ตีหนึ่งครึ่งแล้ว ตายังบวม เพราะวันนี้เสียน้ำตาไปหลายฉาก ดูอตีตา ปาดน้ำตาหลายครั้ง กับบท ถ้อยคำ สะเทือนไปถึงหัวใจ ที่ทำให้ย้อนคิดถึงวันที่ บรรพบุรุษ ต้องแลกชีวิต เพือปกป้องตัวเอง ปกป้องบ้าน ปกป้องเมือง

อยากฝากว่า  ถ้าท่านประทับใจละคร ท่านอย่าปล่อยให้สิ่งดีๆจางหายไป เมื่อละครเรื่องใหม่มา  แต่ขอให้เก็บความรู้สึก ที่ออกมาจากบท ที่แม้จะไม่รู้ว่าใครเขียน และแม้จะถูกตำหนิบ้างว่าเนือย แต่สิ่งที่เราประทับใจ ก็มาจาก บท ถ้อยตำ ที่ให้ตัวละครถ่ายถอดออกมา เราคงไม่น้ำตาไหล เพียงเห็นฉากรบ การตัดต่อก็โดดบ้างอะไรบ้าง แต่น้ำตาไหล เมื่อนายจันหนวดเขี้ยว ร้องว่า เข้ามา เลือดกู กายกู กูจะสู้เพื่อแผ่นดิน..
อย่าปล่อยให้คามรู้สึกดีๆนี้ หมดไปจากหัวใจเร็วนัก

หวังว่าจะมีละครแนวนี้ออกมาอีกให้มาก เพื่อให้เรา ไม่ลืมความเป็นเรา  ไม่อาจหวังให้คนไทย ลุกมาแต่งชุดไทยเป็นเรื่องปกติ เหมือนคนอินเดียใส่สาหรี่ คนจีนใส่กี่เพ้า คนญีปุ่นใส่กิมิโน เกาหลีใส่ฮันบก กันเป็นเรื่องธรรมดา  คนไทยเรารักชาติกันแบบไม่แสดงออกเป็นรูปธรรม (ไม่พูดถึงเรื่องการเมืองนะคะ) แต่ถ้าเราทำอะไรได้ เพื่อแสดงออกถึงความภูมิใจในสิ่งที่บรรพบุรุษท่านสร้างไว้ให้ เราก็ช่วยกันนะ ไม่ว่าจะเล่าให้ลูกหลานรุ่นใหม่รักชาติ สนใจประวัติศาสตร์  หรือ ไปทำบุญก็อุทิศส่วนกุศลระลึกถึงบรรพบุรุษกัน

วันนี้ อตีตาทำให้เรามองแผ่นดิน แล้ว...ก้มกราบแผ่นดิน