ทั้งๆ ที่เป็นแค่เพื่อนก็ดีอยู่แล้วแท้ๆ แต่ดูเหมือนว่าใจเราจะคิดไปไกลและชอบคิดเข้าข้างตัวเองอยู่เรื่อยเลย บางครั้งก็รู้สึกเหมือนกับว่าถูกหยอดให้มีความหวัง แต่วินาทีต่อมาความหวังก็แตกโพล้ะไม่ต่างอะไรจากลูกโป่งเลยค่ะ
รู้สึกหวงและไม่ชอบใจจนจะเป็นบ้าเป็นบอตอนที่รู้ว่าเขาคุยกับหนุ่มๆ แต่มันก็เป็นเรื่องที่ต้องยอมรับใช่ไหมคะ TT__TT ในเมื่อเขาเป็นสาวที่ชอบหนุ่มนี่นา
เหตุที่ยังรู้สึกมีความหวังก็เพราะเขาเคยบอกว่าหากเขาถูกใจสาวเขาก็อยากคบด้วยนะ แต่เท่าที่เราพิจารณาดูแล้ว โอกาสที่เขาจะยอมคบสาวมีแค่ประมาณ 5% จากทั้งหมดเองค่ะ น้อยเสียจนคิดว่าเป็นไปไม่ได้ จนเราคิดว่าอย่าพูดออกมาเลยดีกว่า เพราะในเมื่อคนมันหวังแล้ว ต่อให้โอกาสมันน้อยแค่ไหนมันก็ยังอดหวังไม่ได้ใช่ไหมคะ เหมือนคนที่ชอบซื้อล็อตเตอรี่และหวังจะถูกรางวัลที่หนึ่งยังไงยังงั้น
ถึงอย่างนั้นเราก็ยึดตัวเลขนี้เอาไว้อย่างหวงแหน คือเรื่องหนุ่มหล่อหนุ่มอะไรเราก็คุยด้วยได้ตามประสาคนชอบของสวยๆ งามๆ แต่อาจเพราะว่าเราไม่เคยบอกเขาตรงๆ ด้วยแหละว่าเราชอบสาวๆมากกว่า และไม่เคยบอกด้วยว่าชอบเขา ได้แต่พูดเป็นนัยๆ แต่คำพูดเราคงเนียนเกินไปเลยเหมือนเขาจะยังไม่รู้ตัวเสียที
อยากห้ามไม่ให้เขาคุย อยากบอกเขาว่าเราไม่พอใจ อยากถามว่าคุยแต่กับเราคนเดียวไม่ได้หรือไง แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าจะใช้สิทธิ์ไหนไปบอกเขาดี ในเมื่อเป็นแค่เพื่อน ได้แต่เออๆ ออๆ ตามไป พยายามใจกว้างเป็นมหาสมุทร ล่องอยู่บนเรือเล็กๆ ที่ติดป้ายว่าเพื่อนกั๊นเพื่อนกัน เราพยายามมากเลยที่จะไม่ออกจากเรือลำนี้
เคยเฮิร์ตจนน้ำตาตกและน้ำหนักหายไปหลายกิโล แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นมากแล้ว ไม่ถึงกับเฮิร์ตหนักมาก แต่ก็มีจี๊ดๆ อยู่หลายครั้ง คล้ายจะชินแต่ก็ยังไม่ชินสักที
อยากทำใจกล้าบอกความรู้สึก แต่เราเป็นประเภทที่คิดว่าตัวเองมีดีไม่พอ เลยไม่กล้าจะบอกเพราะกลัวว่าจะไม่สมหวัง ซ้ำร้ายกว่านั้นคือกลัวว่าจะเสียเพื่อนและมองหน้ากันไม่ติดอีก เคยเห็นจากหลายเคสที่แอบรักเพื่อนตัวเองและตัดสินใจสารภาพน่ะค่ะ กลัวจะเป็นอย่างนั้นก็เลยได้แต่ตัดสินใจเก็บเอาไว้อย่างนี้ไปเรื่อยๆ แล้วกัน
