ตอนนี้ไม่แน่ใจความรู้สึกตัวเอง ว่ายังรักแฟนอยู่มั้ย ? สิ่งที่เป็นตอนนี้เรียกว่าฝืนรึเปล่า
เรื่องมีอยู่ว่า
เราคบกับ I มาสองปีกว่าแล้ว เรียกได้ว่า อยู่ด้วยกัน ตลอดเวลา ทุกวัน เราเช่าคอนโดอยู่ด้วยกัน แถบไม่มีวันไหนเลยที่เราจะห่างกัน
เต็มที่ก็ห่างกันแค่ วันนึงต่างคนต่างกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่ อาทิตย์ละครั้ง เราอายุมากกว่า I 2 ปี เราทำงานแล้ว
แต่ I ยังเรียนอยู่ และก็ทำงานด้วย I เป็นนักดนตรีมือกลอง แต่ตั้งแต่คบกันมา I ไม่เคยนอกใจเลย เพราะฉะนั้น ที่บอก
นักดนตรีเจ้าชู้ ไม่จริงเสมอไป ช่วงปีแรกก็ตามไปเฝ้าแทบทุกร้านเลย หลังๆ เราเหนื่อย ทำงานเสร็จก็อยากพักไม่อยากออกไปไหนแล้ว
อีกอย่างไปนั่งเฝ้ามันน่าเบื่อมากจริงๆ เรามีรหัสกันทุกอย่าง Facebook Line ไม่เคยมีความลับต่อกันเลย เราสองคนเลย
เชื่อใจกันมากๆ ดูเหมือนจะมีความสุขดีใช่มั้ยคะ แต่... ช่วงหลัง เราย้ายงานใหม่ และ I มีงานดนตรีเยอะขึ้น บวกกับได้เซ็นต์สัญญา
เป็นศิลปินของค่ายนึง เวลาของเราต่างกันมาก กลางวันเราทำงาน และด้วยความที่เรา
เพิ่งย้ายงานใหม่ ยังไม่ผ่านโปร และงานค่อนข้างยาก เราเลยทุ่มเทกับงาน ส่วน I บางวันกลางวันไปทำเพลง กลางคืนเล่นดนตรี
ปัญหามันอยู่ตรงที่ว่า กลางคืนเรานอน I กลับจากเล่นดนตรี กว่าจะนอนก็เช้า พอเช้าเราก็ไปทำงานและ I ก็หลับ
เวลาไม่ตรงกัน และ พอเราเลิกงานกลับมา เราก็มาเจอสภาพห้องรก I ก็นอน แค่งานเราก็เครียดแล้วอะ กลับมาต้องมาเจออะไร
แบบนี้ทุกวันๆ เรารู้สึกเหนื่อยอะ เราเริ่มรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว ไม่มีกำลังใจ จะคุยปรึกษาเรื่องงานก็ไม่ได้ เพราะ I ไม่ได้อยู่
ในวงการงานที่เราทำและเด็กกว่าความคิดบางอย่างก็ยังเด็กๆอยู่ และเรารู้สึกว่าเราก็อยู่ด้วยกัน ทำไมไม่ช่วยกันทำความสะอาดห้อง
เพราะตอนแรกที่คบก็ช่วยๆกันมาตลอด และสิ่งนึงที่บั่นทอนจิตใจของเรามาตลอดเวลาที่คบกัน ก็คือ I เป็นคนเงียบๆ ขี้หงุดหงิด
และเวลาพูดบางอย่างเราถามดีๆ ชอบใช้อารมณ์ตอบกลับเรา เราเคยพูดขอให้ปรับเปลี่ยนนิสัยนี้ มานานแล้ว คุยกันหลายครั้งแล้ว
แต่สุดท้ายก็เป็นเหมือนเดิม ขี้หงุดหงิด และใครจะอยากอยู่กับคนขี้หงุดหงิดตลอดเวลา
