ทอดกฐินเป็น 100 ครั้ง... ทอดผ้าป่าไม่พัก... ตายไปยังเป็น "เปรต" ได้!
อาตมาเคยเล่าเสมอว่ารักษาอุโบสถตั้ง 30 กว่าปี ทอดกฐินเป็น 100 ครั้ง ทอดผ้าป่าไม่พัก ตายไปยังเป็นเปรตได้ เพราะจิตไม่ดี ไม่แยก มันยังเกาะอยู่กับสมบัติ ด้วย "อำนาจโลภะ" มีโมหจริตอยู่ในจิตมาก
คนแก่คนนี้อายุ 80 กว่าปีแล้ว ร่ำรวยเงินทองมาก ได้แบ่งสมบัติให้ลูกๆไปแล้ว รักลูกคนเล็กมากก็แบ่งให้มาก ลูกชายคนโตได้ไม่เท่าไร แต่ไปสร้างฐานะเป็นเศรษฐีที่เชียงใหม่ สมบัติของแม่ให้ไปก็ยังอยู่
แต่น้องสาวมีสามีแล้วเกิดนำไปเล่นการพนัน แม่เห็นลูกสุดท้องจะลำบาก จึงไปขอสมบัติลูกชายคืนด้วย "อำนาจโลภะ" ลูกคนสุดท้องก็นำไปให้สามีเล่นการพนันหมด แม่เลยเสียใจตาย ด้วยอำนาจกรรม จิตเศร้าหมอง ต้องไปนรกก่อน
บัดนี้ยังเป็นเปรตอยู่นะ ยังหาที่เกิดไม่ได้ ต้องหมดเวร หมดกรรมจากเปรตเสียก่อน จึงจะไปเกิดบนสวรรค์ เพราะทอดกฐินไว้ตั้ง 100 ครั้ง ทอดผ้าป่าไว้มาก ต้องไปเสวยกรรมที่ตนทำมาก่อน กรรมที่ไปเอาสมบัติลูกชายคืน ให้ลูกคนสุดท้องและลูกสุดท้องนำไปให้สามีเล่นการพนันหมด
นี่ตรงนี้เป็นบาป... จิตใจก็เกาะอยู่แยกรูปแยกนามไม่ได้ เพราะคนนี้ไม่เคยนั่งกรรมฐาน รู้ซึ้งซึ่งปัญญาแต่ทางโลกีย์เท่านั้น แถมมีโมหจริตปิดบังปัญญา ปัญญาก็ไม่รู้ซึ้ง แล้วเขาก็ตายไปนรก ยังเป็นเปรตวิสัยอยู่ด้วยอำนาจโลภะ ยังไปเที่ยวเข้าเขาอยู่ ยังไม่ได้ไปไหนเลย ยังเป็นเปรตอยู่นะ
ในวัดอัมพวันนี้มีพระ ๔-๕ องค์ เป็นเปรตมารับส่วนบุญทุกวันพระ ท่านทั้งหลายจะเห็นหรือไม่ ก็ไม่ทราบกันนะ อาตมาถามว่า "ยังไม่ไปเกิดอีกหรือ"
เขาตอบว่า "ยังครับ ผมยังไม่หมดกรรม เที่ยวมาขอทานอยู่ที่วัดนี้ มีหลวงตาเฟื่องเป็นต้น"
อีกองค์ชื่อหลวงตาเก๊า ยังอยู่ที่นี่ ถ้าวันพระโผล่มาทุกที อยู่ข้างโบสถ์โน้น มารับส่วนสังฆทานที่เขาทำกัน... และก็มาด้อมๆ มองๆ ที่กุฏิกรรมฐาน ว่าคนไหนมีบุญวาสนาได้กรรมฐานก็เข้าไปขอ คนไหนค้าขายไม่ได้กำไร ขาดทุน เขาไม่ไปขอ คนที่ไร้บุญวาสนา เปรตไม่เข้าไปขอบ้านนั้น
เปรตนี่เข้าได้ทุกบ้านคือขอทาน เปรตเข้าโบสถ์ได้ไหม ได้! แต่อสุรกายดุร้ายเข้าไม่ได้
ถ้าบ้านเรามีบุญกุศล มีเทวดารักษา อสุรกายยักษ์ร้าย อมนุษย์เข้าบ้านไม่ได้ ไม่ต้องไปหาเครื่องป้องกัน ไม่ต้องเอาพระมาเขียนผ้ายันต์ ไม่ต้องหว่านทรายหรอกเขาไม่เข้าหรอก
ถ้าเราสวดมนต์ไหว้พระทุกวันนะ หมั่นเจริญกรรมฐานแผ่เมตตาพวกนี้เข้าบ้านเราไม่ได้แต่ถ้าเข้าได้อยู่อย่างหนึ่งคือเปรต ประตูเปรตนี่เป็นโลภะ ที่เป็นขอทานจะเข้าได้ทุกแห่ง ไปเที่ยวไหว้กราบขอบุญกุศล
อย่างเรามาเจริญกรรมฐานปู่ย่าตายาย ตายไปเป็นเปรต จะมาขอเลย ถ้าคนไหนได้ยินเสียงเปรตร้อง คือ ญาติของคนนั้น ถ้าเราไม่ได้ยินไม่ใช่ญาติของเรา ถ้าได้ยินเตรียมแผ่ส่วนกุศลได้เป็นญาติของเราเลยทีเดียว ร้องขึ้นมาต้องการขอบุญกุศล รีบแผ่ให้เลยนะ... นั่นแหละญาติของโยมตั้งแต่ชาติไหนก็ตาม ไม่ใช่ตายไปสวรรค์ทุกคนนะ ขอฝากไว้
พระธรรมสิงหบุราจารย์ (หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม)
