ลั่วอินลุกไปรับปรากฏว่าเป็นเป็นแฟนเก่าของลั่วอินที่โทรมาฟูมฟายถึงเรื่องวันเก่า ลั่วอินก็ได้แต่บอกไปว่าทุกอย่างจบไปแล้ว ไม่อาจกลับเป็นอย่างเก่าได้ แล้ววางสาย เดินมาหากู้ไห่ที่หลับปุ๋ยบนโซฟา แล้วอุ้มกู้ไห่ไปที่เตียง จากนั้นกู้ไห่ก็โดนลั่วอินรุก  ฟิลเราตอนนั้นคือ โรแมนติกมากกก  อยากรู้ว่าเพลงฝรั่งทีเปิดตอนฉากนั้นคือเพลงอะไร

มีใครรู้สึกแบบเราบ้าง
ใครประทับตอนไหนแชร์กันได้นะ รออ่านๆ


...