ผมจะเริ่มเล่า ตั้งแต่แรกให้ฟังนะคับ ผมมีกลุ่มเพื่อนที่สนิท รวมกันหลายคน เพื่อนผมที่สนิทกันส่วนใหญ่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่ ม.1ถึง จนเรียนจบมหาวิทยาลัย พวกเราเจอกันมาตลอดไปเที่ยวไหนด้วยกันเรียนก็เรียนด้วยกัน ไปเมา ขับมอไซออกทริปด้วยกัน กลุ่มเพื่อนผม ส่วนมากจะชอบชวนกันขับมอไซเที่ยว ตจว กัน พวกเราสนิทกันมาก กลุ่มผมเป็นกลุ่มผู้ชาย ชอบ ดื่ม เที่ยว ปาร์ตี้ สูบกัญชา ก็เหมื่อนกลุ่ม ผู้ชายทั่วไป เรื่องแรกที่ทำให้ผมกับเพื่อนคนนึง ชื่อย่อ อ ผิดใจกันเพราะ เพื่อนผมมันหาว่าผมไป ขโมยทอง ซึ้งความจริงแล้ว ผมไม่ได้รู้เห็น ขโมยทองของมันไปเลย จนสุดท้ายตัวมันเองก็หาเจอที่บ้านมัน ซึ้งทองก็อยู่ติดตัวมันมาตลอด จนผมกับมันทะเลาะกัน ไม่คุยกัน จากที่สนิทกัน เพื่อนผมคนนี้มันชอบ รับซื้อขาย รถ มอไซ ก่อนหน้าที่จะไม่คุยกัน ผมก็ขับรถกระบะ ไปเอารถไปยกรถไปดูรถกับมันตลอด ช่วยเหลือมันทุกอย่างเท่าที่ทำได้ เพื่อนผมส่วนใหญ่ที่อยู่กลุ่มเดียวกัน ก็ไม่มีใครเชื่อ ว่าผมเป็นคนขโมยเพราะ ทางบ้านผมก็พอมีพอใช้และผมก็ไม่ใช่คนที่จะทำแบบนี้กับเพื่อนแน่นอนผมท้ามันอีกถ้ากูขโมยเอาตำรวจมาจับกูเลยนะ จนวันนึง เพื่อนผมคนนี้ เค้าก็มาขอโทษผม มันบอกผมว่า มันคิดและระแวง เพื่อนรอบข้าง เพราะ กลุ่มของผม ทุกคนสูบกัญชากันทุกคน มา เกือบ 8-9ปี ล่ะ มันก็ขอโทษผมใหญ่ เลย จริงแล้ว ผมกับไอ อ. ก็สนิทกันอยู่แล้วแต่เรื่องที่มันมาหาว่าผมไปขโมยทองมัน ทำให้ผมไม่อยากเข้าหาเพื่อนฝูง และเสียใจกับเสียความรู้สึก มาก จนมันผ่านมาระยะนึง ผมกับเพื่อนก็เริ่มได้คุยกันแต่ก็นะความรู้สึกไม่เหมื่อนเดิม ทุกวันนี้ ผมก็เจอเพื่อนคนนี้ ยังคบกันอยู่ แต่วันนั้นกับวันนี้ มันต่างกันเหลือเกิน เพราะวันนั้น มันพูด เหมื่อนกับผมว่า ไม่ใช่เพื่อน จนวันนี้เรื่องมันก็ผ่านมา 2-3 ปี ล่ะ เพื่อนๆ ทุกคนก็รู้ดี ว่า เรื่องที่มันว่าผมไม่เป็นความจริง ผมก็เลยคิดว่า ความจริงก็คือความจริง เราไม่ได้ทำซ่ะหน่อย จะกลัวอะไร แต่เวลาผมเจอหน้ามันทุกครั้ง เวลาคุยกันมันไม่เหมื่อนเดิมเลย ผมคบกับมันมา ประมาน 9-10 ปี ล่ะ อยู่ด้วยกันเรียนด้วยกันตั้งแต่ ม.1-ปวช-มหาวิทยาลัย จนถึงปัจุบัน แต่แค่ ความรู้สึกที่ดีที่เคยให้กันมามันหายไป จนบางทีผมก็อยากออกมาจากกลุ่มเพื่อน เลย