โลกเรานี้ เปรียบเสมือนโรงละครโรงใหญ่เสียจริงครับ คนดีก็มี คนไม่ดีก็มี ตัวตลกก็มี คนบ้าเสียสติก็มี ฯลฯ ก็มี สารพัดเต็มไปหมด มีครบทุกตัวละครเลย

ดูละครโรงนี้แล้ว ก็อดคิดถึงเรื่องกรรมไม่ได้ ยิ่งผู้ปฏิบัติธรรม นอกจากกรอบของศีล และ กรรมบท 10 แล้ว แม้แต่กรรมที่ทำให้ต้องมีเจ้าทุกข์ ทำให้เขาต้องเดือดร้อนใจ ผู้ปฏิบัติธรรมยังต้องหลีกเลี่ยง ไม่ต่างจากศีล และ กรรมบท 10 เลย, มันไม่จบไม่สิ้น ผูกเวรสร้างกรรม ผูกพันกันไปตามกฎแห่งกรรม ดูแล้วไม่มีวันจบ

พิจารณาดูไปเรื่อยๆ ไม่เอาใจเราหรือตัวเราไปร่วมแสดงด้วย ใครเกิด นิพพิททาญาณ บ้างครับ หรือว่า อินไปกับละครโรงใหญ่โรงนี้กันหมดแล้ว