แค่เรากลับมาจากงานก็เหนื่อย ห้องก็รก กลับมาทีไรก็เจอแต่ I หลับ แถมพอคุยกัน ก็ขึ้นเสียงหงุดหงิดใส่เราอีกอะ
เรารู้สึกแย่มากเลยอะ จนวันนึงเราบอก I ว่า เราจะไม่ไหวแล้วนะ ขอให้ I ปรับปรุงตัว ถ้าไม่เปลี่ยน เราจะไม่ทนจริงๆแล้วนะ
ประมาณ สามรอบก่อนที่เราจะขอแยกกันอยู่ ตอนนั้นเราไม่มีใครแต่เรารู้สึกว่าอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้วอะ อยู่แล้วไม่มีความสุข
เราแอบร้องไห้บ่อยมากเลยอะ เรารู้สึกทำไมเราต้องมาทนกับความรู้สึกแบบนี้
ถามว่า I มีข้อดีมั้ย มีนะมีเยอะ แต่ข้อเสียของ I อะ มันทำให้เราอยู่ด้วยละไม่มีความสุขรู้สึกอึกอัดอะ เราไม่รู้จะอธิบายยังไง
จนสุดท้ายเราขอร้อง ให้ I ย้ายออกไป ตอนแรก I ไม่ยอมย้าย จนเราต้องร้องไห้ ขอร้องให้ย้ายออกไปเหอะ เพราะเราไม่ไหวแล้วจริงๆ
ความรู้สึกเรามันเฉยชามานานแล้วอะ เราเริ่มไปไหนมาไหนคนเดียวได้ จากแต่ก่อนต้องอยากรีบกลับมาหา I
เราเริ่มไม่อยากกลับห้อง อยากเที่ยวกับเพื่อน ความรู้สึกอยากกอด อยากหอม มันหายไปตอนไหนไม่รู้ เราชินกับการไปไหนมาไหน
คนเดียว โดยที่ไม่มี I ......
ไม่แน่ใจว่ายังรักแฟนอยู่มั้ย และความรู้สึกแบบนี้เรียกว่าอะไร ควรทำยังไงต่อไปดี T^T
เรื่องมีอยู่ว่า
เราคบกับ I มาสองปีกว่าแล้ว เรียกได้ว่า อยู่ด้วยกัน ตลอดเวลา ทุกวัน เราเช่าคอนโดอยู่ด้วยกัน แถบไม่มีวันไหนเลยที่เราจะห่างกัน
เต็มที่ก็ห่างกันแค่ วันนึงต่างคนต่างกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่ อาทิตย์ละครั้ง เราอายุมากกว่า I 2 ปี เราทำงานแล้ว
แต่ I ยังเรียนอยู่ และก็ทำงานด้วย I เป็นนักดนตรีมือกลอง แต่ตั้งแต่คบกันมา I ไม่เคยนอกใจเลย เพราะฉะนั้น ที่บอก
นักดนตรีเจ้าชู้ ไม่จริงเสมอไป ช่วงปีแรกก็ตามไปเฝ้าแทบทุกร้านเลย หลังๆ เราเหนื่อย ทำงานเสร็จก็อยากพักไม่อยากออกไปไหนแล้ว
อีกอย่างไปนั่งเฝ้ามันน่าเบื่อมากจริงๆ เรามีรหัสกันทุกอย่าง Facebook Line ไม่เคยมีความลับต่อกันเลย เราสองคนเลย
เชื่อใจกันมากๆ ดูเหมือนจะมีความสุขดีใช่มั้ยคะ แต่... ช่วงหลัง เราย้ายงานใหม่ และ I มีงานดนตรีเยอะขึ้น บวกกับได้เซ็นต์สัญญา
เป็นศิลปินของค่ายนึง เวลาของเราต่างกันมาก กลางวันเราทำงาน และด้วยความที่เรา
