ไม่ได้จะแทคมั่วอะไรนะครับ เนื่องจากเหตุการณ์ที่เล่ามันเกี่ยวโยงกับข้อเท็จจริงที่เนื้อหาตรงกับห้องที่ผมแทคครับ
ผมเป็นคนสายตาสั้นมาตังแต่เด็กครับ ประมาณอายุ 13 ก็ใส่แว่นแล้ว
ทีนี้สมัยเรียนมหาวิทยาลัยพอเริ่มขับรถเป็น ก็เริ่มสังเกตเห็นอาการครับคือถ้าผมขับรถไปเที่ยวกับเพื่อนเป็นเวลานานๆ โดยเฉพาะช่วงกลางคืนจะพบว่าภาพถนนจะแยกเป็นสองภาพครับ(ประมาณเหมือนกับพวกหนัง 3D ที่ภาพแยกเป็นสองจอ) ตอนนั้นก็เข้าใจว่าเกิดเพราะเราใช้สายตามาก พอพักสัก15-30 นาทีก็หายเป็นปกติ ก็เลยไม่ได้ไปทำอะไรกับมันเพราะนานๆทีขับรถไปไกลๆ
พอเรียนจบมาหลายปีแล้วอาการเริ่มหนักขึ้นคือ เวลาดูหนังในโรงจะพบว่า ภาพของหนังจะแยกเป็นสองภาพครับ คือตอนนั้นเข้าใจว่าเพราะโรงมันมืดประกอบกับเราสายตาสั้นเลยทำให้ตาล้าเร็วกว่าชาวบ้านเขา วิธีแก้ของผมคือหลับตาข้างนึงครับจะแก้ได้ แต่ก็ทรมานพอสมควรกับการที่ต้องหลับตาข้างนึงดูหนัง หรือแม้แต่ขับรถ
พอมาช่วงไม่กี่ปีมานี่ผมเจอหนักขึ้นคือ ถ้าอ่านหนังสือธรรมดายังไม่เป็นไร แต่ถ้าอ่านการ์ตูนสักชั่วโมงนึง อาการภาพซ้อนภาพแยกจะมาทันทีครับ หรือถ้าขับรถตอนกลางคืนไม่ถึงห้านาที อาการภาพซ้อนมันมาเลยครับ ยิ่งโดนไฟจากเลนอีกฝั่งสาดเข้ามาอาการยิ่งออกเร็ว ก็แก้วิธีเดิมคือหลับตาข้างนึงขับรถไป ซึ่งแย่มากๆในการใช้ชีวิตครับ
พอถึงจุดพีคสุดคือ ระหว่างวันขนาดไม่ได้ใช้สายตาทำอะไร ภาพมันยังแยกครับ อารมณ์ว่าตื่นนอนมาไม่ทันทำอะไรเลยแค่มองวิวทั่วไป ภาพมันแยกแล้วครับ เลยคิดว่าไม่ไหวแล้ว ใช้ชีวิตลำบากมาก ไปตัดแว่นใหม่ก็ไม่หายเสียเงินฟรีๆ จนกระทั่งเจอร้านแว่นร้านนึงเขาแนะนำว่าผมน่าจะมีปัญหาเรื่องสายตาแล้ว ตัดแว่นไปก็ไม่หาย ผมเลยไปปรึกษาหมอหมอก็ตรวจทดสอบ สรุปผลคือ
ผมมีอาการตาเหล่หลบในครับ หมอเขาพูดประมาณนี้ ทำให้มีปัญหาในการโฟกัสภาพ คือว่าลูกตาผมจะกรอกไปมาได้ไม่สุดครับ ถ้าจำไม่ผิดคือหมอเขาจะทดสอบโดยให้ผมมองวัตถุในมือหมอแล้วกรอกตามองตามทั้งซ้ายขวาบนล่าง จะพบว่าตาข้างขวาผมลูกตากรอกไปไม่สุดเหมือนตาซ้าย ประมาณว่าพอมองภาพวัตถุในมือมองไปทางขวาสุดๆแล้วตาซ้ายผมกรอกไปมุมขวาสุดได้ แต่ตาขวามันจะกรอกไปไม่สุดเหมือนตาซ้าย หมอเขายังถามผมว่าคุณทนมาได้ไงตั้งหลายปี(ร่วมสิบกว่าปี) วิธีรักษาคือต้องผ่ากล้ามเนื้อตาเส้นที่เท่าไรผมก็จำไม่ได้ครับ ใช้เวลารักษานอนโรงพยาบาลประมาณหนึ่งวันก็กลับบ้านได้ ค่ารักษาหมดไปหลายหมื่น(ถ้าเป็นโรงพยาบาลรัฐน่าจะถูกกว่านี้เยอะ) รวมๆค่านั่นค่านี่จิปาถะแล้วก็เกือบแสน
