แก้ไข
สวัสดี คือมีอยู่ว่า.. เมื่อก่อนเราเป็นคนไม่ค่อยจะอะไรกับความรัก คิดเสมอว่าความรักไม่มีอยุ่จริงถ้านอกจากพ่อเเม่คนในครอบครัว มีอยูช่วงหนึ่งอยุ่มอ3 มีเเฟนคือเป็นเเฟนคนเเรกช่วงนั้นเราก็รู้สึกดีมากคือยอมสะทุกอย่างเพราะเป็นรักเเรก เราคบกันมาได้สักพัก โดนบอกเลิกทั้งๆที่ก็ไม่ได้ทะเลาะกัน คือเราก็งงว่าทำไมถึงเลิก ตอนนั้นเสียใจมาก ไปง้อ ทำทุกๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เเต่เขาก็ไม่คืนดี หลังจากนั้นก็กลัวความเสียใจมาตลอด คิดตลอดว่าเรากลับไปอยู่จุดจุดเดิมมันจะดีกว่านี้ ไม่ต้องมานั่งเสียใจไม่ต้องมาคิดอะไรหลังจากนั้นก็ไม่เคยคบใครละจริงจังเลย คบกับเเฟนก็เเอบคุยบ้าง ไม่สนใจบ้าง ไม่เเครความรุ้สึกอะไรเลยด้วยซ้ำ เเถบยังเคย เล่นกับความรู้สึกคนอื่นบ้าง ช่วงมอ4-6 ไม่เคยจริงจังเลยก็ว่าได้เเต่มีเเฟนก็คบบ้างเลิกบ้าง พอช่วงมหาลัยคือโสดมาสักพัก มีช่วงหนึ่งมีรุ่นพี่ มาทักเราเข้ามาคุยตอนเเรกเราก็เฉยๆนะ เเต่รุ่นพี่เหมือนจะเเบบทำให้เรารู้สึกดีกับเขามาก ส่งรูปบ้าง บอกตลอดว่าไปไหนคือก็คุยกันมาสักพักตอนนั้เราชอบเขามาก มากจนไม่ได้คุยกับใครเลย จากที่ไม่เคยคิดจะจริงจังกับเรื่องพวกนี้ คือเขาก้ถามเราว่ารุ้สึกกับเขาเเบบไหน เราก็บอกรู้สึกดี ถ้าเอาจริงๆก็หลงเขามากช่วงนั้นเเต่พอช่วงหลังๆมันผิดกับช่วงเเรกๆมาก ช่วงหลังๆเราเหมือนเริ่มรู้สึกว่าพี่เขาเล่นอะไร มาเล่นเกมอะไรกับเรา มาเล่นกับความรุ้สึกเรารึเปล่า คือคิดมาตลอดเเต่ก็ไม่กล้าที่จะถาม เพราะเราก็ไม่รุ้ว่าจะถามในสถานะไหน ถ้าเปรียบเทียบเหมือนในละครเลย  เหมือนเราไปทำไรน้องเขาหรือคนของเขา เเละเหมือนเขามาทำคืนมาทำให้เรารุ้สึกดี รุ้สึกชอบ รุ้สึหลงเลยด้วยซ้ำ ยอมรับนะว่าชอบมากมากจนเราจริงจังเลยก็ด้วยซ้ำ เเต่สุดท้ายเขาก็เทเราสะง่ายๆ