สวัสดีค่ะ ^^ (อ่านหัวข้อแล้วอย่าพึ่งด่าเรานะคะ แฮ่ๆ)
นี่เป็นกระทู้แรกของเรา เราอยากได้ความเห็นว่าเราต้องทำยังไงต่อไปเลยมาเลือกตั้งกระทู้นี้ค่ะ ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยนะคะ >//<
ขอใช้นามสมมุตินะคะ เราชื่อเอ แฟนเราชื่อบี คนที่เราชอบชื่อซี.
เริ่มเลยนะคะคือว่า เราคบกับบีมา2ปีแล้วค่ะ เราอยู่ชั้นม.6ค่ะ กำลังจะจบการศึกษาอีกไม่นาน แฟนเราเรียนอยู่มหาลัยค่ะ จริงๆตอนนี้ปีสองแล้วค่ะ แต่ตอนเรียนปีหนึ่งเขาออกจากมหาลัยมาช่วยงานที่บ้านเพราะเขาเรียนไม่ไหว (เขาเป็นคนรวยค่ะ). เราปลื้มซีมากๆค่ะเพราะเขาหน้าตาน่ารัก หล่อ ขาว หน้าโคตรใส รวย ตลก เฮฮา กวนโอ้ย ตรงสเป็กผู้หญิงหลายๆคนเราเรียนอยู่ห้องเดียวกันค่ะ เราปลื้มตั้งแต่ม.4ตั้งแต่แรกพบสบตา5555 ตอนนั้นเรายังไม่คบกับบีค่ะ เราปลื้มซีแบบไม่ได้หวังว่าจะต้องเป็นแฟนให้ได้ ปลื้มแบบผู้หญิงชอบดาราผู้ชายหล่อๆอ่ะค่ะ แล้วตอนนั้นเราโสด (เราก็เป็นผู้หญิงหน้าตาถือว่าดีค่ะ555 เป็นคนดังในโรงเรียน) ก็มีคนมาจีบมากมาย แต่บีเค้าเป็นคนมัดใจเราได้ค่ะอิอิ เเล้วเราก็คบกันมาเรื่อยๆก็มีทะเลาะบ้างนิดหน่อยตามประสาค่ะ เขาดูแลเอาใจใส่ดีมากๆจนเรารักเขามากกกกกค่ะ. จนกระทั่งตอนนั้นเปิดเทอมมหาลัย เขาเป็นเฟรชชี่ค่ะ เราเองก็เข้าใจเขานะคะว่ากิจกรรมมันเยอะจนไม่ค่อยมีเวลาให้เราเหมือนเมื่อก่อน ตั้งแต่ตอนนั้นเขาก็เปลี่ยนไปมากค่ะ จากที่เจอกันทุกวันก็เดือนนึงเจอกันไม่ถึง3ครั้งค่ะ. จากที่คอยบอกเราว่าทำอะไรไปไหนมาไหนตลอดก็ไม่ค่อยบอก. จากที่ตอบไลน์เราตลอดก็ไม่ค่อยตอบ เล่นแต่เกมส์กลับหอช้าตลอด กินเหล้าบ่อย. บีติดเกมส์ติดเพื่อนมากๆค่ะ เราก็เคยทักไปถามเพื่อนของบี เพื่อนเค้าก็ยืนยันค่ะว่าบีเค้าไม่มีผู้หญิงคนอื่น เราก็ไม่มีทางรู้ว่าเขานอกใจเราไหมเราก็เชื่อใจเค้านะคะ. แล้วเราก็มีปัญหากันเรื่องที่บีเปลี่ยนไปตลอดค่ะ ทะเลาะกันทุกวัน คือเราทรมานจริงๆ เราเองก็ไม่อยากทะเลาะแต่เราไม่เข้าใจบีเลยต้องทะเลาะกัน. เราร้องไห้ทุกวัน ไม่มีวันไหนที่เรามีความสุขเลยขนาดเราไปโรงเรียนเรายังร้องไห้ให้เพื่อนๆเห็นแทบทุกวัน เพื่อนก็มาคอยให้คำปรึกษาต่างๆนาๆ ก็ไม่ได้ผล ไม่ได้ทำให้เราดีขึ้นเลยค่ะเพราะเราปิดกั้นตัวเอง. เราบอกเลิกบีบ่อยมากแต่บีก็ไม่ยอมเลิก ทุกครั้งที่เราทำใจเข้มแข็งไปบอกเลิกครั้งไหนเราก็แพ้ทางบีตลอดค่ะ ยอมใจอ่อนตลอด แล้วมีวันนึงเราเด็ดขาดกับบี เราบอกบีว่าเราเลือกแล้วว่าเราจะเลิก บีไม่เลิกก็เรื่องของบี. (ช่วงตอนนั้นเราไม่ได้คิดจะมีคนอื่นเลยนะคะ ที่เราบอกเลิกไม่ใช่ว่าเรามีคนอื่น เราเสียใจมามากพอแล้วและก็ไม่อยากทรมานแบบนี้อีก). เป็นแบบนี้มาจนถึงช่วงเรากำลังจะขึ้นม.6แรกๆค่ะ ถึงตอนนั้นเค้าก็เริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิม เหมือนเค้ารู้ว่าเค้ากำลังจะเสียเราไป เพราะเราไม่จุกจิก ไม่พาทะเลาะ ไม่ทำอะไรงี่เง่าแบบที่เราเคยทำแล้วค่ะ สงสัยหัวใจมันเหนื่อย ชินและพอทำใจได้กับความทรมานครั้งนี้แล้วค่ะ. เราหายไปเราไม่ตอบบีเลยค่ะ บีก็ทักมาง้อตลอด. เพื่อนสนิทเราก็บอกให้เราเลิกปิดกั้นตัวเองให้เราพอแล้วกลับมาสงสารตัวเองได้แล้ว หลังจากนั้นมาเราก็ค่อยๆเลิกปิดกั้นตัวเอง เริ่มเปิดใจรับคนอื่นเข้ามาแต่ก็ไม่มีใครมาแทนเค้าได้สักคนไม่ว่าจะหน้าตาดี รูปหล่อพ่อรวยแค่ไหนเราก็คิดว่าไม่มีใครมาแทนเค้าได้. เราเลยตัดสินใจตอบบีแล้วเราก็กลับมาคืนดีกันอีกครั้งช่วงนั้นเป็นเทศกาลลอยกระทง เราก็ไปลอยกระทงด้วยกันกับบีกับเพื่อนๆของบี เราก็เลยเล่าให้เค้าฟังว่าช่วงที่เราหายไปเราคุยกับคนอื่น (คุยเฉยๆนะคะไม่ได้คบ)
เรา : บีรู้ไหมที่เอหายไปเพราะอะไร
บี : เอมีคนอื่นใช่ไหม
เรา : ไม่เชิงว่ามีคนอื่น เราแค่ลองคุยกับคนอื่น (ไม่ได้คบนะคะ คุยเฉยๆ) แต่ก็ไม่มีใครมาแทนบีได้เลย
บี : บีไม่ว่าอะไรหรอกถ้ามันทำให้เอสบายใจ
เรา : เอให้โอกาสบีมาหลายครั้วแล้วนะ ถ้าครั้งงนี้บีทำอีก เอไม่ให้โอกาสแล้วนะ เอจะหายไปเฉยๆไม่ลาไม่บอกอะไรทั้งนั้น
บี : โอเค ขอบคุณนะที่กลับมา
