คือตอนนี้เราเลิกกันแฟนมาได้วันหนึ่งแล้วค่ะ เพราะเรื่องบุหรี่ แหระค่ะ เราไปเห็นเค้าสูบซึ่งปกติแล้วเราเคยบอกนะสูบได้แต่อย่ามาสูบต่อหน้า แต่นี่เราเดินไปเห็นเค้าสูบอะค่ะ เค้าก็หลบเรานะคะ แต่อยู่ๆไม่รู้เป็นอะไร เหมือนจะร้องไห้ทันทีเลยค่ะ ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว หรือเป็นเพราะตอนนี้เรารักเค้ามากหรือเปล่าไม่รู้เราเรยไปบอกว่ากลับมาเป็นเพื่อนกันไหม เพราะเค้ารับที่เองสูบบุหรี่ไม่ได้ เค้าก็บอกนะค่ะว่าเค้าเคารพการตัดสินใจของเรา ซึ่งจริงๆเาไม่อยากให้เป็นแบบนั้น เราพูดแบบนี้ออกไปเพราะว่าเราอยากให้เค้าเลิกบุหรี่ส่ะ แต่ไม่รู้พูดกันยังไง เลิกกันเฉยเลยค่ะ คือตอนนี้ยังทำใจไม่ได้ค่ะ แล้วมาย้อนนึกดูก็เสียใจด้วยค่ะ เค้าบอกว่าเค้าจะเลิกบุหรี่เพื่อเราตอนแรกก็คิดจะทำได้แล้ว แต่ก็ทำไม่ได้สักที จนวันนี้มาเป็นปีแล้วค่ะ เค้าพูดกับเราบ่อยมากว่าจะเลิกแต่ก็ทำไม่ได้สักที แต่เราก็ไม่ได้ซีเรื่องนั้นค่ะ แต่ตอนนี้เราเสียใจมาก เราจะกลับไปขอโทษที่เรางี่เง่าดีไหม หรือจะปล่อยเค้าไปตามทางค่ะ เพราะว่าเรากับเค้าจะได้เจอกันแค่อีกสองอาทิตย์แล้วเราทั้งคู่ก็เรียนจบแล้ว เราจะไปง้อดีไหม หรือปล่อยดีค่ะ เพราะเรากลัวว่าเราจะไปเซ้าซี้เค้าทำในสิ่งที่เค้าไม่อยากทำอะค่ะ เค้าบอกว่าเค้าเคยคิดที่จะเบื่อเราน่ะค่ะเพราะเราไปสั่งนู้นสั่งนี้เค้าแล้วก็จ้ำจี้จ้ำไชเค้าตลอดเลย เราก็เลยบอกว่างั้นเราลองไม่คุยกันสักสามเดือนไหม เค้าบอกว่าโห้เอง เค้าไม่เห็นหน้าเองวันนี้เค้าก็อยู่ไม่ได้แล้ว เราก็อยากจะกลับไปนะคะ แต่นึกประโยคนี้แล้วรู้สึกว่า เราคงทำเยอะไปจริงๆ
โทษทีเราเพ้อเยอะไปหน่อย