จริงๆก่อนจะรู้สาเหตุนี้ผมไปเช็คหลายอย่างเลยครั้ง ทั้งทำ MRI หมดค่าสแกนสมองไปเป็นหมื่น ใช้ไฟฟ้ากระตุ้นกล้ามเนื้อหน้าบริเวณรอบดวงตา ก็หาสาเหตุไม่เจอรักษาไม่หาย จนกระทั้งหมอหาสาเหตุเจอว่าเกิดจากกล้ามเนื้อตามีปัญหาครับ
ตอนนี้ผ่าเสร็จผ่านมาเป็นปีแล้ว ชีวิตดีขึ้นมากครับ จากที่เคยดูหนังในโรงหนังต้องหลับตาข้างเดียว หรือขับรถไปมาโดยเฉพาะตอนกลางคืนก็ไม่ต้องแล้ว ตาเหมือนคนปกติทั่วไป สิ่งนึงที่ผมรู้เลยจากเรื่องนี้คือ การอ่านการ์ตูนมันใช้สายตาหนักมากกว่าที่เราคิดนะครับ คือเมื่อก่อนผมอ่านหนังสือเรียน 3-4 ชั่วโมงไม่เป็นอะไรแต่ถ้าอ่านการ์ตูนแค่ครึ่งชั่วโมง อาการมันจะออกมาทันที ก็เป็นข้อสังเกตนึงครับว่าภาพการ์ตูนทำให้เราใช้สายตาหนักกว่าปกติ
ถ้าใครมีอาการอย่างที่ผมบอกก็รีบไปรักษาเถอะครับ ผมมารู้ตัวตอนที่อาการหนักแล้ว อันนี้ต้องขอบคุณวิทยาการแพทย์เลยว่าหากเป็นสมัยก่อนคงจะถือว่าตาบอดไปแล้วเพราะใช้สายตาแทบไม่ได้เลย เวลาทำอะไรต้องคอยหลับตาข้างเดียวนี่มันทรมานจริงๆครับ คุณลองคิดดูละกันว่าหากชีวิตประจำวันของคุณต้องเจอภาพแยกเหมือนกำลังดูหนัง 3D ตลอดเวลาชีวิตจะลำบากแค่ไหน
มีเรื่องเกี่ยวกับสายตามาเล่าให้ฟังครับ เผื่อใครกำลังเป็นอยู่จะได้รับมือทันครับ
ผมเป็นคนสายตาสั้นมาตังแต่เด็กครับ ประมาณอายุ 13 ก็ใส่แว่นแล้ว
ทีนี้สมัยเรียนมหาวิทยาลัยพอเริ่มขับรถเป็น ก็เริ่มสังเกตเห็นอาการครับคือถ้าผมขับรถไปเที่ยวกับเพื่อนเป็นเวลานานๆ โดยเฉพาะช่วงกลางคืนจะพบว่าภาพถนนจะแยกเป็นสองภาพครับ(ประมาณเหมือนกับพวกหนัง 3D ที่ภาพแยกเป็นสองจอ) ตอนนั้นก็เข้าใจว่าเกิดเพราะเราใช้สายตามาก พอพักสัก15-30 นาทีก็หายเป็นปกติ ก็เลยไม่ได้ไปทำอะไรกับมันเพราะนานๆทีขับรถไปไกลๆ
พอเรียนจบมาหลายปีแล้วอาการเริ่มหนักขึ้นคือ เวลาดูหนังในโรงจะพบว่า ภาพของหนังจะแยกเป็นสองภาพครับ คือตอนนั้นเข้าใจว่าเพราะโรงมันมืดประกอบกับเราสายตาสั้นเลยทำให้ตาล้าเร็วกว่าชาวบ้านเขา วิธีแก้ของผมคือหลับตาข้างนึงครับจะแก้ได้ แต่ก็ทรมานพอสมควรกับการที่ต้องหลับตาข้างนึงดูหนัง หรือแม้แต่ขับรถ
พอมาช่วงไม่กี่ปีมานี่ผมเจอหนักขึ้นคือ ถ้าอ่านหนังสือธรรมดายังไม่เป็นไร แต่ถ้าอ่านการ์ตูนสักชั่วโมงนึง อาการภาพซ้อนภาพแยกจะมาทันทีครับ หรือถ้าขับรถตอนกลางคืนไม่ถึงห้านาที อาการภาพซ้อนมันมาเลยครับ ยิ่งโดนไฟจากเลนอีกฝั่งสาดเข้ามาอาการยิ่งออกเร็ว ก็แก้วิธีเดิมคือหลับตาข้างนึงขับรถไป ซึ่งแย่มากๆในการใช้ชีวิตครับ
