เราเริ่มต้นจากความเบื่อชีวิตทำงานในกรุงเทพ
เราเริ่มต้นจากความรู้สึกอยากกลับบ้าน ไปอยู่กับคนที่เรารัก กับพ่อแม่
เราเริ่มต้นจากความรู้สึกที่ว่าโลกมันหมุนเร็วจนเกินไปในเวลานั้น เวลาที่เทคโนโลยี่อินเตอร์เน็ตมันปั่นให้เราต้องหมุนตามอย่างบ้าคลั่ง
(ในเวลานั้น ยังไม่มีเฟซ ไลน์ และใดๆ อีกมากมาย ยังทำให้สมองหมุนติ้วๆ)

เราเริ่มต้นจากความรู้สึกที่ว่าอยากทำอะไรเป็นของตัวเอง อยากตัดสินใจและทำทุกอย่างด้วยตัวเอง

เราเริ่มต้นจากความเชื่อมั่นที่ว่า ถ้าเราตั้งใจ มุ่งมั่น เรียนรู้ และค่อยๆ คิด ค่อยๆ ทำ ทุกอย่างก็ต้องเป็นไปได้
(ปัญหามีไว้ให้แก้ ความท้าทายมีไว้ให้มุ่งมั่น ความไม่รู้ต้องชนะด้วยการอยากรู้ ความไม่มีต้องเริ่มที่การลงมือทำ)

เราเริ่มต้นจากความรู้สึกที่ว่า ถ้าเราทุ่มเทลงไปให้หมดใจ อย่างน้อยคงไม่กลับมาด้วยความว่างเปล่า

เราเริ่มต้นจากการควานหาข้อมูลด้วยตัวเอง ณ เวลานั้น ยังไม่ค่อยมีใครให้ความรู้ หรือตอบคำถามที่เราอยากรู้ทางเว็บบอร์ดมากนัก

เราเริ่มต้นจากการตั้งคำถามที่ว่า พร้อมแล้วรึยังกับอนาคตข้างหน้าที่พร่าเลือน เหนื่อย

และต้องทั้งอด และทั้งทน

เหมือนคนทุกคน ที่ก้าวลุกจาก comfort zone จะมีความไม่มั่นใจ พะวักพะวงในระดับหนึ่ง
แต่ความมั่นใจอีกส่วนหนึ่งจะปลดเปลื้องพันธนาการชีวิตออกจากงานประจำ ให้ออกไปแสวงหาสิ่งที่ตัวเองต้องการ

และเมื่อได้ความมั่นใจในระดับหนึ่ง ก็
ลุย