อยากเลิกคุยและหนีห่างและหายไปจากชีวิตของเขาเหมือนกัน แต่คนที่ทำให้เป็นไปไม่ได้ก็คือเราเองนี่แหละ เราชอบเขามาก ทั้งด้านดีและด้านแย่ๆ ของเขา ไม่อยากให้เขาหายไปจากชีวิตเรา ก็เลยทนมันอยู่อย่างนี้แหละ
เป็นเลสก็ไม่ได้หมายความว่าจะชอบสาวทุกคนบนโลกใบนี้ เช่นเดียวกับสาวที่ชอบหนุ่มๆ ก็ใช่ว่าจะชอบหนุ่มทุกคนบนโลกใบนี้ อย่างเรานี่กว่าจะเจอคนที่ถูกใจก็ว่ายากแล้ว แต่ยังต้องมาเล่นเสี่ยงทายอีกว่าเขาจะเป็นแบบเดียวกับเราไหม ซึ่งส่วนมากก็ไม่ได้เป็นซะงั้น เลยได้แต่ซดน้ำตาตัวเองย้อมใจต่อไป และดูจะเป็นอย่างนี้ไปอีกนานด้วยสิคะนี่
พูดมาตั้งยาว น้ำท่วมทุ่งผักบุ้งไม่ค่อยมีสักเท่าไหร่ ยาวหน่อยเพราะรู้สึกอัดอั้นตันใจมาได้สักสองสามปีแล้วมั้ง อยากพูดให้ใครสักคนฟังแต่ก็ไม่รู้จะพูดกับใครดี เลยมาพูดตรงนี้ในเวลาอย่างนี้เสียได้
จริงๆ ยังอยากระบายอีกมาก แต่บางอย่างก็คิดว่าควรเก็บไว้ดีกว่า อีกอย่างก็ดึกมากแล้ว แถมเริ่มหิวด้วย เลยคิดว่าไปนอนดีกว่าค่ะ
ขอบคุณพื้นที่กระทู้มากค่ะ m(_ _)m
[เลส]ขอระบายยาวๆ หน่อยนะคะ รู้สึกเหนื่อยกับการแอบชอบจังค่ะ ;__;
รู้สึกหวงและไม่ชอบใจจนจะเป็นบ้าเป็นบอตอนที่รู้ว่าเขาคุยกับหนุ่มๆ แต่มันก็เป็นเรื่องที่ต้องยอมรับใช่ไหมคะ TT__TT ในเมื่อเขาเป็นสาวที่ชอบหนุ่มนี่นา
เหตุที่ยังรู้สึกมีความหวังก็เพราะเขาเคยบอกว่าหากเขาถูกใจสาวเขาก็อยากคบด้วยนะ แต่เท่าที่เราพิจารณาดูแล้ว โอกาสที่เขาจะยอมคบสาวมีแค่ประมาณ 5% จากทั้งหมดเองค่ะ น้อยเสียจนคิดว่าเป็นไปไม่ได้ จนเราคิดว่าอย่าพูดออกมาเลยดีกว่า เพราะในเมื่อคนมันหวังแล้ว ต่อให้โอกาสมันน้อยแค่ไหนมันก็ยังอดหวังไม่ได้ใช่ไหมคะ เหมือนคนที่ชอบซื้อล็อตเตอรี่และหวังจะถูกรางวัลที่หนึ่งยังไงยังงั้น
ถึงอย่างนั้นเราก็ยึดตัวเลขนี้เอาไว้อย่างหวงแหน คือเรื่องหนุ่มหล่อหนุ่มอะไรเราก็คุยด้วยได้ตามประสาคนชอบของสวยๆ งามๆ แต่อาจเพราะว่าเราไม่เคยบอกเขาตรงๆ ด้วยแหละว่าเราชอบสาวๆมากกว่า และไม่เคยบอกด้วยว่าชอบเขา ได้แต่พูดเป็นนัยๆ แต่คำพูดเราคงเนียนเกินไปเลยเหมือนเขาจะยังไม่รู้ตัวเสียที