พอถึงจุดพีคสุดคือ ระหว่างวันขนาดไม่ได้ใช้สายตาทำอะไร ภาพมันยังแยกครับ อารมณ์ว่าตื่นนอนมาไม่ทันทำอะไรเลยแค่มองวิวทั่วไป ภาพมันแยกแล้วครับ เลยคิดว่าไม่ไหวแล้ว ใช้ชีวิตลำบากมาก ไปตัดแว่นใหม่ก็ไม่หายเสียเงินฟรีๆ จนกระทั่งเจอร้านแว่นร้านนึงเขาแนะนำว่าผมน่าจะมีปัญหาเรื่องสายตาแล้ว ตัดแว่นไปก็ไม่หาย ผมเลยไปปรึกษาหมอหมอก็ตรวจทดสอบ สรุปผลคือ
ผมมีอาการตาเหล่หลบในครับ หมอเขาพูดประมาณนี้ ทำให้มีปัญหาในการโฟกัสภาพ คือว่าลูกตาผมจะกรอกไปมาได้ไม่สุดครับ ถ้าจำไม่ผิดคือหมอเขาจะทดสอบโดยให้ผมมองวัตถุในมือหมอแล้วกรอกตามองตามทั้งซ้ายขวาบนล่าง จะพบว่าตาข้างขวาผมลูกตากรอกไปไม่สุดเหมือนตาซ้าย ประมาณว่าพอมองภาพวัตถุในมือมองไปทางขวาสุดๆแล้วตาซ้ายผมกรอกไปมุมขวาสุดได้ แต่ตาขวามันจะกรอกไปไม่สุดเหมือนตาซ้าย หมอเขายังถามผมว่าคุณทนมาได้ไงตั้งหลายปี(ร่วมสิบกว่าปี) วิธีรักษาคือต้องผ่ากล้ามเนื้อตาเส้นที่เท่าไรผมก็จำไม่ได้ครับ ใช้เวลารักษานอนโรงพยาบาลประมาณหนึ่งวันก็กลับบ้านได้ ค่ารักษาหมดไปหลายหมื่น(ถ้าเป็นโรงพยาบาลรัฐน่าจะถูกกว่านี้เยอะ) รวมๆค่านั่นค่านี่จิปาถะแล้วก็เกือบแสน
จริงๆก่อนจะรู้สาเหตุนี้ผมไปเช็คหลายอย่างเลยครั้ง ทั้งทำ MRI หมดค่าสแกนสมองไปเป็นหมื่น ใช้ไฟฟ้ากระตุ้นกล้ามเนื้อหน้าบริเวณรอบดวงตา ก็หาสาเหตุไม่เจอรักษาไม่หาย จนกระทั้งหมอหาสาเหตุเจอว่าเกิดจากกล้ามเนื้อตามีปัญหาครับ
ตอนนี้ผ่าเสร็จผ่านมาเป็นปีแล้ว ชีวิตดีขึ้นมากครับ จากที่เคยดูหนังในโรงหนังต้องหลับตาข้างเดียว หรือขับรถไปมาโดยเฉพาะตอนกลางคืนก็ไม่ต้องแล้ว ตาเหมือนคนปกติทั่วไป สิ่งนึงที่ผมรู้เลยจากเรื่องนี้คือ การอ่านการ์ตูนมันใช้สายตาหนักมากกว่าที่เราคิดนะครับ คือเมื่อก่อนผมอ่านหนังสือเรียน 3-4 ชั่วโมงไม่เป็นอะไรแต่ถ้าอ่านการ์ตูนแค่ครึ่งชั่วโมง อาการมันจะออกมาทันที ก็เป็นข้อสังเกตนึงครับว่าภาพการ์ตูนทำให้เราใช้สายตาหนักกว่าปกติ
ถ้าใครมีอาการอย่างที่ผมบอกก็รีบไปรักษาเถอะครับ ผมมารู้ตัวตอนที่อาการหนักแล้ว อันนี้ต้องขอบคุณวิทยาการแพทย์เลยว่าหากเป็นสมัยก่อนคงจะถือว่าตาบอดไปแล้วเพราะใช้สายตาแทบไม่ได้เลย เวลาทำอะไรต้องคอยหลับตาข้างเดียวนี่มันทรมานจริงๆครับ คุณลองคิดดูละกันว่าหากชีวิตประจำวันของคุณต้องเจอภาพแยกเหมือนกำลังดูหนัง 3D ตลอดเวลาชีวิตจะลำบากแค่ไหน