หลังจากนั้นมาก็ดีค่ะปกติทุกอย่างเหมือนคบกันใหม่ๆ ดีได้แค่สามสี่วันค่ะ ก็เป็นแบบเดิม ช่วงนั้นบีออกจากมหาลัยแล้วค่ะ บีก็ทำงานช่วยที่บ้านตั้งแต่เช้ายันเย็น เราเข้าใจค่ะว่ามันไม่มีเวลามาเล่นโทรศัพท์อยู่แล้ว. แต่หลังจากเลิกทำงาน เราก็อยากไปกินข้าวไปเดินเล่นบลาๆๆกับบี แต่บีไม่ชวนเราเลยค่ะ เค้ารู้แก่ใจนะคะว่าเรารอเค้าอยู่อยากไปกับเค้า. เค้าเลิกงานเสร็จก็ไปร้านเกมส์ตลอดค่ะไปทุกวัน กลับตี1ตี2. เค้าก็กลับมาติดเพื่อนติดเกมส์อีกแล้วค่ะ แล้วก็มีปัญหาทะเลาะกันเรื่องบีแอดเฟสผู้หญิงคนนึงไปซึ่งผู้หญิงคนนี้เราไม่ชอบเค้าค่ะบีก็เคยทักไปคุยกับผู้หญิงคนนี้ตอนช่วงจีบเราใหม่ๆ ก่อนหน้านี้บีเคยมีผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนอยู่แล้ว เราไปลบออกค่ะ5555. ทะเลาะกันแรงมาก ถ้าน้ำตาเราไหลเป็นเลือดได้ก็ไม่เหลือแล้วค่ะ5555 กลัวว่าเค้าจะมีอะไรแอบแฝงลึกซึ้งกัน คิดต่างๆนาๆเหมือนคนบ้า จนเราบอกกับตัวเองว่าพอแล้วบอกว่าพอแล้ววววเจ็บจนเกินจะทนแล้ววว. เราเลยตัดสินใจไม่ตอบเค้าค่ะ แล้วเราก็คุยกับคนอื่นอีกค่ะ แล้วก็เหมือนเดิมค่ะไม่มีใครแทนเค้าได้ขนาดผู้ชายคนนี้หน้าตาดี รวย เรียนเก่งมาก อบอุ่นโรแมนติกจริงจังกับเรามาก เราก็ทำผู้ชายคนนี้เสียใจเพราะคำว่าไม่มีใครมาแทนบีได้. แล้วเราก็กลับไปหาบีค่ะ T___T แฮชแท็กด่าได้แต่อย่าแรง. เราให้โอกาสเค้าก็ดีมาเรื่อยๆทีนี้ดีกันนานกว่าครั้งก่อนค่ะเป็นอาทิตย์ แล้วเค้าก็กลับมาเป็นแบบเดิมอีกแล้ว. (ไม่รู้ว่าเราโง่หรือเรา) จริงๆเราให้โอกาสเค้าบ่อยกว่านี้นะคะแต่เราเล่าแบบย่อๆที่เป็นประเด็นเฉยๆ. เราก็ตอบบีบ้างไม่ตอบบ้าง วันหนึ่งตอบแค่สองสามคำ 'อืม เออ อือ ค่ะ ... ' ทำแบบนี้มาเรื่อยๆ จนวันนึงเราไปเปลี่ยนเหล็ก ไปคนเดียว รอหมอนานมากค่ะ เราเบื่อๆเซ็งๆเลยทักซีไป เผื่อซีมีอะไรตลกๆมาเล่นกับเรา ซีเค้าชอบเล่นมุขแป๊กแต่เราฮาตลอดค่ะบางมุขก็ไม่แป๊กทำเราขำจนลืมโลกเลย
แล้วตั้งแต่นั้นมาก็เริ่มคุยกันทุกวันๆคุยตลอด เราได้เจอกันทุกวันค่ะ ก็แหง๋แหละอยู่ห้องเดียวกัน ซีก็เข้ามาคุยเข้ามาหาแบบผิดปกติเวลามีงานอะไรก็เข้ามาถามพักเที่ยงก็มานั่งด้วย คาบว่างก็มาหยอกมาหาตลอดค่ะ เพราะเมื่อก่อนเค้าจะแค่มาเล่นมุขแป๊กๆแล้วก็จากไป5555. เราทดลองหายไปไม่ตอบซี ซีก็จะทักมาตลอดค่ะ ก็คุยกันมาแบบนี้2อาทิตย์ได้ เราก็เกิดอาการสงสัยว่าเอ๊ะทำไมเค้าถึงมาสนิทมาอะไรกับเราแบบนี้ (เราโคตรมะโนเลยค่ะว่าเค้าชอบเราแน่ๆ55555555555) จนวันนึงเราถามเค้าว่า