อยากห้ามไม่ให้เขาคุย อยากบอกเขาว่าเราไม่พอใจ อยากถามว่าคุยแต่กับเราคนเดียวไม่ได้หรือไง แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าจะใช้สิทธิ์ไหนไปบอกเขาดี ในเมื่อเป็นแค่เพื่อน ได้แต่เออๆ ออๆ ตามไป พยายามใจกว้างเป็นมหาสมุทร ล่องอยู่บนเรือเล็กๆ ที่ติดป้ายว่าเพื่อนกั๊นเพื่อนกัน เราพยายามมากเลยที่จะไม่ออกจากเรือลำนี้
เคยเฮิร์ตจนน้ำตาตกและน้ำหนักหายไปหลายกิโล แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นมากแล้ว ไม่ถึงกับเฮิร์ตหนักมาก แต่ก็มีจี๊ดๆ อยู่หลายครั้ง คล้ายจะชินแต่ก็ยังไม่ชินสักที
อยากทำใจกล้าบอกความรู้สึก แต่เราเป็นประเภทที่คิดว่าตัวเองมีดีไม่พอ เลยไม่กล้าจะบอกเพราะกลัวว่าจะไม่สมหวัง ซ้ำร้ายกว่านั้นคือกลัวว่าจะเสียเพื่อนและมองหน้ากันไม่ติดอีก เคยเห็นจากหลายเคสที่แอบรักเพื่อนตัวเองและตัดสินใจสารภาพน่ะค่ะ กลัวจะเป็นอย่างนั้นก็เลยได้แต่ตัดสินใจเก็บเอาไว้อย่างนี้ไปเรื่อยๆ แล้วกัน
อยากเลิกคุยและหนีห่างและหายไปจากชีวิตของเขาเหมือนกัน แต่คนที่ทำให้เป็นไปไม่ได้ก็คือเราเองนี่แหละ เราชอบเขามาก ทั้งด้านดีและด้านแย่ๆ ของเขา ไม่อยากให้เขาหายไปจากชีวิตเรา ก็เลยทนมันอยู่อย่างนี้แหละ
เป็นเลสก็ไม่ได้หมายความว่าจะชอบสาวทุกคนบนโลกใบนี้ เช่นเดียวกับสาวที่ชอบหนุ่มๆ ก็ใช่ว่าจะชอบหนุ่มทุกคนบนโลกใบนี้ อย่างเรานี่กว่าจะเจอคนที่ถูกใจก็ว่ายากแล้ว แต่ยังต้องมาเล่นเสี่ยงทายอีกว่าเขาจะเป็นแบบเดียวกับเราไหม ซึ่งส่วนมากก็ไม่ได้เป็นซะงั้น เลยได้แต่ซดน้ำตาตัวเองย้อมใจต่อไป และดูจะเป็นอย่างนี้ไปอีกนานด้วยสิคะนี่
พูดมาตั้งยาว น้ำท่วมทุ่งผักบุ้งไม่ค่อยมีสักเท่าไหร่ ยาวหน่อยเพราะรู้สึกอัดอั้นตันใจมาได้สักสองสามปีแล้วมั้ง อยากพูดให้ใครสักคนฟังแต่ก็ไม่รู้จะพูดกับใครดี เลยมาพูดตรงนี้ในเวลาอย่างนี้เสียได้
จริงๆ ยังอยากระบายอีกมาก แต่บางอย่างก็คิดว่าควรเก็บไว้ดีกว่า อีกอย่างก็ดึกมากแล้ว แถมเริ่มหิวด้วย เลยคิดว่าไปนอนดีกว่าค่ะ
ขอบคุณพื้นที่กระทู้มากค่ะ m(_ _)m