สำหรับคนที่ไม่เคยเชื่อว่าความรักที่แท้นั้นมีอยู่จริง สำหรับคนที่เชื่อว่าความรักคือสิ่งเดียวกับความใคร่ คือความต้องการทางกายซึ่งต้องการเติมเต็ม คือความบันเทิงความหฤหรรษ์อันเป็นสิ่งที่ธรรมชาติเรียกร้องมาแต่บรรพกาล แต่แล้ววันหนึ่งโลกแห่งเหตุและผลต้องโยกไหวสั่นคลอน เมื่อผู้ชายคนหนึ่งได้พบว่าแท้ที่จริงแล้วมี "ความรู้สึก" ชนิดหนึ่งผุดขึ้นมากลางใจเมื่อได้เจอกับ "ผู้หญิง" คนนั้น จะเรียกว่า "ผู้หญิง" ก็คงจะยังไม่ได้ เรียกว่า "เด็กสาว" ก็คงจะเหมาะกว่า ความรู้สึกที่ว่านั้นระคนปนเปกันไป ระหว่างความอิดหนาระอาใจในความดีแสนดีและซื่อจนแทบจะเป็นเซ่อของเด็กน้อยคนนั้น ระหว่างความประหลาดใจในแง่คิดสดสะอาดท่ามกลางโลกสีเทาดำที่เขาได้ยืนอยู่ ระหว่างความตื้นตันใจในสิ่งเล็กน้อยที่แสดงออกถึงน้ำใจและความเป็นห่วงเป็นใยต่อตัวเขา



มันเป็นความเสน่หาแบบแปลก ๆ ที่ก่อให้เกิดความผูกพันในใจ ให้เสือผู้หญิงอย่างสยมภูคิดช้าลง อ่อนโยนขึ้น นำไปสู่ความปรารถนาจะเป็นนาวาส่งให้กวางน้อยกุมาริกาถึงฝั่งฝัน อะไรก็ตามที่อยากเป็น อะไรก็ตามที่เธออยากได้ หวังจะให้เธอได้สานต่ออนาคตที่งดงาม หากที่แปลกกว่านั้น ... คือตัวเขาเองก็หวังว่าจะอยู่ในอนาคตที่งดงามนั้นกับเธอด้วย ความรู้สึกนี้เรียกว่าอะไรหรือ ? เขาก็ไม่อาจตอบตัวเองได้ รู้แต่เพียงเมื่อจินตนาการถึงสิ่งเหล่านี้ก็มีความสุขยิ้มได้ทั้งวัน นี่หรือคือความรัก ? สยมภูคิด มันช่างแตกต่างกับประสบการณ์ที่เขาได้พบเจอกับตัวเอง

"ความรัก" ในสายตาของสยมภูไม่ต่างอะไรกับความต้องการทั่วไปที่ "ต้อง" มีการเสนอและสนองสมประโยชน์ซึ่งกันและกัน ไม่มีฝ่ายใดที่จะ "รับ" อยู่ข้างเดียว พอ ๆ กับไม่มีฝ่ายใด "ให้" อยู่ฝ่ายเดียว give and take อยากจะได้อะไรก็ต้องมีสิ่งตอบแทนแลกเปลี่ยนกัน ทุกสิ่งอย่างในโลกล้วนเป็นแบบนี้ และ หากตอบสนองกันไม่ได้ก็จบไปในทางไม่ดี เหมือนพ่อกับแม่เขาอย่างไร ที่ล้วนไม่เข้าใจตรรกะเหล่านี้ ความพังพินาศในจิตใจกลั่นตัวเป็นความรวดร้าวและสิ้นหวังและสาดซัดใส่ลูกชายคนเดียวอย่างเต็มรัก เขาเองก็เป็นเหยื่อทางอ้อมของมัน แต่เจ้าสิ่งนั้นจะไม่มีวันทำร้ายเขาได้อีกต่อไป



แต่แล้ววันหนึ่งเมื่อเจอกุมาริกาเขาได้พบว่าที่จริงแล้วความปีติในอารมณ์รักนั้นมีอยู่จริง เขาดื่มกินตักตวงจากมันอย่างกระหาย หากก็ไม่รู้ว่าควรจะจัดการกับมันอย่างไรดี เขาไม่รู้ว่าการจะมีความรักกับเขาสักหน "ควรทำอย่างไร ?" เขารู้แต่ว่าสิ่งที่เขาเจอในตัวกุมาริกา ความรู้สึกที่เขามีให้กุมาริกา สาวน้อยคนนั้นจะต้องตอบสนองเขาอย่างที่เขาต้องการ ไม่ว่าเมื่อไหร่ ที่ไหน อย่างไร ความรู้สึกของเขาต้องได้รับการตอบแทน และ รูปแบบการตอบแทนต้องเป็นในแบบที่เขาคาดหวังให้มันเป็นด้วย ราวกับคิดว่า "ความรัก" ควรจะต้องบันดาลมาซึ่งความสุขเสมอ



นี่เป็นครั้งแรกที่สยมภูได้พบกับความพลาดพลั้งเกี่ยวกับ "ความรัก" ด้วยความหวั่นไหวและไม่มั่นใจว่ารักที่แท้จะมีจริง เขาทำร้ายกุมาริกา ลากเธอร่วงลงไปในหุบเหวลึกสุดหยั่ง ยิ่งระหว่างทางที่เดินไป วันทนีย์ เธอมอบแม้แต่ชีวิตให้เขา แต่ถึงกระนั้นเขาก็ตอบสนองเธอมากกว่าที่เป็นอยู่ไม่ได้ รวิวรรณ ผู้หญิงคนนี้เป็นมือไม้แขนขาให้เขา มอบความรักทุกอย่างให้เขา แต่เช่นกัน ... เมื่อเธอเรียกร้องต้องการสิ่งตอบแทน เขาก็ให้เธอมากกว่าความเป็นเพื่อนเป็นนายเป็นมือขวาที่ไว้ใจไม่ได้ และ สุดท้ายทุกอย่างก็พังภิณทุ์





ถ้าหากจะหาคำตอบล่ะก็ ทุกสิ่งที่อย่างที่สยมภูประสบมา นั่นแหละคือความรัก ความรักทั้งบีบคั้น เต็มไปด้วยความหวาดระแวง ทุบถองทำลาย ให้ตัวเราป่นเป็นภัสธุลี ทั้งหมดนี้เป็นประสบการณ์ให้ได้หวนนึกถึงสิ่งที่เคยเป็นมา การบีบคั้นเกิดขึ้นเพราะอะไร ความหวาดระแวงเกิดขึ้นเพราะอะไร ให้หยั่งรู้ในจิตใจตัวเองและทุกแง่มุมของคำว่ารัก เมื่อใดก็ตามที่เราคิดว่าความรักต้องนำมาซึ่งความสุขเพียงอย่างเดียว มุ่งแสวงหาเพียงความสำราญจากความรักเท่านั้นกลัวที่จะพบกับความทุกข์ใจ ก็เท่ากับไม่ได้รู้ซึ้งทุกแง่มุมของมันอย่างแท้จริง เหมือนคนที่หัวเราะก็ไม่เต็มที่ร้องไห้ก็ไม่สุดเสียง