เพิ่งย้ายงานใหม่ ยังไม่ผ่านโปร และงานค่อนข้างยาก เราเลยทุ่มเทกับงาน ส่วน I บางวันกลางวันไปทำเพลง กลางคืนเล่นดนตรี
ปัญหามันอยู่ตรงที่ว่า กลางคืนเรานอน I กลับจากเล่นดนตรี กว่าจะนอนก็เช้า พอเช้าเราก็ไปทำงานและ I ก็หลับ
เวลาไม่ตรงกัน และ พอเราเลิกงานกลับมา เราก็มาเจอสภาพห้องรก I ก็นอน แค่งานเราก็เครียดแล้วอะ กลับมาต้องมาเจออะไร
แบบนี้ทุกวันๆ เรารู้สึกเหนื่อยอะ เราเริ่มรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว ไม่มีกำลังใจ จะคุยปรึกษาเรื่องงานก็ไม่ได้ เพราะ I ไม่ได้อยู่
ในวงการงานที่เราทำและเด็กกว่าความคิดบางอย่างก็ยังเด็กๆอยู่ และเรารู้สึกว่าเราก็อยู่ด้วยกัน ทำไมไม่ช่วยกันทำความสะอาดห้อง
เพราะตอนแรกที่คบก็ช่วยๆกันมาตลอด และสิ่งนึงที่บั่นทอนจิตใจของเรามาตลอดเวลาที่คบกัน ก็คือ I เป็นคนเงียบๆ ขี้หงุดหงิด
และเวลาพูดบางอย่างเราถามดีๆ ชอบใช้อารมณ์ตอบกลับเรา เราเคยพูดขอให้ปรับเปลี่ยนนิสัยนี้ มานานแล้ว คุยกันหลายครั้งแล้ว
แต่สุดท้ายก็เป็นเหมือนเดิม ขี้หงุดหงิด และใครจะอยากอยู่กับคนขี้หงุดหงิดตลอดเวลา
แค่เรากลับมาจากงานก็เหนื่อย ห้องก็รก กลับมาทีไรก็เจอแต่ I หลับ แถมพอคุยกัน ก็ขึ้นเสียงหงุดหงิดใส่เราอีกอะ
เรารู้สึกแย่มากเลยอะ จนวันนึงเราบอก I ว่า เราจะไม่ไหวแล้วนะ ขอให้ I ปรับปรุงตัว ถ้าไม่เปลี่ยน เราจะไม่ทนจริงๆแล้วนะ
ประมาณ สามรอบก่อนที่เราจะขอแยกกันอยู่ ตอนนั้นเราไม่มีใครแต่เรารู้สึกว่าอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้วอะ อยู่แล้วไม่มีความสุข
เราแอบร้องไห้บ่อยมากเลยอะ เรารู้สึกทำไมเราต้องมาทนกับความรู้สึกแบบนี้
ถามว่า I มีข้อดีมั้ย มีนะมีเยอะ แต่ข้อเสียของ I อะ มันทำให้เราอยู่ด้วยละไม่มีความสุขรู้สึกอึกอัดอะ เราไม่รู้จะอธิบายยังไง
จนสุดท้ายเราขอร้อง ให้ I ย้ายออกไป ตอนแรก I ไม่ยอมย้าย จนเราต้องร้องไห้ ขอร้องให้ย้ายออกไปเหอะ เพราะเราไม่ไหวแล้วจริงๆ
ความรู้สึกเรามันเฉยชามานานแล้วอะ เราเริ่มไปไหนมาไหนคนเดียวได้ จากแต่ก่อนต้องอยากรีบกลับมาหา I
เราเริ่มไม่อยากกลับห้อง อยากเที่ยวกับเพื่อน ความรู้สึกอยากกอด อยากหอม มันหายไปตอนไหนไม่รู้ เราชินกับการไปไหนมาไหน
คนเดียว โดยที่ไม่มี I ......