เรา : ซีเรามีเรืองจะถาม ถามได้ป่าว
ซี : ทำไมเห็นคำถามแบบนี้แล้วใจไม่ดี555
เรา : ไม่มีไรมาก อยากรุว่ามีคนที่ชอบยัง
ซี : มีแล้ว
เรา : คนชื่อ...รึเปล่า
ซี : ไม่อ่ะ ชอบคนในม.6นี่แหละ
เรา : (ใจแป้วสิคะรอไร5555 ) บอกได้ไหมใคร
ซี : เอไง เราชอบเอ
เรา : อย่ามาอำๆ ไม่เชื่อๆ แล้วเราก็ชวนเปลี่ยนเรื่อง
แล้วซีก็วนกลับมาถามเราว่า มีไรจะถามเหมือนกัน
ซี : แล้วเอมีคนที่ชอบยัง
เรา : มีแล้วนานแล้วด้วย
ซี : นานแล้วด้วยหรอ บอกได้ไหมว่าใคร
เรา :ไม่บอก บอกทำไมม
ซี : เราคิดมากนะนิ
คือซีไม่คิดว่าเราชอบซีค่ะเพราะเราบอกว่าชอบนานละ แล้วซีก็ตื๊อๆๆๆเราจนเราบอกค่ะ เราก็บอกชอบซี แล้วซีก็บอกชอบเราอีกครั้งค่ะ แล้วก็บอกว่าไม่ได้อำด้วยพูดจริงๆ แล้วตอนนั้นก็พากันเขินตัวบิดเป็นเกลียวค่ะเราอยากเหมือนคนบ้าอีกครั้ง หลังจากที่บอกชอบกัน เพื่อนในห้องก็แซวค่ะไม่รู้ว่ารู้ได้ไงสงสัยแอบอ่านแชท ขวงจริงๆเลย555555 แล้วเราก็เริ่มไปกินข้าวด้วยกันบ่อยๆหลังจากเลิกเรียน ซีเป็นคนชวนเราตลอดนะคะแล้วก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนถึงตอนนี้ค่ะ.แล้วเขาก็ขอเราคบ เรายังไม่ตอบนะคะ เราถึงมาถามเพื่อนๆในพันทิปว่าเราควรทำยังไงต่อไป TT เอาจริงๆเราคิดว่าเราไม่ได้รักบีแล้วค่ะ แค่เรายังเป็นห่วงเค้า ยังรู้สึกผูกพันธ์อยู่ เวลาเราอยู่กับซีเราสบายใจค่ะแล้วมีความสุขมากๆ แต่เวลาเราอยู่กับบีเราก็มีความสุขอยู่นะคะแต่เราเศร้าในใจตลอดเลย สุขแบบเหมือนพยายามมีความสุขอ่ะค่ะ... ซีนี่แหละค่ะที่กำลังจะมัดใจเราไปได้แล้ว และที่จะทำให้คำว่าไม่มีใครแทนบีได้ออกไปจากสมองเรา.
ความสัมพันธ์คือเรากับซีเป็นเพื่อนกันอยู่ค่ะ แต่เป็นเพื่อนที่ชอบกันแล้วซีก็กำลังรอคำตอบจากเราอยู่ ส่วนบีไม่ถึงกับใช้คำว่าเลิกแค่ห่างๆกันเพราะเราไม่ได้เจอกันหลายเดือนแล้วเราก็ไม่ค่อยตอบไลน์บีเลยค่ะ ถ้าจะตอบก็ตอบแค่คำว่าอะไรทั้งวัน บีถามอะไรก็ตอบคำว่าอะไรๆตลอด ไม่ก็สองสามวันถึงตอบ ไม่ได้โทรคุยกันมาหลายเดือนเหมือนกันค่ะเกิน5เดือนแล้ว T_T ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ.
แฟนกับคนที่ชอบ..
นี่เป็นกระทู้แรกของเรา เราอยากได้ความเห็นว่าเราต้องทำยังไงต่อไปเลยมาเลือกตั้งกระทู้นี้ค่ะ ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยนะคะ >//<
ขอใช้นามสมมุตินะคะ เราชื่อเอ แฟนเราชื่อบี คนที่เราชอบชื่อซี.
เริ่มเลยนะคะคือว่า เราคบกับบีมา2ปีแล้วค่ะ เราอยู่ชั้นม.6ค่ะ กำลังจะจบการศึกษาอีกไม่นาน แฟนเราเรียนอยู่มหาลัยค่ะ จริงๆตอนนี้ปีสองแล้วค่ะ แต่ตอนเรียนปีหนึ่งเขาออกจากมหาลัยมาช่วยงานที่บ้านเพราะเขาเรียนไม่ไหว (เขาเป็นคนรวยค่ะ). เราปลื้มซีมากๆค่ะเพราะเขาหน้าตาน่ารัก หล่อ ขาว หน้าโคตรใส รวย ตลก เฮฮา กวนโอ้ย ตรงสเป็กผู้หญิงหลายๆคนเราเรียนอยู่ห้องเดียวกันค่ะ เราปลื้มตั้งแต่ม.4ตั้งแต่แรกพบสบตา5555 ตอนนั้นเรายังไม่คบกับบีค่ะ เราปลื้มซีแบบไม่ได้หวังว่าจะต้องเป็นแฟนให้ได้ ปลื้มแบบผู้หญิงชอบดาราผู้ชายหล่อๆอ่ะค่ะ แล้วตอนนั้นเราโสด (เราก็เป็นผู้หญิงหน้าตาถือว่าดีค่ะ555 เป็นคนดังในโรงเรียน) ก็มีคนมาจีบมากมาย แต่บีเค้าเป็นคนมัดใจเราได้ค่ะอิอิ เเล้วเราก็คบกันมาเรื่อยๆก็มีทะเลาะบ้างนิดหน่อยตามประสาค่ะ เขาดูแลเอาใจใส่ดีมากๆจนเรารักเขามากกกกกค่ะ. จนกระทั่งตอนนั้นเปิดเทอมมหาลัย เขาเป็นเฟรชชี่ค่ะ เราเองก็เข้าใจเขานะคะว่ากิจกรรมมันเยอะจนไม่ค่อยมีเวลาให้เราเหมือนเมื่อก่อน ตั้งแต่ตอนนั้นเขาก็เปลี่ยนไปมากค่ะ จากที่เจอกันทุกวันก็เดือนนึงเจอกันไม่ถึง3ครั้งค่ะ. จากที่คอยบอกเราว่าทำอะไรไปไหนมาไหนตลอดก็ไม่ค่อยบอก. จากที่ตอบไลน์เราตลอดก็ไม่ค่อยตอบ เล่นแต่เกมส์กลับหอช้าตลอด กินเหล้าบ่อย. บีติดเกมส์ติดเพื่อนมากๆค่ะ เราก็เคยทักไปถามเพื่อนของบี เพื่อนเค้าก็ยืนยันค่ะว่าบีเค้าไม่มีผู้หญิงคนอื่น เราก็ไม่มีทางรู้ว่าเขานอกใจเราไหมเราก็เชื่อใจเค้านะคะ. แล้วเราก็มีปัญหากันเรื่องที่บีเปลี่ยนไปตลอดค่ะ ทะเลาะกันทุกวัน คือเราทรมานจริงๆ เราเองก็ไม่อยากทะเลาะแต่เราไม่เข้าใจบีเลยต้องทะเลาะกัน. เราร้องไห้ทุกวัน ไม่มีวันไหนที่เรามีความสุขเลยขนาดเราไปโรงเรียนเรายังร้องไห้ให้เพื่อนๆเห็นแทบทุกวัน เพื่อนก็มาคอยให้คำปรึกษาต่างๆนาๆ ก็ไม่ได้ผล ไม่ได้ทำให้เราดีขึ้นเลยค่ะเพราะเราปิดกั้นตัวเอง. เราบอกเลิกบีบ่อยมากแต่บีก็ไม่ยอมเลิก ทุกครั้งที่เราทำใจเข้มแข็งไปบอกเลิกครั้งไหนเราก็แพ้ทางบีตลอดค่ะ ยอมใจอ่อนตลอด แล้วมีวันนึงเราเด็ดขาดกับบี เราบอกบีว่าเราเลือกแล้วว่าเราจะเลิก บีไม่เลิกก็เรื่องของบี. (ช่วงตอนนั้นเราไม่ได้คิดจะมีคนอื่นเลยนะคะ ที่เราบอกเลิกไม่ใช่ว่าเรามีคนอื่น เราเสียใจมามากพอแล้วและก็ไม่อยากทรมานแบบนี้อีก). เป็นแบบนี้มาจนถึงช่วงเรากำลังจะขึ้นม.6แรกๆค่ะ ถึงตอนนั้นเค้าก็เริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิม เหมือนเค้ารู้ว่าเค้ากำลังจะเสียเราไป เพราะเราไม่จุกจิก ไม่พาทะเลาะ ไม่ทำอะไรงี่เง่าแบบที่เราเคยทำแล้วค่ะ สงสัยหัวใจมันเหนื่อย ชินและพอทำใจได้กับความทรมานครั้งนี้แล้วค่ะ. เราหายไปเราไม่ตอบบีเลยค่ะ บีก็ทักมาง้อตลอด. เพื่อนสนิทเราก็บอกให้เราเลิกปิดกั้นตัวเองให้เราพอแล้วกลับมาสงสารตัวเองได้แล้ว หลังจากนั้นมาเราก็ค่อยๆเลิกปิดกั้นตัวเอง เริ่มเปิดใจรับคนอื่นเข้ามาแต่ก็ไม่มีใครมาแทนเค้าได้สักคนไม่ว่าจะหน้าตาดี รูปหล่อพ่อรวยแค่ไหนเราก็คิดว่าไม่มีใครมาแทนเค้าได้. เราเลยตัดสินใจตอบบีแล้วเราก็กลับมาคืนดีกันอีกครั้งช่วงนั้นเป็นเทศกาลลอยกระทง เราก็ไปลอยกระทงด้วยกันกับบีกับเพื่อนๆของบี เราก็เลยเล่าให้เค้าฟังว่าช่วงที่เราหายไปเราคุยกับคนอื่น (คุยเฉยๆนะคะไม่ได้คบ)
เรา : บีรู้ไหมที่เอหายไปเพราะอะไร
บี : เอมีคนอื่นใช่ไหม
เรา : ไม่เชิงว่ามีคนอื่น เราแค่ลองคุยกับคนอื่น (ไม่ได้คบนะคะ คุยเฉยๆ) แต่ก็ไม่มีใครมาแทนบีได้เลย
บี : บีไม่ว่าอะไรหรอกถ้ามันทำให้เอสบายใจ
เรา : เอให้โอกาสบีมาหลายครั้วแล้วนะ ถ้าครั้งงนี้บีทำอีก เอไม่ให้โอกาสแล้วนะ เอจะหายไปเฉยๆไม่ลาไม่บอกอะไรทั้งนั้น
บี : โอเค ขอบคุณนะที่กลับมา
