เรียนมหาลัยที่ต่างประเทศคณะเล็กๆชั้นนึงมี20กว่าคนแต่ไม่มีเพื่อนสนิทเลยค่ะ มีสองสามคนที่คุยกันเยอะเป็นพิเศษแต่ก็ไม่ถึงกับไปไหนมาไหนด้วยกัน
เราเป็นคนที่พูดไม่เก่งไม่ค่อยมีเรื่องจะพูด ชอบฟังมากกว่าพูด เห็นสิ่งต่างๆเกิดขึ้นรอบๆตัวแต่ก็ไม่ได้สนใจถึงขนาดที่เก็บเอามาเป็นประโยคสนทนา
พยายามเริ่มประโยคสนทนากับคนอื่นด้วยประโยคคำถามเกี่ยวกับเรื่องงานเรื่องเรียน แต่พอถามเสร็จก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลยกลายเป็นความเงียบ แล้วบทสนทนาก็จบแค่นั้น
เรายิ้มเก่ง เวลาคุยอะไรก็พยายามยิ้มตลอด แต่ก็แอบคิดนิดนึงว่าถ้ายิ้มเยอะเกินไปมันกลายเป็นดูไม่จริงใจรึเปล่า
วันๆไม่ค่อยได้คุยกับใครเลยค่ะ รู้สึกว่าเรื่องทึ่คนรอบตัวเค้าสนทนากัน เป็นเรื่องที่เราไม่ได้สนใจหรือคุยกับเค้าไม่รู้เรื่อง  เวลาคนอื่นจับกลุ่มคุยกันเราจะรู้สึกโดดเดี่ยวแปลกๆ รู้สึกว่าแปลกแยก เพื่อนจะมองว่าเราไม่คบค้าสมาคมกับเค้ามั้ยอะไรแบบนี้ แต่ถ้าจะให้เดินเข้าไปร่วมวงด้วยก็ไม่อยากทำเพราะเข้าไปก็ได้แต่ฟังและยิ้ม กลัวไปทำให้คนอื่นอึดอัด
รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย เพราะต้องคอยพยายามทักหรือหาเรื่องคุย ทำตัวเฮฮา จนบางครั้งรู้สึกว่านี่เราทำอะไร พูดอะไรออกไป นี่ไม่ใช่ตัวเราเลย
ไม่มีปัญหากับการอยู่คนเดียวนะคะ แต่แค่ไม่อยากแปลกแยก บางครั้งมันก็เหงาเวลาเค้าคุยกันสนุกสนาน
อยากรู้ว่าการที่เป็นคนพูดไม่เก่งจะทำยังไงให้อยู่ในสังคมได้โดยไม่รู้สึกแปลกแยกบ้างคะ คนรอบตัวเหมือนเค้าจะพูดเก่งเข้ากันได้ดีไปหมดเหลือแต่ตัวเรานี่แหละ หรือทำยังไงให้พูดเก่งขึ้น ขอบคุณค่ะ