เรื่องเล่าของหลวงพ่อ
อาตมาเคยเล่าเสมอว่ารักษาอุโบสถตั้ง 30 กว่าปี ทอดกฐินเป็น 100 ครั้ง ทอดผ้าป่าไม่พัก ตายไปยังเป็นเปรตได้ เพราะจิตไม่ดี ไม่แยก มันยังเกาะอยู่กับสมบัติ ด้วย "อำนาจโลภะ" มีโมหจริตอยู่ในจิตมาก
คนแก่คนนี้อายุ 80 กว่าปีแล้ว ร่ำรวยเงินทองมาก ได้แบ่งสมบัติให้ลูกๆไปแล้ว รักลูกคนเล็กมากก็แบ่งให้มาก ลูกชายคนโตได้ไม่เท่าไร แต่ไปสร้างฐานะเป็นเศรษฐีที่เชียงใหม่ สมบัติของแม่ให้ไปก็ยังอยู่
แต่น้องสาวมีสามีแล้วเกิดนำไปเล่นการพนัน แม่เห็นลูกสุดท้องจะลำบาก จึงไปขอสมบัติลูกชายคืนด้วย "อำนาจโลภะ" ลูกคนสุดท้องก็นำไปให้สามีเล่นการพนันหมด แม่เลยเสียใจตาย ด้วยอำนาจกรรม จิตเศร้าหมอง ต้องไปนรกก่อน
บัดนี้ยังเป็นเปรตอยู่นะ ยังหาที่เกิดไม่ได้ ต้องหมดเวร หมดกรรมจากเปรตเสียก่อน จึงจะไปเกิดบนสวรรค์ เพราะทอดกฐินไว้ตั้ง 100 ครั้ง ทอดผ้าป่าไว้มาก ต้องไปเสวยกรรมที่ตนทำมาก่อน กรรมที่ไปเอาสมบัติลูกชายคืน ให้ลูกคนสุดท้องและลูกสุดท้องนำไปให้สามีเล่นการพนันหมด
นี่ตรงนี้เป็นบาป... จิตใจก็เกาะอยู่แยกรูปแยกนามไม่ได้ เพราะคนนี้ไม่เคยนั่งกรรมฐาน รู้ซึ้งซึ่งปัญญาแต่ทางโลกีย์เท่านั้น แถมมีโมหจริตปิดบังปัญญา ปัญญาก็ไม่รู้ซึ้ง แล้วเขาก็ตายไปนรก ยังเป็นเปรตวิสัยอยู่ด้วยอำนาจโลภะ ยังไปเที่ยวเข้าเขาอยู่ ยังไม่ได้ไปไหนเลย ยังเป็นเปรตอยู่นะ
ในวัดอัมพวันนี้มีพระ ๔-๕ องค์ เป็นเปรตมารับส่วนบุญทุกวันพระ ท่านทั้งหลายจะเห็นหรือไม่ ก็ไม่ทราบกันนะ อาตมาถามว่า "ยังไม่ไปเกิดอีกหรือ"
เขาตอบว่า "ยังครับ ผมยังไม่หมดกรรม เที่ยวมาขอทานอยู่ที่วัดนี้ มีหลวงตาเฟื่องเป็นต้น"
อีกองค์ชื่อหลวงตาเก๊า ยังอยู่ที่นี่ ถ้าวันพระโผล่มาทุกที อยู่ข้างโบสถ์โน้น มารับส่วนสังฆทานที่เขาทำกัน... และก็มาด้อมๆ มองๆ ที่กุฏิกรรมฐาน ว่าคนไหนมีบุญวาสนาได้กรรมฐานก็เข้าไปขอ คนไหนค้าขายไม่ได้กำไร ขาดทุน เขาไม่ไปขอ คนที่ไร้บุญวาสนา เปรตไม่เข้าไปขอบ้านนั้น
เปรตนี่เข้าได้ทุกบ้านคือขอทาน เปรตเข้าโบสถ์ได้ไหม ได้! แต่อสุรกายดุร้ายเข้าไม่ได้
ถ้าบ้านเรามีบุญกุศล มีเทวดารักษา อสุรกายยักษ์ร้าย อมนุษย์เข้าบ้านไม่ได้ ไม่ต้องไปหาเครื่องป้องกัน ไม่ต้องเอาพระมาเขียนผ้ายันต์ ไม่ต้องหว่านทรายหรอกเขาไม่เข้าหรอก
ถ้าเราสวดมนต์ไหว้พระทุกวันนะ หมั่นเจริญกรรมฐานแผ่เมตตาพวกนี้เข้าบ้านเราไม่ได้แต่ถ้าเข้าได้อยู่อย่างหนึ่งคือเปรต ประตูเปรตนี่เป็นโลภะ ที่เป็นขอทานจะเข้าได้ทุกแห่ง ไปเที่ยวไหว้กราบขอบุญกุศล
อย่างเรามาเจริญกรรมฐานปู่ย่าตายาย ตายไปเป็นเปรต จะมาขอเลย ถ้าคนไหนได้ยินเสียงเปรตร้อง คือ ญาติของคนนั้น ถ้าเราไม่ได้ยินไม่ใช่ญาติของเรา ถ้าได้ยินเตรียมแผ่ส่วนกุศลได้เป็นญาติของเราเลยทีเดียว ร้องขึ้นมาต้องการขอบุญกุศล รีบแผ่ให้เลยนะ... นั่นแหละญาติของโยมตั้งแต่ชาติไหนก็ตาม ไม่ใช่ตายไปสวรรค์ทุกคนนะ ขอฝากไว้
พระธรรมสิงหบุราจารย์ (หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม)