ปิดหู ปิดตา ปิดปาก ปิดใจ ...
โคตรเหนื่อย โคตรเบื่อ โคตรๆๆๆ ..
จะโทษใคร ถ้าไม่โทษตัวเอง เลือกเอง เจ็บเอง ช้ำเอง เสียใจเอง เหนื่อยเอง ท้อเอง..
14ปีแล้วสิเนอะ .. กับวันเวลาที่ผ่านมา
ทั้งสุขทั้งทุกข์.. รอบยิ้ม น้ำตา ความผิดหวัง
ความรักที่แท้จริงมันเป็นแบบไหน อะไรคือความรัก นิยามของความรักเป็นอย่างไร..แล้วใครบอกว่าความรักมันทำให้ชีวิตแฮปปี้ มันอาจจะจริงสำหรับคนอื่น..
    .. แล้วรักของฉันเป็นอย่างไร..
ความรักของฉันเมื่อครั้งยังเด้กน้อยนัก เพ้อฝันลมๆแล้งๆ  แอบชอบ แอบมอง แอบยิ้ม ไม่ได้คิดว่า มันจะทำให้ชีวิตทุกวันของฉันโหดร้ายแบบนี้
     ฉันเรียนรู้ความรักที่ฉันตั้งมั่นว่าคนนี้แหละ ที่ฉันรัก.. ทำไมมันทำให้ฉันใจเต้นตุ้บตับ ตลอดทุกครั้งที่เจอ ..ทำไมมันตรงสเป็คที่ฉันชอบ ฉันชอบมองคนที่คิ้วเข้ม หน้าตาก้อไม่ได้ขี้เหร่จนต้องใช้ปี้บคลุมหัว ส่วนนิสัยใจคออ้ะหรอ ฉันไม่เคยรู้อะไรเลย.
      จนเวลาผ่านไป นานวัน นานปี ฉันเฝ้ามองอยู่ห่างๆมาตลอด ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน ทำงานที่ไหน งานบุญ งานสัพเพเหระ ถ้ามีเขาฉันไม่เคยพลาด .. มันคงเป็นความคิดเด็กๆ ที่แค่ได้มองก็ชื่นใจ..
      นานวัน ฉันก็ยิ่งค้นคว้าตัวตนของเขามากขึ้น จากคนรอบๆข้างตัวฉัน จนที่สุดฉันก็สนิทกับเขามากขึ้น ตอนไหน..ทุกวันนี้ก็ยังหาคำตอบไม่ได้
       ความรักของฉันช่วงโปรโมชั่น อะไรก็ดูดีไปหมด ทุกสิ่งอย่างคือรอยยิ้ม คือความสุข มันเบ่งบาน มันไม่มีวันไหนที่มีน้ำตา คุยกันทุกวัน วันละหลายชั่วโมง เจอหน้ากันก้อแอบยิ้มให้เล็กๆ บอกรักกันทุกวัน บอกฝันดีกันทุกคืน ในทุกเช้าจะได้ยินเสียงเขาคนแรกในทุกคืนจะได้คุยกับเขาเป็นคนสุดท้าย แม้จะเป็นความรักในวัยเด็กๆแต่ก้อติดในใจไม่เคยลืม
      จนล่วงเลยมาหลายปี สังคมใหญ่ขึ้น เจอผู้คนมากขึ้น อะไรหลายๆสิ่งเปลี่ยนไปจริงเลยที่ใครๆบอก
  วันเปลี่ยน เวลาเปลี่ยน ใจคนเราก็เปลี่ยน
และเขาก็เปลี่ยน...จริงๆ

สังคมของเด็กช่างของเขา เปลี่ยนไป เขาเจอผู้คนมากขึ้น เจอคนอื่นมากขึ้น เจอคนที่เขาถูกใจเพิ่มขึ้น อีก1คน และแน่นอนไม่มีผู้หญิงคนไหนจะดีใจ ยิ้ม พอใจ กับการเปลี่ยนไปของคนรัก.. ฉันเริ่มสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของเขา
     ความใส่ใจ...น้อยลง
     ความห่วงใย...น้อยลง
     ความคิดถึง...น้อยลง
     ความสม่ำเสมอ...น้อยลง
     ความรัก...น้อยลง
ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไป เพราะอะไรจึงไม่เหมือนเดิม ..สุดท้าย แบบฉันก็ได้รู้ความจริง  .. เขามีใครอีกคน ..
     ฉันได้แต่โทษตัวเอง ทำร้ายตัวเอง เศร้าหมอง เสียใจ ย่ำแย่ เสียน้ำตาไม่รุ้เท่าไรกว่าจะผ่านวันนั้นมาได้..
      จนฉันตัดสินใจว่า ฉันยอมแพ้แล้ว ฉันจะไม่ทนกับความเสียใจอีกแล้ว พอที...
  เขากลับหยิบยื่นคำว่า ..ขอโทด  จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว กลับมาอยู่ด้วยกันนะ..
  แล้วแบบฉันก็ ...ใจอ่อน 😔
       เหมือนอะไรๆจะเริ่มกลับมาดูดีอีกครั้ง  เขาเหมือนกลับมารักฉัน.. แต่หารู้ไม่ เขาก็ยังติดต่อกันลับหลังฉัน ...
   ฉันกลับมาจัดสินใจอีกครั้ง พอที เลิกกัน
เขากลับหยิบยื่นคำว่า ..ขอโทด  จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว กลับมาอยู่ด้วยกันนะ..
  แล้วแบบฉันก็ ...ใจอ่อน 😔อีกแล้ว
ชีวิตฉันวนเวียนกับคำพูด ขอโทษ คำสัญญาพล่อยๆมาไม่รุ้กี่ครั้ง

เวลาล่วงผ่านไปชีวิตสังคมของฉันเริ่มใหญ่ขึ้น เพื่อนฝูงมากขึ้น  มีการเรียนรู้ชีวิตมากขึ้น  ทุกๆครั้งที่รู้สึกไม่ไหวกับชีวิต ก้อเพื่อนๆนี่แหละ เป็นทั้งคำด่าและกำลังใจอยู่ข้างหลังเสมอ จนเริ่มเข้มแข็งมาได้..อีกครั้ง

เอาอีกละ .. ความเสียใจก็เข้ามาอีก ทีนี่ เขาก้อเริ่มมีใครอีกคน..
   ในสังคมหาวิทยาลัยของฉันกำลังไปได้ดี ชีวิตรักของฉันกำลังไปได้สวย แต่แล้วก้อมี ใครอีกคนเข้ามา ให้ฉันเจ็บช้ำ[อีกครั้ง]
   โอ้ย ชีวิต เนอะ ..จะได้เจอรักจริงจังเมื่อไร
ในขณะที่ฉันไว้ใจ ทุ่มเท เชื่อใจ ว่าความผิดพลาดครั้งเก่า จะเป็นบทเรียนสำหรับเขา
สุดท้าย ..เขาก้ทำให้เสียใจ(อีกแล้ว)
   เขาไปรับ ไปส่ง กันถึงบ้าน รอกันทุกวันโทรหากันตลอด บอกว่าฉันเป็นแค่น้องสาว ไม่ได้เป้นแฟนไม่ได้คิดอ้ะไร
ฉันมันโง่เอง..ที่ไม่เคยสงสัยอะไรเลย
ก้พเพราะความเชื่อใจ ใว้ใจนี่แหละ มันทำร้ายฉันอีกแล้ว
  ฉันพยายามค้นหาความจริงตลอด ว่าเพราะอะไร ฉันทำผิดอะไร เขาจึงต้องมีใจให้คนนุ้นคนนี่ ไปเรื่อยๆ
    จนฉันเริ่มรู้สึกไม่ไหว อีกแล้ว.....
ฉันตัดสินใจ จากไปอีกครั้ง พอที..เลิกกัน
เขากลับหยิบยื่นคำว่า ..ขอโทด  จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว กลับมาอยู่ด้วยกันนะ..
  แล้วแบบฉันก็ ...ใจอ่อน 😔อีกแล้วสิ

วันเวลาผ่านไป เขาดีขึ้น ชัดเจนขึ้น เหมือนอะไรทำให้ฉันมีความสุขมากขึ้น ฉันกลับมามีพลัง มีแรง มีรอยยิ้มอีกครั้ง จนสิ้นสุดชีวิตมหาวิทยาลัยของฉัน...
  
แต่แล้วอะไรอีกน้ะหรอ.. แต่แล้วฉันก็สุขได้ไม่นาน ความเพ้อฝัน ว่าเขานี่แหละคือคนที่ฉันอยากแต่งงานด้วย เริ่มถดถอยไป ความมั่นใจในตัวเขาเริ่มลดลง คงามเชื่อใจใว้ใจน้ะหรอ ไม่มีเหลือแล้วทั้งสิ้น
    เมื่อเข้าสู่ช่วงของการทำงาน การสร้างอนาคตของเราสองคน ระยะแรกฉันทุ่มเทกับความเชื่อใจ ไว้ใจในตัวเขาอีกครั้ง เพราะสังคมที่เขาไปทำงานก้ดูเงียบๆไม่น่ามีอ้ะไรให้ฉันต้องระแวง คิดมาก เหมือนฉันจะมองโลกในแง่ดีเกินไป เกินไปจนทำให้ชีวิตปีกว่าของฉันย่ำแย่มาจนทุกวันนี้
    จากชีวิตเงียบๆของฉัน จากการที่ไว้ใจ ฉันไม่เคยคิดระแวง ฉันทำงานอยุ่ทางนี้ไม่เคยก้าวก่ายการทำงานของเขาเลย อยุ่เบื้องหลังเป้นกำลังใจให้เสมอเวลาเขาเหนื่อย ฉันไม่เคยโทรหาแต่เป้นฝ่ายที่รอรับสายเวลาที่เขาโทรมาหาฉัน ฉันใม่เคยถามว่า ถึง รร รึยัง ทำอ้ะไรอยุ่ คุยกับใคร กินข้าวรึยัง วันนี้ไปไหน เมื่อไรกลับ ฯลฯ ที่ไม่ถามไม่มช่ว่าใม่รัก ใม่ใส่ใจ แต่เป็นเพราะว่า ฉันใว้ใจ เชื่อใจ คิดมาตลอดว่า บทเรียนราคาแพงก้อมีมาไม่รุ้กี่เรื่อง คิดว่าเขาซื่อสัตย์....
     แต่สุดท้าย สัญชาตยาน ผู้หญิงแบบฉัน ก็เห้นความเปลี่ยนแปลงของเขา
แน่นอน ..ครั้งนี้ฉันคงเอาเป็นเอาตายแน่
ฉันเฝ้าดูพฤติกรรมตลอด หนทางไหนที่ทำให้ฉันรุ้ได้ ฉันทำ ฉันสืบค้น เหนื่อยนะดิ้นร้นเพื่อหาความจริง ฉันขอดูโทรศัพท์ เช็คเบอร์ เช็คไลน์ แต่คนฉลาดแบบเขาคงทิ้งหลักฐานไว้หรอก เขาลบทิ้งตลอด เพื่อไม่ให้ฉันจับได้ ... มันทุกข์ใจน้ะถ้าใครไม่เจอกับตัวเอง
   แต่ ผู้หญิงโง่ๆแบบฉันทำทุกทางเช่นกัน สิ่งใด สิ่งไหนที่จะล้วงข้อมูลได้ ไม่พ้นความพยายามของฉันแน่นอน
   สุดท้ายความลับใดๆก็ไม่มีในโลก เหนือความเลว ความผิด ย่อมมีความถูกต้องเสมอ ฉันเห็นทุกสิ่งอย่างที่เขาคุยกัน หวานหยดย้อย หัวเราะ หัวร่อ บอกรัก บอกฝันดีบอกเป็นห่วง บอกคิดถึง ผ่านสายตาที่มีแต่รอยน้ำตาของฉัน ....
   อีคนนี้คือใคร? สุดท้ายเขาก้อปกปิดไว้ไม่ได้ .. มันคืออีแก่คนนึง อายุจวนใกล้โลง มีพันธะลูกเต้าโตงเตง สภาพก้อดำๆด่างๆ รถยนต์คันเก่าๆ ชีวิตที่สภาพครอบครัวมีปันหา เป็นแค่คนงานตำแหน่งต่ำๆไม่ได้มีหน้าตาในสังคมอะไร ...
   ฉันเองก้อไม่ได้มีชีวิตที่หรูหราอะไร ไม่ได้มีดีจนใครๆชื่นชม แต่ถ้าถามคนรอบข้างก็คงไม่มีใครโง่ จะคว้าอีแก่กะโหลกกะลาแบบนั้นมาเป็นเสนียดในชีวิต..
   ฉันทำทุกวิถีทางเพื่อให้มัน สำเหนียกตัวเองว่าแก่ก้ออยุ่ส่วนแก่ ... อย่ามาเทียบชั้นและคนอย่างฉันก้อคงไม่เอาชีวิตที่กำลังมีอนาคตไปเกลื่อนกลั่วกับคนพันธุ์นั้น
    ..ก้อแค่คนแก่ๆคนนึง ที่อาจจะหายใจอยู่บนโลกนี้อีกได้ไม่นาน ..
    แต่คนของฉันเถอะ ที่มันสร้างความเจ้บปวดสุดๆทรมานๆในใจฉันอีกแล้ว ฉันกลายเป็นคนที่ไม่มีความสุขเลยยยยตลอด1ปีกว่า ไม่เคยยิ้มได้อย่างเต็มที่ ไม่เคยได้หัวเราะ จมปลักกับความทุกข์ที่ฉันใม่รุ้ว่าจะต้องจมอยุ่อีกนานเท่าไร กลายเป็นคนใจร้อน ขี้หงุดหงิด ระแวง คิดมาก อารมณ์สูง ประชดประชัน เพราะชายชั่วหญิงเลว .. พวกมันมาแต่งเติมให้ฉันเป็นคนไม่ยอมใคร ดุดัน เป็นผู้หญิงแรง พูดตรง อาจจะดูไม่ดี ดูน่ากลัว ไม่น่ารัก แต่ไม่ใช่เพราะความเลวของพวกมันทั้งสองคนหรือ ? ที่มาเปลี่ยนชีวิตของฉันจนพังยับเยิน
   กลับกลายเป็นในทุกๆวัน การใช้ชีวิตของฉันไม่มีความสุข จากคนที่ยิ้มง่าย ร่าเริง หัวเราะ เฮฮา ใจดี ไม่เคยกดขี่กดดันใคร กลายเป็นนางมารร้ายที่จริงๆฉันไม่ได้อยากเป็น แต่เพราะความเลว ความชั่วของพวกมันทั้ง2คน ทำให้ฉันจมทุกข์มา1ปีกว่า
...อยากถามฟ้าดิน มันถูก มันควร แล้วหรือ ฉันเองผิดอะไร ฉันเองที่ไม่เคยงี่เง่า ไม่เคยโวยวาย ไม่เคยถามซักไซ ไม่เคยก้าวก่ายชีวิตใครๆ ทำไมชีวิตฉันจึงท้อแท้ ผิดหวัง เสียใจ ไม่รุ้กี่ครั้ง ...
   ชีวิตของฉันก้อแค่ผู้หญิงคนนึง ที่ยึดมั่นในความซื่อสัตย์ ความเชื่อใจ ไว้ใจ ต่อให้ผู้ชายคนนั้นจะยากดีมีจน ไม่มีอะไรเลย ฉันก้ออยากใช้ชีวิตร่วมกับเขา แต่สุดท้ายความซื่อสัตย์ ความเชื่อใจไว้ใจ ..มันก้อทำลายทุกสิ่งอย่างด้วยมือด้วยใจแย่ๆของเขาเอง ...
    ชีวิตความรักตลอด14ปีของฉัน ไม่ได้ราบรื่นเหมือนคุ่รักคุ่อื่น ๆ ฉันไม่เคยได้ของขวัญจากวันสำคัญไหนๆ ฉันไม่ได้ยินคำว่ารักการแสดงออกทางท่าว่ารักจากเขาเลย ฉันเองต่างหากที่ต้องจอร้องให้เขาบอกกับฉัน (แต่กับคนอื่นเขาทำได้บอกได้ โดยที่ผู้หญิงคนนั้นไม่ต้องร้องขอ) แล้วชีวิตรักฉันมีความสุขอะไร .. เพราะเขาไม่ได้เห็นว่าฉันสำคัญหรือมีค่าอะไร เพราะฉันมันเป็นของตายที่ยังใงมันก้อไม่ไปไหนอยู่ดี...
   แต่ทุกวันนี้ฉันคิดได้แล้ว ของตายแบบฉันคงจะไม่เป็นของตาย สำหรับคนที่เห็นค่าในตัวฉัน หากวันใดอนาคตข้างหน้ามีใครเห็นคุณค่าของผู้หญิงที่ยึดมั่นมนความซื่อสัตย์แบบฉัน ...
>>ฉันคงไม่อยู่กับคนที่เหยียบย่ำหัวใจของฉัน << แบบเขาอีก

ไม่ว่าบทเรียนกี่เล่ม ความผิดพลาดกี่ครั้ง ก็ไม่สามารถเปลี่ยนสันดานของคนไม่ซื่อสัตย์แบบเขาได้..
ถามตัวเองว่า---
   ทุกวันนี้ยิ้มได้แค่ไหน ..ยิ้มได้ -แต่ความเจ็บช้ำก้อฝังอยุ่เสมอ
   ทุกวันนี้ร้องไห้มามากแค่ไหน ..
   ทุกวันนี้มีความสุขเหมือนความรักวัยเด็กๆไหมที่เพ้อฝัน ลมแล้งๆ
   ทุกวันนี้ทุกข์ใจขนาดไหน กับความใม่ซื่อสัตย์ของคน
    ทุกวันนี้กล้าบอกใครๆไหมว่าคนรักของเรา "รักเราคนเดียว" <เพราะเขาก้อรักคนอื่นด้วยเช่นกัน>
     ทุกวันนี้ บอกกับตัวเอง...ว่า ถ้าการเดินทางมันเดินมาไกลแล้ว ระหว่างทางมันมีอุปสรรคแน่นอน มันมีอ้ะไรๆต่างๆมาตลอด
      -อดทนมาตลอด14ปี
      -ซื่อสัตย์มาตลอด14ปี
      -ไว้ใจ เชื่อใจมาตลอด14ปี
      -อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาตลอด14ปี
      -มีกันและกันมาตลอด14ปี
      _ร้องไห้ เสียใจ มาตลอด14ปี
      -ดูแลเจ้บไข้ได้ป่วยมาตลอด14ปี
      -ทุกข์ใจมาตลอด14ปี
      -อยู่ข้างๆกันในวันที่มีปันหามาตลอด14ปี
  
ถ้าเขาเห็นว่า ..อีผู้หญิงทั้งหัวหงอกหัวดำที่ไหนมีคุณค่า...
  
    ก็ปล่อยมือฉันได้เลย..ฉันทำดีที่สุดแล้ว

    
ทุกวันนี้ เขาเปลี่ยนไป แต่ก้อยังใม่รุ้ว่าจะไปได้อีกเท่าไหน เขาทำทุกอย่างเพื่อฉัน เพื่อความสบายใจของฉัน ซึ่งคงหาได้น้อยมากกับผู้ชายที่จะยอมทำสิ่งต่างๆเพื่อผู้หญิงงี่เง่าแบบฉันได้ อะไรที่เป็นความสุขของฉัน เขาทำให้โดยไม่มีข้อแม้ หลังจากวันนั่นฉันไม่มีน้ำตาอีกเลย ไม่รุ้ว่าเพราะความเข้มแข็งของฉันหรือเพราะความเปลี่ยนแปลงของเขา หรือเพราะว่าว่าเขากลัวว่าจะไม่มีฉันอีกต่อไป เพราะนี่คือครั้งสุดท้ายกับโอกาสสุดท้าย😔