สวัสดีค่ะ  กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่แพรวเขียนขึ้นมา ผิดพลาดประการใด อภัยด้วยจ้า
      "ความรักของแพรวไม่ได้หวานแหววอะไรค่ะ กลับตรงกันข้ามด้วยซ้ำ ...เรื่องนี้ผ่านมาแล้ว 1 ปีกว่าๆแล้ว  ย้อนกลับไปเมื่อปลายเดือนตุลาคม 3 ปีที่แล้ว
แพรวได้เจอกับผู้ชายคนนึง ขอใช้ชื่อสมมุติว่า "บอย" ละกัน  แพรวได้รู้จักกับบอยจากเพื่อนของแพรวเอง ตอนนั้นบีบีกำลังฮิต
เพื่อนของแพรวให้พินแพรวไปกับบอย   เราสองคนก็คุยกันทุกวันเรื่อยๆมา จนวันนึงนัดเจอกันไปเที่ยวด้วยกัน ทุกอย่างก็โอเคดี
หลังจากนั้น ความสัมพันธ์ของเราก็ยิ่งใกล้ชิดยิ่งขึ้น จนทำให้เกิดเป็นความรัก ตอนนั้นแพรวย้ายมาอยู่กับบอยที่บ้าน เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
แพรวทำงานบริษัท ส่วนบอยยังเรียนภาคค่ำอยู่ ก็ยังเรียนไม่จบ ส่วนแพรวเรียนจบป.ตรีแล้ว พอแพรวย้ายมาอยู่กับบอย
ทำให้บอยติดแพรวมากไม่ไปเรียน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทั้งวัน เวลาแพรวไปทำงาน บอยเป็นคนไปรับไปส่ง
ซึ่งบอยเป็นคนที่ขี้หึงมากๆ แม้แต่เพื่อนในเฟสบุ๊กแพรว บอยบังคับให้ลบเพื่อนผู้ชายออกให้หมด แล้วคิดดูว่าเพื่อนในเฟสมีกี่พันคน
เราจะต้องมาลบเพื่อผู้ชายคนๆเดียวเนี๊ยนะ ถามว่าทำไหม ?  ก็ทำดิ ตอนนั้น เรารักเค้ามากยอมได้ทุกอย่าง
เพื่อนผู้ชายแทบไม่เหลือแม้กระทั้งพี่ๆ  ส่วนเฟสบุ๊กของตัวเองมีเพื่อนผู้หญิงได้ เราไม่เคยไปบังคับให้ลบออกเลย ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม
บอยเป็นคนเอาแต่ใจไม่มีเหตุผล หึงทุกคนที่เข้ามาใกล้
ความหึงของบอยรุนแรงมากขึ้นทุกวันๆ แม้กระทั้งเราเปลี่ยนรูปโปรไฟล์เป็นรูปเดี่ยว ก็ทำให้ทะเลาะกัน หาว่าอ่อยคนอื่น ทำไมไม่ใช้รุปคู่
เราเลยต้องยอมทุกอย่าง หนักยิ่งไปกว่านั้น ตอนนั้น socialcam กำลังฮิต เราก็ไปติดตามหลายๆคน เวลามีคนรับเพื่อนมันก็แจ้งเตือน ทำให้บอยไม่พอใจ หาว่าเราไปติดตามผู้ชาย มีปัญหาถึงขั้นตบหน้าเรา เราเสียใจร้องไห้ ทะเลาะกันเรื่องเฟสบุ๊ก พวกสื่อ social แบบนี้หลายครั้งที่ทำให้บอยต้องทำร้ายร่างกายเรา
          ตอนนั้น เราไม่ได้บอกใคร เราคิดว่าสักวันเค้าต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ แต่มันไม่ใช่เลย หลังจากนั้นก็ทะเลาะกันหนักกว่าเดิม หลายครั้งที่เราโดนทำร้ายตบตี จนฟกซ้ำ ก็พากันไปหาหมอ เราเสียใจคิดว่าคงทนไม่ไหวแล้ว แต่พอเค้ามาขอโทษเราทีไร มันทำให้เราใจอ่อนทุกที และหลายครั้งที่เค้าตบตีเราสุดท้ายก็จบด้วยกันคืนดีกันเหมือนเดิม  ตอนนั้นเราทำงานอยู่ที่บริษัทบอยโทรมาคุยไปคุยมาทะเลาะกัน เราด่าบอย ทำให้เค้าโมโหมาก พอตอนเย็นบอยมารับเราที่ทำงาน เค้าเดินมาถึง ตบหัวเราแรงมากๆ ในตอนนั้นเรายิ้มรู้สึกกลัวอย่างวิ่งหนี หรือร้องให้คนช่วย เพราะว่ากลับบ้านไป ต้องโดนแน่ๆ แต่เราก็ไปกับเค้าตอนนั้นหนีไปไม่ได้จริงๆ สถานะการณ์บีบบังคับให้เราต้องยอม  หลังจากนั้นเราก็ยังไปทำงานตามปกติ จากที่โดนตบ มีรอยเขียวที่ปาก เราไปทำงานที่ทำงานเค้าก็คงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนั้นยิ้ม สงสารตัวเองโครต อายด้วย  วันนั้นเพื่อนที่ทำงานเอารองเท้ามาให้ซื้อมาแล้วมันใหญ่ใส่ไม่ได้ เลยให้เรา เราเอากลับบ้านไป บอยเห็น เชื่อป่ะทำไง? ยิ้มเอารองเท้าคว้างใส่หัวเรา แล้วตะโกนถามว่าใครซื้อให้ คือแบบเรายิ้มพูดไม่ออกอ่ะ ไม่มีคำอธิบาย คือพูดไปยังไงมันก็ไม่ฟังและไม่เชื่อ มันเอารองเท้าไม่กรีด เอาคัตเตอร์กรีดรองเท้าจนพัง แล้วมันโยนให้เรา ตอนนั้นก็เอาแต่ร้องไห้ พูดไรไม่ออก ก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ แม้แต่คำอธิบายเราก็พูดไม่ออก รู้อยู่แล้วว่าพูดไปมันก็ไม่เชื่ออยู่ดี มันไม่เคยไว้ใจเราอยู่แล้ว เราไม่เคยมีเรื่องผู้ชายเข้ามาเกี่ยวข้อง
โดยส่วนตัวเราไม่เคยเจ้าชู้หรือมีใครมาจีบอยู่แล้ว เรารู้ตัวว่าเรามีแฟนแล้วควรทำตัวแบบไหน แต่การกระทำของบอยทำตัวเหมือนว่าเราพยายามจะมองหาคนอื่นตลอดเวลา ทั้งๆที่มันไม่จริงเลย เราไม่รู้ว่าจะทำตัวแบบไหนให้พอใจแล้ว
            หลายๆครั้งที่เราคิดจะหนีไปจากบอย  เพราะว่าเราทนไม่ไหว เวลาที่บอยบังคับเรา ไม่ให้อิสระเราเหมือนเดิม ไม่ให้เราไปเที่ยวกับเพื่อน มาว่าเพื่อนเราชอบเที่ยว พาไปหาผู้ชายบ้าง พาไปกินเหล้าบ้าง แถมยังไม่ให้เราใส่กระโปรงไปทำงาน เพราะว่าไม่ชอบ เราอึดอัดมาก หลังๆ เริ่มห้ามเรา
แต่งหน้า หาว่าจะแต่งไปให้ใครดูไปทำงานแค่นี้ ความเยอะของบอย มันมากขึ้นทุกๆวัน จนทำให้เราอึดอัด จนทนอยู่ต่อไปไม่ไหว