หลังจากนั้นมาก็ดีค่ะปกติทุกอย่างเหมือนคบกันใหม่ๆ ดีได้แค่สามสี่วันค่ะ ก็เป็นแบบเดิม ช่วงนั้นบีออกจากมหาลัยแล้วค่ะ บีก็ทำงานช่วยที่บ้านตั้งแต่เช้ายันเย็น เราเข้าใจค่ะว่ามันไม่มีเวลามาเล่นโทรศัพท์อยู่แล้ว. แต่หลังจากเลิกทำงาน เราก็อยากไปกินข้าวไปเดินเล่นบลาๆๆกับบี แต่บีไม่ชวนเราเลยค่ะ เค้ารู้แก่ใจนะคะว่าเรารอเค้าอยู่อยากไปกับเค้า. เค้าเลิกงานเสร็จก็ไปร้านเกมส์ตลอดค่ะไปทุกวัน กลับตี1ตี2. เค้าก็กลับมาติดเพื่อนติดเกมส์อีกแล้วค่ะ แล้วก็มีปัญหาทะเลาะกันเรื่องบีแอดเฟสผู้หญิงคนนึงไปซึ่งผู้หญิงคนนี้เราไม่ชอบเค้าค่ะบีก็เคยทักไปคุยกับผู้หญิงคนนี้ตอนช่วงจีบเราใหม่ๆ ก่อนหน้านี้บีเคยมีผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนอยู่แล้ว เราไปลบออกค่ะ5555. ทะเลาะกันแรงมาก ถ้าน้ำตาเราไหลเป็นเลือดได้ก็ไม่เหลือแล้วค่ะ5555 กลัวว่าเค้าจะมีอะไรแอบแฝงลึกซึ้งกัน คิดต่างๆนาๆเหมือนคนบ้า จนเราบอกกับตัวเองว่าพอแล้วบอกว่าพอแล้ววววเจ็บจนเกินจะทนแล้ววว. เราเลยตัดสินใจไม่ตอบเค้าค่ะ แล้วเราก็คุยกับคนอื่นอีกค่ะ แล้วก็เหมือนเดิมค่ะไม่มีใครแทนเค้าได้ขนาดผู้ชายคนนี้หน้าตาดี รวย เรียนเก่งมาก อบอุ่นโรแมนติกจริงจังกับเรามาก เราก็ทำผู้ชายคนนี้เสียใจเพราะคำว่าไม่มีใครมาแทนบีได้. แล้วเราก็กลับไปหาบีค่ะ T___T แฮชแท็กด่าได้แต่อย่าแรง. เราให้โอกาสเค้าก็ดีมาเรื่อยๆทีนี้ดีกันนานกว่าครั้งก่อนค่ะเป็นอาทิตย์ แล้วเค้าก็กลับมาเป็นแบบเดิมอีกแล้ว. (ไม่รู้ว่าเราโง่หรือเรา) จริงๆเราให้โอกาสเค้าบ่อยกว่านี้นะคะแต่เราเล่าแบบย่อๆที่เป็นประเด็นเฉยๆ. เราก็ตอบบีบ้างไม่ตอบบ้าง วันหนึ่งตอบแค่สองสามคำ 'อืม เออ อือ ค่ะ ... ' ทำแบบนี้มาเรื่อยๆ จนวันนึงเราไปเปลี่ยนเหล็ก ไปคนเดียว รอหมอนานมากค่ะ เราเบื่อๆเซ็งๆเลยทักซีไป เผื่อซีมีอะไรตลกๆมาเล่นกับเรา ซีเค้าชอบเล่นมุขแป๊กแต่เราฮาตลอดค่ะบางมุขก็ไม่แป๊กทำเราขำจนลืมโลกเลย
แล้วตั้งแต่นั้นมาก็เริ่มคุยกันทุกวันๆคุยตลอด เราได้เจอกันทุกวันค่ะ ก็แหง๋แหละอยู่ห้องเดียวกัน ซีก็เข้ามาคุยเข้ามาหาแบบผิดปกติเวลามีงานอะไรก็เข้ามาถามพักเที่ยงก็มานั่งด้วย คาบว่างก็มาหยอกมาหาตลอดค่ะ เพราะเมื่อก่อนเค้าจะแค่มาเล่นมุขแป๊กๆแล้วก็จากไป5555. เราทดลองหายไปไม่ตอบซี ซีก็จะทักมาตลอดค่ะ ก็คุยกันมาแบบนี้2อาทิตย์ได้ เราก็เกิดอาการสงสัยว่าเอ๊ะทำไมเค้าถึงมาสนิทมาอะไรกับเราแบบนี้ (เราโคตรมะโนเลยค่ะว่าเค้าชอบเราแน่ๆ55555555555) จนวันนึงเราถามเค้าว่า
