คือเรารู้จักกับคนคนหนึ่ง ถามว่าสนิทกันมั้ย สำหรับเราก็ไม่ได้อะไรขนาดนั้น
เพื่อนเราหลายคนก็ทักว่าเราสนิทกับนางอย่างนั้นอย่างนี้ ทั้งที่จริงๆเราก็ไม่ได้สนิทอะไรกับนางแบบล้ำลึกเลยยยยยยย
เหมือนนางคิดไปเองมากกว่าว่าเราเป็นเพื่อนรักของนางไรงี้
นางชอบพูดใส่ร้ายป้ายสีเพื่อนคนอื่นๆ ให้ดูแย่ ทั้งที่เรื่องทั้งหมดไม่เป็นความจริงเลย
ทุกเรื่องที่นางพูดออกมามันไม่จริงสักอย่างมันตรงข้ามหมด เราก็รู้ แต่ไม่ได้บอกนางว่าเรารู้อะไรมา
อึดอัดมาก อยากถอยหนีไปไกลๆ ไม่อยากยุ่งกับคนแบบนี้
เพราะนางคบกับใครไม่เคยได้เลย เปลี่ยนกลุ่มมาเยอะมาก จนหวยมาซวยลงที่เรา!
เราถามนางว่านึกไงถึงมาอยู่กับเรา นางบอกเราจริงใจ พูดตรงๆ
ณ จุดนั้นไม่ซาบซึ้งตรึงใจอะไรทั้งนั้น เพราะไม่รู้ว่านางพูดจริงหรือเปล่า
ได้แต่กรี้ดใส่หมอนรัวๆ พร้อมกับยกมือไหว้ปลกๆ พอเห๊อะะะะะ แม่คุณ อย่าซุงแหลเลยแก ชั้นแยกไม่ออกแล้ว
เราพยายามถามคนที่เคยสุงสิงกับนางว่าทำไงนางถึงสบัดตูดหนีพวกมันมาสิงสู่เรา
ทุกคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า
'ห้ามคุย ห้ามสนใจ เดี๋ยวนางจะไปเอง!'
แม่เจ้า งานยักษ์ งานใหญ่ งานมโหฬารก็มา
เราไม่เคยเมินเพื่อนหนักขนาดนั้น พอนึกว่าเราต้องโดนเองมันก็เจ็บลึกๆ
แต่เราเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ค่ะ ตอน ม.4 เราไม่ให้เพื่อนลอกงาน มันเอาเราไปพูดให้เสียหาย
เอาเราไปบอกคนอื่นว่าเราแบนมัน แกล้งมัน โอ้ยยยยยย สารพัด จนเราดูแย่ไปหมด
พอมาเจอเพื่อนคนนี้ เราเลยถอยยยยย ดีกว่า! ไม่เอาาาาา ดีกว่า!
ไม่อยากประวัติศาสตาร์ซ้ำรอย!
มีคนหาว่าเราตื่นตูมด้วยนะคะ บอกว่า "เรื่องยังไม่เกิด แกจะไปเดือดร้อนทำไม"
โหยยยยย แกไม่เคยโดนแบบชั้นแกก็พูดได้สิยะ! มันเซ็งขนาดไหนที่ต้องมารับในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำ
กว่าความจริงจะเปิดเผยก็นานโคตรๆ
และความพีคที่ทำเราทนไม่ไหวมันอยู่ตรงที่วันนี้เรียนเสร็จ เราเดินออกมารอเพื่อนหน้าห้องน้ำ
แล้วพอเดินย้อนกลับไป นางยืนรออยู่หน้าประตู เรางี้อยากวาปหายไปทันที แต่ไม่ทัน!
นางถามเราว่าจะไปกินข้าวที่ไหน เราก็ตอบกลับไปว่าไม่รู้ แล้วนางก็ตามเราค่ะ ตามมมมม ตามมมม
ตามยิ่งกว่าสตอล์กเกอร์!
เดินจะชิดขนาดนี้ เธอโดดขี่คอชั้นเลยก็ได้นะ! กรี๊ด!
เราทนไม่ไหว เราอึดอัดมาก คือรู้สึกได้เลยค่ะว่านางตามอย่างแรง เลยไลน์บอกแม่
แม่บอกให้เราบอกนางไปตามตรงเลยค่ะ ว่าอย่าตามได้ไหม ไม่ชอบ อยากอยู่คนเดียวอะไรอย่างนี้ ให้ตัดไฟแต่ต้นลมเลย
แต่เราก็คิดว่ามันจะฮาร์ดคอไปมั้ยเอ่ยยยย เพื่อนอีกคนก็บอกถ้าไม่บอกแบบนี้เมิงก็ยอมให้มันสถิตร่างซะ! ทำการใหญ่ใจต้องนิ่ง!
ใจจริงก็อยากจะบอกไปตรงๆ เลย มันจะดูหักหน้า หักหาญน้ำใจไปมั้ยคะ คือเขาก็ไม่ได้สร้างเรื่องให้เราดูแย่ (ในตอนนี้)
แต่เราไม่อยากคบคนแบบนี้ค่ะ ไม่อยากให้เขาคิดไปเองว่าเราเป็นเพื่อนรักเพื่อนซี้หรือเพื่อนอะไรก็ช่างไปมากกว่านี้
เพื่อนที่เคยโดนนางป้ายสีใส่ไข่บอกเราว่า ยังไงนางก็เอาไปพูดอยู่แล้วไม่ต้องกลัว บอกความในใจไปตรงๆ เลยจะดีกว่า
แต่อีกคนก็แย้งว่าให้เรา เฉยๆไป ไม่ต้องสนใจ คิดเสียว่านางเป็นฝุ่นละอองในห้องแลป ไม่มีใครทนอยู่กับคนที่ไม่สนใจตัวเองได้หรอก
อยากทราบจริงๆค่ะว่าเราสมควรไหมที่จะพูดตรงๆ ให้นางรับรู้ หรือปล่อยมึนๆ ไม่สนใจจนกว่านางจะถอยไปจะดีกว่า
หรือจะมีวิธีพูดยังไงให้นางตัดใจไม่สถิตร่างเราดี เพราะตอนนี้ต้องทำงานกลุ่มด้วยกัน (นางตามติดชีวิตเราจนมาอยู่กลุ่มเดียวกัน ซึ่งเพื่อนในกลุ่มกระอักกระอ่วนมากค่ะ ณ จุดนี้)
ขอคำปรึกษาด้วยค่ะ T^T เราอึดอัดมากกกก
อยากถอยห่างจากเพื่อนควรทำเฉยชาไม่สนใจ ไม่คุยด้วย หรือบอกไปตรงๆ ว่าไม่ชอบ แบบไหนดีกว่ากัน
เพื่อนเราหลายคนก็ทักว่าเราสนิทกับนางอย่างนั้นอย่างนี้ ทั้งที่จริงๆเราก็ไม่ได้สนิทอะไรกับนางแบบล้ำลึกเลยยยยยยย
เหมือนนางคิดไปเองมากกว่าว่าเราเป็นเพื่อนรักของนางไรงี้
นางชอบพูดใส่ร้ายป้ายสีเพื่อนคนอื่นๆ ให้ดูแย่ ทั้งที่เรื่องทั้งหมดไม่เป็นความจริงเลย
ทุกเรื่องที่นางพูดออกมามันไม่จริงสักอย่างมันตรงข้ามหมด เราก็รู้ แต่ไม่ได้บอกนางว่าเรารู้อะไรมา
อึดอัดมาก อยากถอยหนีไปไกลๆ ไม่อยากยุ่งกับคนแบบนี้
เพราะนางคบกับใครไม่เคยได้เลย เปลี่ยนกลุ่มมาเยอะมาก จนหวยมาซวยลงที่เรา!
เราถามนางว่านึกไงถึงมาอยู่กับเรา นางบอกเราจริงใจ พูดตรงๆ
ณ จุดนั้นไม่ซาบซึ้งตรึงใจอะไรทั้งนั้น เพราะไม่รู้ว่านางพูดจริงหรือเปล่า
ได้แต่กรี้ดใส่หมอนรัวๆ พร้อมกับยกมือไหว้ปลกๆ พอเห๊อะะะะะ แม่คุณ อย่าซุงแหลเลยแก ชั้นแยกไม่ออกแล้ว
เราพยายามถามคนที่เคยสุงสิงกับนางว่าทำไงนางถึงสบัดตูดหนีพวกมันมาสิงสู่เรา
ทุกคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า
'ห้ามคุย ห้ามสนใจ เดี๋ยวนางจะไปเอง!'
แม่เจ้า งานยักษ์ งานใหญ่ งานมโหฬารก็มา
เราไม่เคยเมินเพื่อนหนักขนาดนั้น พอนึกว่าเราต้องโดนเองมันก็เจ็บลึกๆ
แต่เราเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ค่ะ ตอน ม.4 เราไม่ให้เพื่อนลอกงาน มันเอาเราไปพูดให้เสียหาย
เอาเราไปบอกคนอื่นว่าเราแบนมัน แกล้งมัน โอ้ยยยยยย สารพัด จนเราดูแย่ไปหมด
พอมาเจอเพื่อนคนนี้ เราเลยถอยยยยย ดีกว่า! ไม่เอาาาาา ดีกว่า!
ไม่อยากประวัติศาสตาร์ซ้ำรอย!
มีคนหาว่าเราตื่นตูมด้วยนะคะ บอกว่า "เรื่องยังไม่เกิด แกจะไปเดือดร้อนทำไม"
โหยยยยย แกไม่เคยโดนแบบชั้นแกก็พูดได้สิยะ! มันเซ็งขนาดไหนที่ต้องมารับในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำ
กว่าความจริงจะเปิดเผยก็นานโคตรๆ
และความพีคที่ทำเราทนไม่ไหวมันอยู่ตรงที่วันนี้เรียนเสร็จ เราเดินออกมารอเพื่อนหน้าห้องน้ำ
แล้วพอเดินย้อนกลับไป นางยืนรออยู่หน้าประตู เรางี้อยากวาปหายไปทันที แต่ไม่ทัน!
นางถามเราว่าจะไปกินข้าวที่ไหน เราก็ตอบกลับไปว่าไม่รู้ แล้วนางก็ตามเราค่ะ ตามมมมม ตามมมม
ตามยิ่งกว่าสตอล์กเกอร์!
เดินจะชิดขนาดนี้ เธอโดดขี่คอชั้นเลยก็ได้นะ! กรี๊ด!
เราทนไม่ไหว เราอึดอัดมาก คือรู้สึกได้เลยค่ะว่านางตามอย่างแรง เลยไลน์บอกแม่
แม่บอกให้เราบอกนางไปตามตรงเลยค่ะ ว่าอย่าตามได้ไหม ไม่ชอบ อยากอยู่คนเดียวอะไรอย่างนี้ ให้ตัดไฟแต่ต้นลมเลย
แต่เราก็คิดว่ามันจะฮาร์ดคอไปมั้ยเอ่ยยยย เพื่อนอีกคนก็บอกถ้าไม่บอกแบบนี้เมิงก็ยอมให้มันสถิตร่างซะ! ทำการใหญ่ใจต้องนิ่ง!
ใจจริงก็อยากจะบอกไปตรงๆ เลย มันจะดูหักหน้า หักหาญน้ำใจไปมั้ยคะ คือเขาก็ไม่ได้สร้างเรื่องให้เราดูแย่ (ในตอนนี้)
แต่เราไม่อยากคบคนแบบนี้ค่ะ ไม่อยากให้เขาคิดไปเองว่าเราเป็นเพื่อนรักเพื่อนซี้หรือเพื่อนอะไรก็ช่างไปมากกว่านี้
เพื่อนที่เคยโดนนางป้ายสีใส่ไข่บอกเราว่า ยังไงนางก็เอาไปพูดอยู่แล้วไม่ต้องกลัว บอกความในใจไปตรงๆ เลยจะดีกว่า
แต่อีกคนก็แย้งว่าให้เรา เฉยๆไป ไม่ต้องสนใจ คิดเสียว่านางเป็นฝุ่นละอองในห้องแลป ไม่มีใครทนอยู่กับคนที่ไม่สนใจตัวเองได้หรอก
อยากทราบจริงๆค่ะว่าเราสมควรไหมที่จะพูดตรงๆ ให้นางรับรู้ หรือปล่อยมึนๆ ไม่สนใจจนกว่านางจะถอยไปจะดีกว่า
หรือจะมีวิธีพูดยังไงให้นางตัดใจไม่สถิตร่างเราดี เพราะตอนนี้ต้องทำงานกลุ่มด้วยกัน (นางตามติดชีวิตเราจนมาอยู่กลุ่มเดียวกัน ซึ่งเพื่อนในกลุ่มกระอักกระอ่วนมากค่ะ ณ จุดนี้)
ขอคำปรึกษาด้วยค่ะ T^T เราอึดอัดมากกกก