เขื่อนแก่งกระจาน เพชรบุรี ไม่ไกลจากกรุงเทพ  เป็นสถานที่หนึ่งที่บ่อยครั้งเราสองกับมอเตอร์ไซค์เก่าพร้อมสัมภาระชอบมากางเต็นท์นอนพักผ่อน  โดยใช้ทาง ทล. 4 ผ่านบ้านโป่ง โพธาราม  ถึงเขาย้อย พอถึงบริเวณถ้ำเขาย้อยให้คอยสังเกตป้ายบอกทาง “หนองหญ้าปล้อง” เตรียมชิดซ้ายเพื่อขึ้นสะพานยกระดับเข้าสู่ทาง 3349 (เส้นทางขับขี่สนุกดีอีกเส้นหนึ่ง)  หลังจากผ่านชุมชนหนองหญ้าปล้องไปจะเจอแยกตัววาย ซ้าย-ขวา ให้ใช้ทางซ้ายออกมาเชื่อม 3510 เลี้ยวซ้ายวิ่งตรงไปจนพบวงเวียนวนขวาเล็กน้อยต่อด้วย 3499 เข้าสู่ชุมชนแก่งกระจาน แล้วเลี้ยวซ้ายที่สะพานหรือจะตรงขึ้นเที่ยวสันเขื่อนชมวิวทิวทัศน์ก่อนก้อได้  แดดไม่จ้าบรรยากาศดีวิวสวยงาม  ถ้าเลยไปกางเต็นท์ไม่ต้องย้อนกลับ  สามารถวิ่งไปตามสันเขื่อนได้เลย
                    ระหว่าง x-ray พื้นที่จู่ๆความคิดก็แล่นเข้ามา  น่าลองไปกางเต็นท์ที่ "บ้านกร่าง" สักครั้ง  เมื่อมีความคิดเช่นนั้น! จึงหันหัวรถออกเลี้ยวขวาเดินหน้าลัดเลาะถนนริมเขื่อนจนมาเจอแยกซ้าย 2062 เลี้ยวเลย แล้วมาบรรจบ 3432 เลี้ยวขวาตรงไปจะพบ "ด่านสามยอด" (บ้านกร่าง-พะเนินทุ่ง) พอถึงด่านได้รับคำชี้แจงจากเจ้าหน้าที่ "ห้ามมอเตอร์ไซค์เข้า" เหตุผล "อันตราย"  ความรู้สึก ณ เวลานั้นเริ่มหดหู่  แต่ไม่ย้อท้อ  ยังคงพูดคุยนั่นโน้นนี่เรื่อยเปื่อยกับ จนท. และแล้วเริ่มมีความหวัง "เอารถจอดข้างบ้านพักผมก่อน  เดี๋ยวจะฝากไปกับรถนักท่องเที่ยว"  ไม่รอช้ารีบนำรถเข้าจอดตามคำชี้แนะ  ปลดสัมภาระ ล็อครถแล้วนั่งคอย
                    คันแล้วคันเล่าผ่านไปแบบไม่ต้องลุ้น  เพราะมากันเป็นกลุ่มมาเป็นครอบครัว  ชีวิตสองล้อคิดไปต่างๆนาๆ  ลุ้นว่าจะได้ไปไหม๊เนี้ย แต่ก้อไม่ท้อยังนั่งลุ้นนั่งรอพร้อมคิดเผื่อ  ถ้าไม่ได้ไป! ไม่เป็นไรก้อย้อนกลับไปนอนริมแก่ง   และแล้ว!  ห้วงเวลาระทึกก้อมาถึง  มีรถกระบะหนึ่งคันกับชายหญิงสองคนมาหยุดชะลอหน้าด่านเพื่อให้ จนท.ตรวจบัตร  พี่ จนท.ตรวจพร้อมกับสื่อประสาน "ฝากเพื่อนสองคนไปลงบ้านกร่างด้วยครับ"  เจ้าของรถทั้งสองไม่รังเลไม่ปฏิเสธ  และยินดีที่จะให้เราสองได้อาศัย  เราสองดีใจรีบนำสัมภาระกระโดดขึ้นนั่งท้ายกระบะไป...  ได้อารมณ์อีกแบบหนึ่ง
                    ระยะทางจากด่านสามยอดถึงบ้างกร่างประมาณ10กว่ากิโล  เส้นทางครึ่งหนึ่งเป็นถนนดำลาดยางผ่านอุโมงค์ต้นไม้ยอดฮิตของ นทท. อีกครึ่งหนึ่งเป็นถนนแดงถนนภูเขาสองข้างทางเป็นป่ารกชัฎเชียวทมึนอยู่ในหุบเขา  ขี้ช้างเก่าใหม่มีให้เห็นตลอดเส้นทาง  ลิงค่างบ่างชะนีน้อยใหญ่ส่งเสียงร้องกึกก้องดังระงม  ฝูงลิงห้อยโหนโจนทะยานบนต้นไม้นับสิบตัว  ความรู้สึกส่วนตัว..ยังคงธรรมชาติ   พอถึง "บ้านกร่าง" เราสองนำสัมภาระลงแล้วเดินไป "ขอบคุณ"  หลังจากนั้นต่างคนต่างแยกย้ายหาพื้นที่กางเต็นท์ตามที่ใจชอบ

