เรา เรียกว่าเป็นชะนีรักสบายถือของหนักนิดหน่อย

ก็รักการเรียกพี่แท็กกลับบ้าน ซึ่งในวันนี้ก็เช่นกัน

เราทำงานที่ตลาด อตก. จตุจักร เลิกงานก็มาแวะ

เดินดูต้นไม้ใบหญ้าในสวนปกติ แล้วได้ของมานิดหน่อย

แค่ดินหนึ่งกระสอบ. หินภูเขาไฟอีกสองถุงใหญ่

แถมกระถางใส่ต้นไม้อีกห้าใบเบาๆ ชะนีนางนี้

แบกทุกสิ่งรวมกระเป๋าโดเรมอนของตัวเอง

ออกมาโบกพี่แท็กเช่นปกติทุกครั้ง โดยผู้โชคดี

ได้แก่.    



>>>>>>>>>>>>>>>. 1 มก 1554 <<<<<<<<<<<<<

ชื่อคนขับแอบถ่ายไม่ได้ สีเขียวเหลือง

เราจำได้ว่าเราขึ้นมาเวลา. 17.50 น. เพราะ

ชะนีกำลังเม้าส์มอยกับชะนีอีกนางเรื่องต้นไม้ที่ได้มาใหม่

แชทเฟสมันก็แสดงเวลาที่เที่ยงตรงและชัดเจน

นางสั่งให้พี่แท็กคันนี้ไปทางที่นางกลับประจำ

เป็นทางลัดที่รถไม่มีวันติดได้ถึงชั่วโมงนึงแน่ๆ

คือเส้นจตุจักรลัดออกสะพานดำ บางซื่อ

ลัดซอยไสวไปโผล่ ณ ตลาดเขมานฤมิตร

ไล่ไปพระรามเจ็ด พิบูลสงคราม เลี่ยงเมืองนนทบุรี

มุ่งหน้าสู่ซอยเรวดี ที่เป็นแหล่งซ่องสุมของฉัน

และชะนีนางนี้พลาดตรงที่สติดับตรงช่วงพระรามเจ็ดถึงพระรามห้า

มาได้สติตรงพระรามห้ากำลังจะเลี้ยวเข้าเลี่ยงเมืองนนท์

มิเตอร์พุ่งไป 159 อุ๊ยตาเถรแม่หก หัวใจหลุด

นี่รถติดนานจนชะนีเงินจะปลิวถึงสองร้อยเทียวรึ

บังเอิญฉันก็อาจจะมองพลาดไปก็ได้นะ พี่แท็กนางนี้

นางแขวนพระห้อยบังสายตาที่จะส่องมิเตอร์ของฉันไปหมด

สติกลับคืนมาทันใด ชะนีจะวูบอีกไม่ได้นะคะ

นางนั่งตัวตรงแอบทำเป็นเล่นโซเชี่ยลลลล

และแอบถ่ายเลขทะเบียนรถของนางไว้

รายละเอียดรูปประพรรณสันฐานคล้ายๆท็อฟฟี่สามบาทห้าสิบ

นางเห็นชะนีสติคืนมานางชวนคุยนู่นนั่นนี่ อุ่แหม่ เนียนเชียวหล่อน

ฉันเพ่งตรงไปเห็นตัวเลขมิเตอร์แล้วใจหายเสียจริง

นี่ใช้เวลาเดินทาง 45 นาที แต่ๆๆๆๆๆๆๆ

เวลารถติด 1 ชั่วโมง กับอีก 4 นาที อุ่แม่เจ้าและนิ่งสนิทเช่นนั้น

ระยะทางจากที่ทำงานของฉัน 11.5 กม.

มันเปลี่ยนเป็น 14.3 กม. เห้ยๆๆๆ มันไม่ใช่ล่ะ

ฉันถึงจุดหมายปลายทางด้วยการเสียเงินไป 169 บาท

จากปกติ 120 บาทในเวลา 18.30 เป๊ะ

และนางแท็กคนนี้เป็นคนที่ดีมากช่วยชะนีขนทุกสิ่งลงจากรถอย่างเบามือและจากไป

ฉันเสียค่าโง่ให้กับพี่แท็กผู้ที่หน้าตาใสซื่อและมีน้ำใจ พร้อมด้วยความเจ็บปวดที่ไม่เบาเลย

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า จงมีสติและสตรองเป็นชะนีที่รักสบายต้องทำใจ โดนโกงง่ายไปจากใจชะนี