ผมเป็นเด็กทีโตในปี80 เป็นวัยรุ้นในช่วง 90
ซึ่งในยุคนั้นอาหารต่างปรเทศเป็นอะไรที่หากินยากมาก
ไม่มีหรอกทาโกะยากิลูกละ5บาทในตลาดนัด
ไม่มีหรอกโดรายากิในเซเว่น
ไม่มีหรอกลาซาญญ่า พิซซ่าในยุคนั้นมีเจ้าเดียวคือพิซซ่าฮัท

-------------------
โดรายากิ

ทุกคนรู้จักกันดี เพราะทุกคนเชื่อว่าเคยดูโดราเอม่อนกันหมด
ในหนังสือการ์ตูน หรือแม้แต่ช่อง9 ก็แปลว่า"แป้งทอด"
ผมเห็นในการ์ตูน ในจินตานาการนึกว่ามันเป็นขนมที่เป็นแป้งแล้วไปทอด
แบบกะหรี่พัฟ ไส้น่าจะเป็นใส้ไก่ อะไรแบบเนี้ย
ได้กินครั้งแรกตอนป.6มั้ง ที่ห้างไทยไดมารู (ใครทันนี่ก็ไม่ต้องบอกอายุนะ)
นี่มันขนมแพนเค้กไส้ถั่วดำนี่หว่า กินไปก็รู้สึกงั้นๆน่ะ


ทาโกะยากิ

สมัยเด็กๆมีการ์ตูนเรื่องนึงฉายช่อง3 ในยุคนั้นเป็นการ์ตูนทะลึ่งๆเรื่องนึง
พ่อมดน้อย ทัลลูต ชอบกิน"ขนมครกญี่ปุ่น" หรือ ทาโกะยากิ
อยากหากิน ก็หาไม่ได้ วันนึงไปแถวสวนจตุจักรมีขนมครกที่น่าจะเป็นหอยทอดน่ะ
มีไส้หอย ไส้ปลาหมึก กินกับน้ำจิ้มหอยทอด
ด้วยความที่เป็นเด็ก เห็นว่ามันมีไส้ปลาหมึก
ผมเลยถามคนขายนี่ขนมครกญี่ปุ่นหรือคับน้า คนขายดันบอกว่า ใช่
แต่มันทำไมไม่ลูกกลมๆหว่า ผมเลยเข้าใจว่าเขาคงมาแปลงสูตรเป็นแบบขนมครกไทยมั้ง

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขนมครกญี่ปุ่นที่เข้าใจผิดมานาน มันก็คือขนมครกทะเลของไทยเรานี่เอง

มาได้กินจริงๆตอนอายุ20ปีไปแล้ว
แล้วไม่กี่ปีมานี่ที่เริ่มแพร่หลายออกตามตลาดนัดและ



พิซซ่า
TMNT หรือขบวนการเต่านินจา มาฉายตอนผมอยู่อนุบาล
ผมชอบตัวสีส้ม ชื่อไมเคิล แองเจลโล่ ชอบกินพิซซ่า
ในยุคนั้นมีพิซซ่าฮัทเข้ามาแล้ว แต่ในยุคนั้นพิซซ่าเป็นอะไรที่แพง ถือเป็นอาหารไฮโซ
ยุคนี้คงธรรมดาไปแล้ว ผมรบเร้าแม่เป็นเดือน พูดทุกวัน อยากกินพิซซ่า
จนได้ไปกินครั้งแรกตรงพิซซ่าฮัทแถวๆห้างพาต้า เดี๋ยวนี้เป็นโรงจำนำไปแล้วมั้ง
จินตนาการครั้งแรกชีสมันต้องยืดเป็นเมตร ไปกินจริงๆ ไม่ยืดแบบในการ์ตูนเลย555+


โอโคโนมิยากิ
ช่วงป.4-ป.5 รันม่า1/2 มาฉายช่อง9
โอโคโนมิยากิ เห็นครั้งแรกในการ์ตูนน่ากินมาก
ไม่รู้รสชาติยังไง ช่องเก้ามาแปลว่า "พิซซ่าญี่ปุ่น"
จินตนาการเราเป็นแบบรสชาติแบบพิซซ่าอิตาเลียน
มีชีสยืดๆ แต่ทอดในกะทะแทนที่จะอบแน่ๆ
มากินครั้งแรกในมาบุญครองตอนม.3มั้ง
ไม่เหมือนที่คิด แต่ก็อร่อยดีแฮะ



โมจิ
เห็นในการ์ตูนญี่ปุ่นหลายเรื่อง เทศกาลปีใหม่จะมีการทำขนมโมจิ
ต้องมาตำใช้ครกไม้ เราเห็นก็อยากกินอีกแล้ว
ตอนนั้นอยู่ป.2-ป.3 แม่เลยตามใจ มีลูกน้องแม่คนนึงเขาคนนครสวรรค์
เวลากลับบ้านที แม่ผมฝากซื้อให้ผมหลายกล่อง และ ผมก็กินทีเป็นกล่อง
และ ผมเข้าใจจนโตเลยนะว่า ขนมโมจินครสวรรค์คือโมจิญี่ปุ่น
เพิ่งมารู้ความจริงเมื่ออายุ20+ ไปกินโมจิแท้ๆที่มาบุญครอง เขาเรียกว่าไดฟุกุ
แป้งมันเหนียวๆเหมือนขนมเข่ง ขนมโก๋ ไส้ถั่ว
กินแล้ว เฉยๆ โมจินครสวรรค์อร่อยกว่า มีไข่เค็มด้วย555+




เข้าใจผิดว่าเป็นเจ้านี่มาเป็นสิบๆปี

ลาซานญ่า

ตอนช่อง9การ์ตูนเอามาการ์ฟิลด์มาฉายตอนผมป.6หรือม.1นี่แหละ
มันดูน่ากินซะจริงๆ แล้วเราได้ยินคำว่าชีสสสสสส เป็นชั้นๆ
นี่แม่มแบบ ต้องกินให้ได้ แต่ในยุคนั้นโครตแพงแล้วหากินยากกว่าพิซซ่าอีก
ร้านพิซซ่าน้อยร้านที่มีลาซานญ่านะเออ
แม่ผมเลยพาไปกินที่13เหรียญครั้งแรก
แบบ นี่แม่มสวรรค์เลยจริงๆ อย่าว่าแต่ตอนเด็กเลยตอนนี้ก็ยังชอบ อาาา ลาซานญ่า