เรามักจะหงุดหงิดง่ายเวลาที่อยู่บ้านค่ะ แต่พออยู่กับเพื่อนหรือทำอะไรกับคนนอกบ้าน เราก็เฉยๆ ไม่มีอาการอารมณ์เสีย แต่อาจจะมีความรู้สึกอยากแยกตัวออกมาบ้าง ซึ่งแต่ก่อนเราก็ไม่ได้เป็นแบบนี้นะคะ

แล้วก็อาการหงุดหงิดเนี้ย ยิ่งตอนที่คนในบ้านมายุ่งกับเรามากๆ เวลาเราทำอะไรสักอย่างคนเดียว อย่างเช่นเวลาเราใช้คอม หรือนอนอ่านหนังสือสบายๆ พอคนในบ้านมาคุยกับเรา หรือว่าขอใช้คอมเรา เราจะหงุดหงิดมาก จนเผลอใช้น้ำเสียงไม่ดีตลอด เรารู้นะคะว่ามันไม่ดี เพราะทุกครั้งที่ทะเลาะไปกับคนในบ้าน เราก็รู้สึกผิดมากค่ะ เราพยายามเลิกนิสัยนี้แล้วค่ะ แต่พอเวลาผ่านไปก็เป็นเหมือนเดิม เหมือนควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้

แล้วก็อย่างที่บอก ก็มีบางครั้งอีกค่ะ ที่อยู่กับเพื่อนหรือคนภายนอก ถึงเราจะหัวเราะครื้นเครง แต่ใจเราบางทีก็รู้สึกอยากออกมาจากตรงนั้น อยากอยู่คนเดียวน่ะค่ะ

ขอเล่าเสริมอีกนิดนึง คือมีช่วงหนึ่งที่เราออกมาอยู่คนเดียวประมาณ 1-2 ปี แล้วก็กลับมาอยู่กับที่บ้าน จะว่ามันเป็นสาเหตุของปัญหาทางอารมณ์ของเราสาเหตุหนึ่งได้ไหมคะ

อาการแบบนี้ เรากำลังคิดว่าเราควรไปพบจิตแพทย์ เคยลองหาอะไรอ่าน ก็เข้าใจว่าตัวเองเป็นโรคอารมณ์สองขั้ว เพราะตอนอารมณ์ดีคือดีมากจนแทบบ้า ตอนเศร้าหรือมีความรู้สึกตึงๆ ก็แทบไม่อยากทำอะไรเลย จนบางครั้งถ้าทะเลาะกับคนในบ้านช่วงอารมณ์ตึงๆ ก็คิดฆ่าตัวตายเลยค่ะ เลยคิดว่าน่าจะเป็นโรคอารมณ์สองขั้วนี้(ไม่แน่ใจนะคะ) แต่จะไปพบแพทย์ ก็กลัวว่ามันจะทำให้เรามีประวัติการรักษาอะไรแบบนี้ติดตัวไปอีก กลัวว่าจะทำให้คนรอบข้างรู้สึกรังเกียจเรา(ทั้งที่เราอยากอยู่คนเดียว แต่ก็รู้สึกไม่ดีอีกที่จะถูกคนไม่ชอบ)

มีใครเคยเป็นแบบเรามั่งไหมคะ ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