สาระวนกลับมาบ้าน ตั้งแต่เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว และหยุดพักร้อนยาว อีก 4 วัน โน่นแหละ กลับ กทม
วันจันทร์ 29 หรือเปล่าหว่า  กพ .ปีนี้ คือคงเตรียมตัวย้ายกลับภูมิลำเนา บ้านเดิม บ้านเกิดเมืองนอน

ช่วงนี้ก็อยู่ที่บ่านนอก ได้เดินเล่น เที่ยวเล่น ถามไถ่สาระทุกข์สุกดิบ ชาวบ้านชาวช่องเขาไปทั่ว ตามประสาคนสอดรู้สอดเห็น
เรื่องของชาวบ้าน เมื่อวานไปซื้อโค๊ก นั่งกินโค๊ก พูดคุยกับแม่ค้าไป เขาก็บ่นอย่างเดียว ขายของไม่ดี คนไม่มีเงิน คนไม่ซื้อของ
เมือนก่อนขายได้วันละ 14000-16000 บาทวันใหนขายดีดี 20000 บาทก็ได้ ตอนนี้ ถ้าวันใหนขายได้ถึง 5000 บาท นั่นแหละคือวันที่
ขายดีสุด ๆ แล้ว ไม่ไหวเรย ค่าใช้จ่ายก็เยอะ ข้าวก็ไม่เป็นราคา ข้าวเปลือกจ้าว ตันละ 7000-9000 บาท ตายกันพอดี
ขายขาดทุนก็ต้องขายเอามาใช้หนี้.. คนใหนทำนามาก ขาดทุนมาก เมื่อไหร่จะได้เลือกตั้งสักที จะได้ลืมตาอ้าปากได้มั่ง

คือเขารู้ว่า เศรษฐกิจไม่ดีเพราะอะไร  แล้วถามผมว่า แล้วชีวิตราชการหนุ่มล่ะ สบายดีเน๊าะ ไม่ต้องเสี่ยงอะไรเลย
เศรษฐกิจดีไม่ดีเงินเดือนก็ได้ขึ้นไม่มีลดอยู่แล้ว ผมก็บอกเขาไปไม่กระทบเท่าไหร่ป้า  แต่ก็ลำบากนะ กทม ค่าครองชีพสูง
ตอนนี้ผมก็เป็นหนี้อยู่ 1.5 ล้านบาท หา..ตาตั้งเรยแม่ค้า ..ยืมมาทำอะไร  บ้านก็ไม่ได้เดือดร้อนเท่าไหร่นิ ผมบอกยืมมาอุปโภค บริโภคครับป้า
หนี้สะสมก็ตกปีละประมาณ 1 แสนบาท รับราชการมา 18 ปี เป็นหนี้ 1.5 ล้านบาทก็โอเคนะ

ชาวบ้านตอนนี้ไม่มีเงินในมือให้หมุนเวียน หรือจับจ่ายใช้สอยหรอก พืชผลการเกษตรก็ไม่เป็นราคา
เลยไม่มีเงินซื้อข้าวของหมุนเวียนในระบบ นี่คือปํญญาใหญ่ของรัฐ ที่จะส่งผลกระทบต่อระบบเศรษฐกิจโดยรวม