                    บ้านกร่าง  แก่งกระจาน  เป็นผืนป่าที่ยังคงมีสภาพสิ่งแวดล้อมเดิมๆดิบๆ  สิ่งอำนวยความสะดวกมีบ้างเล็กน้อย เหมาะกับผู้ชื่นชอบธรรมชาติรักษ์ความเรียบง่ายสบายบ้างไม่สบายบ้างมีอากาศเย็น  เป็นแหล่งดูและสัมผัส นก ลิงค่าง บ่างชะนี ผีเสื้อได้อย่างใกล้ชิดโดยไม่ต้องเดินไกล  ระหว่างนั่งสบายบริเวณหน้าแต็นท์  เราจึงได้คุยกัน  พรุ่งนี้รีบตื่นตอนตี 5 เพื่อไปดักรอ “รถเกาะ” ถ้าโชคดีอาจได้ขึ้น "ยอดเขาพะเนินทุ่ง" ไปดูทะเลหมอกกับวิวสวยๆ ถ้าโชคไม่ช่วยคงได้แค่เนี๊ยะ  “บ้านกร่าง”
                    5 นาฬิกาวันใหม่ก้อมาถึง!  ลุกขึ้นล้างหน้าตาหยิบเสื้อผ้าแล้วรีบไปดักรอ “รถเกาะ” ที่บริเวณจุดปล่อยรถขึ้นยอดเขาพะเนินทุ่งตามเวลากำหนดจะบังเอิญหรือโชคไม่รู้ได้  สายตาเหลือบเห็นรถกระบะคันหนึ่งกับหนุ่มสาว 5-6 คนนั่งท้ายมา  เราจึงเดินเข้าไปสนทนา “ขออาศัยไปด้วยได้ไหมครับ?" สาวหนุ่มตอบรับ "ได้!"  ความรู้สึกดีใจจึงเกิดขึ้นกับเราอีกครั้งหนึ่ง  ขอขอบคุณนะ...ที่หยิบยื่นและแบ่งปันสิ่งดีๆให้แก่เราสองคน

                    หลังจากทุกคนได้สัมผัสบรรยากาศบนยอดเขาพะเนินทุ่งแล้ว  รถน้องๆพร้อมเรา "ชาวเกาะ" ต่างรอเวลาลงสู่ด้านล่างไปที่ทำการอุทยานแก่งกระจาน  ส่วนเราสองคนขอล่งที่ลานกางเต็นท์ "บ้านกร่าง"  เพราะจะนอนค้างอีก 1 คืน

                    วันถัดมา...  เราสองออกจาก "บ้านกร่าง" ยังคงอาศัย "รถเกาะ" มาลงที่ "ด่านสามยอด" เหมือนเคย  เพื่อเอาแมงกะไซค์ที่จอดทิ้งไว้ข้างบ้านพักเจ้าหน้าที่ "ด่านสามยอด"  แล้วเดินทางกลับบ้าน
                    หากไม่มีกฎเกณฑ์และข้อห้าม "มอเตอร์ไซค์"  เราคงได้เข้าไปนอนอีกหลายครั้งหลายทีเพราะมันดีจริงๆ   ขอขอบคุณ จนท. "ด่านสามยอด"  ขอขอบคุณเจ้าของรถที่ให้เราได้นั่งอาศัย เข้า - ออก "บ้านกร่าง"  ขอขอบคุณน้องๆที่ให้เราได้ขึ้น "เขาพะเนินทุ่ง"  อีกครั้งครับ