มีปัญหากับรูมเมทเรื่องอะไรไม่รู้
แต่เราคิดว่าน่าจะมาจากเรื่องที่เราออกจากหอโดยไม่รอเมท
เรากับเมทก็เรียนอยู่ด้วยกันเอกเดียวกัน ห้องเดียวกันเลย (เรากับเมทเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.1)
แล้วปกติก็จะออกจากหอพร้อมๆกัน แต่ช่วงนั่นเราเนี่ยจะไปม.เช้า ไม่ถึงกับว่าเช้าอะไรมาก แต่ก็จะไปก่อนเวลาเรียน เพราะบางครั้งเราก็ไปทำการบ้าน ไปห้องสมุด ส่วนเมทเราก็อ่านหนังสือ ฟังเพลงอยู่ที่หอ
เราคิดว่าสาเหตุมันมาจากการที่เราออกจากหอเร็ว
แล้วคือช่วงแรกๆเราก็จะถามแล้วก็จะบอกว่าไปไหน
แต่วันนั้นเราก็บอกเมทแล้วแต่เมมทใส่หูฟังและอ่านหนังสืออยู่ (เมทเราทำแบบนี้ประจำ) ก็น่าจะไม่ได้ยินที่เราบอก
เราก็เลยคิดว่าไม่เป็นไรหรอกไม่งั้นต้องบอกก็ได้ หลังจากนั้นวันอื่นๆเราก็พูดบอกก่อนจะไป
แต่ก็รู้ว่าเดี๋ยวเมทก็ไม่ได้ยินเหมือนที่ผ่านๆมาอีก เราเลยไม่บอก ก็ออกไปม.เลย
เมทเราก็เริ่มห่างจากเรา ไม่ค่อยพูดกับเรา แล้วเราก็เป็นคนที่ถ้าไม่ได้พูดกันสักพักเราเองก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดยังไง
บวกกับเพราะเราก็เห็นท่าทางของเมทว่าพยายามที่จะอยู่ห่างเราและไม่พูดกับเรา เราก็ยิ่งไม่กล้าเข้าไปพูดด้วยใหญ่
เวลาไปเรียนบางครั้งเราไปก่อนแล้วก็หาที่นั่งของเรา ส่วนเมทเราส่วนมากจะมาหลัง แล้วเมทเราจะนั่งเว้นระยะกับเราเลย ซึ่งถ้าปกติจะนั่งข้างเรา (หรือเราคิดมากไปเอง) เราก็เลยนั่งอยู่คนเดียว
พอเป็นอย่างงี้แล้วเพื่อนคนอื่นก็ชอบเข้ามาถามเราว่าทะเลาะกันเหรอ โกรธกันเหรอ แล้วถามแต่เราคนเดียว คือความจริงแล้วมันไม่ใช่เลย ไม่เข้าใจจริงๆ
แล้วเราก็เห็นเมทชอบบ่นว่าเฟลต่างๆนานา เราก็พอจะรู้นะว่ามันหมายถึงเรา
สาเหตุมันมาจากการที่เราออกไปม.โดยไม่ได้บอกเหรอ ??
แต่เวลาเมทเราไปไหนเขาก็ไม่ค่อยบอกเราเหมือนกันนี่ ทำไมพอเป็นเราแล้วถึงกลายเป็นเหมือนว่าเราผิดอ่ะ?
มีปัญหากับรูมเมท
แต่เราคิดว่าน่าจะมาจากเรื่องที่เราออกจากหอโดยไม่รอเมท
เรากับเมทก็เรียนอยู่ด้วยกันเอกเดียวกัน ห้องเดียวกันเลย (เรากับเมทเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.1)
แล้วปกติก็จะออกจากหอพร้อมๆกัน แต่ช่วงนั่นเราเนี่ยจะไปม.เช้า ไม่ถึงกับว่าเช้าอะไรมาก แต่ก็จะไปก่อนเวลาเรียน เพราะบางครั้งเราก็ไปทำการบ้าน ไปห้องสมุด ส่วนเมทเราก็อ่านหนังสือ ฟังเพลงอยู่ที่หอ
เราคิดว่าสาเหตุมันมาจากการที่เราออกจากหอเร็ว
แล้วคือช่วงแรกๆเราก็จะถามแล้วก็จะบอกว่าไปไหน
แต่วันนั้นเราก็บอกเมทแล้วแต่เมมทใส่หูฟังและอ่านหนังสืออยู่ (เมทเราทำแบบนี้ประจำ) ก็น่าจะไม่ได้ยินที่เราบอก
เราก็เลยคิดว่าไม่เป็นไรหรอกไม่งั้นต้องบอกก็ได้ หลังจากนั้นวันอื่นๆเราก็พูดบอกก่อนจะไป
แต่ก็รู้ว่าเดี๋ยวเมทก็ไม่ได้ยินเหมือนที่ผ่านๆมาอีก เราเลยไม่บอก ก็ออกไปม.เลย
เมทเราก็เริ่มห่างจากเรา ไม่ค่อยพูดกับเรา แล้วเราก็เป็นคนที่ถ้าไม่ได้พูดกันสักพักเราเองก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดยังไง
บวกกับเพราะเราก็เห็นท่าทางของเมทว่าพยายามที่จะอยู่ห่างเราและไม่พูดกับเรา เราก็ยิ่งไม่กล้าเข้าไปพูดด้วยใหญ่
เวลาไปเรียนบางครั้งเราไปก่อนแล้วก็หาที่นั่งของเรา ส่วนเมทเราส่วนมากจะมาหลัง แล้วเมทเราจะนั่งเว้นระยะกับเราเลย ซึ่งถ้าปกติจะนั่งข้างเรา (หรือเราคิดมากไปเอง) เราก็เลยนั่งอยู่คนเดียว
พอเป็นอย่างงี้แล้วเพื่อนคนอื่นก็ชอบเข้ามาถามเราว่าทะเลาะกันเหรอ โกรธกันเหรอ แล้วถามแต่เราคนเดียว คือความจริงแล้วมันไม่ใช่เลย ไม่เข้าใจจริงๆ
แล้วเราก็เห็นเมทชอบบ่นว่าเฟลต่างๆนานา เราก็พอจะรู้นะว่ามันหมายถึงเรา
สาเหตุมันมาจากการที่เราออกไปม.โดยไม่ได้บอกเหรอ ??
แต่เวลาเมทเราไปไหนเขาก็ไม่ค่อยบอกเราเหมือนกันนี่ ทำไมพอเป็นเราแล้วถึงกลายเป็นเหมือนว่าเราผิดอ่ะ?