เรา : ซีเรามีเรืองจะถาม ถามได้ป่าว
ซี : ทำไมเห็นคำถามแบบนี้แล้วใจไม่ดี555
เรา : ไม่มีไรมาก อยากรุว่ามีคนที่ชอบยัง
ซี : มีแล้ว
เรา : คนชื่อ...รึเปล่า
ซี : ไม่อ่ะ ชอบคนในม.6นี่แหละ
เรา : (ใจแป้วสิคะรอไร5555 ) บอกได้ไหมใคร
ซี : เอไง เราชอบเอ
เรา : อย่ามาอำๆ ไม่เชื่อๆ แล้วเราก็ชวนเปลี่ยนเรื่อง
แล้วซีก็วนกลับมาถามเราว่า มีไรจะถามเหมือนกัน
ซี : แล้วเอมีคนที่ชอบยัง
เรา : มีแล้วนานแล้วด้วย
ซี : นานแล้วด้วยหรอ บอกได้ไหมว่าใคร
เรา :ไม่บอก บอกทำไมม
ซี : เราคิดมากนะนิ
คือซีไม่คิดว่าเราชอบซีค่ะเพราะเราบอกว่าชอบนานละ แล้วซีก็ตื๊อๆๆๆเราจนเราบอกค่ะ เราก็บอกชอบซี แล้วซีก็บอกชอบเราอีกครั้งค่ะ แล้วก็บอกว่าไม่ได้อำด้วยพูดจริงๆ แล้วตอนนั้นก็พากันเขินตัวบิดเป็นเกลียวค่ะเราอยากเหมือนคนบ้าอีกครั้ง หลังจากที่บอกชอบกัน เพื่อนในห้องก็แซวค่ะไม่รู้ว่ารู้ได้ไงสงสัยแอบอ่านแชท ขวงจริงๆเลย555555 แล้วเราก็เริ่มไปกินข้าวด้วยกันบ่อยๆหลังจากเลิกเรียน ซีเป็นคนชวนเราตลอดนะคะแล้วก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนถึงตอนนี้ค่ะ.แล้วเขาก็ขอเราคบ เรายังไม่ตอบนะคะ เราถึงมาถามเพื่อนๆในพันทิปว่าเราควรทำยังไงต่อไป TT เอาจริงๆเราคิดว่าเราไม่ได้รักบีแล้วค่ะ แค่เรายังเป็นห่วงเค้า ยังรู้สึกผูกพันธ์อยู่ เวลาเราอยู่กับซีเราสบายใจค่ะแล้วมีความสุขมากๆ แต่เวลาเราอยู่กับบีเราก็มีความสุขอยู่นะคะแต่เราเศร้าในใจตลอดเลย สุขแบบเหมือนพยายามมีความสุขอ่ะค่ะ... ซีนี่แหละค่ะที่กำลังจะมัดใจเราไปได้แล้ว และที่จะทำให้คำว่าไม่มีใครแทนบีได้ออกไปจากสมองเรา.
ความสัมพันธ์คือเรากับซีเป็นเพื่อนกันอยู่ค่ะ แต่เป็นเพื่อนที่ชอบกันแล้วซีก็กำลังรอคำตอบจากเราอยู่ ส่วนบีไม่ถึงกับใช้คำว่าเลิกแค่ห่างๆกันเพราะเราไม่ได้เจอกันหลายเดือนแล้วเราก็ไม่ค่อยตอบไลน์บีเลยค่ะ ถ้าจะตอบก็ตอบแค่คำว่าอะไรทั้งวัน บีถามอะไรก็ตอบคำว่าอะไรๆตลอด ไม่ก็สองสามวันถึงตอบ ไม่ได้โทรคุยกันมาหลายเดือนเหมือนกันค่ะเกิน5เดือนแล้ว T_T ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ.