ตอนรักคงรักกันจริงแหละ ทั้งรักทั้งหลงกัน
ก็เหมือนคู่ทั่วไป
ตอนรีบแต่งก็เพราะ ปลื้มอยากแต่ง
ตามประโยคที่คุณชวนพูด คือ ตามใจปลื้ม

ตามธรรมดาของคนรวยๆเวลาแต่งงานกัน
อันนี้พูดถึงคู่ที่หย่าโดยส่วนใหญ่ ไม่เฉพาะเจาะจงใคร

ทีนี้พออยู่ด้วยกัน
ปีแรกยังหวานชื่น
ปีสองยังทนๆกัน
ปีสามตัวตนออกหมด เลยทนกันไม่ไหว
ประคองกันไปไม่รอด
เพราะต่างคนต่างถูกเลี้ยงมาคนละแบบ
อะไรที่ตามใจ ก็คงไม่ตามใจเหมือนพ่อแม่ตามใจ
เมื่อคนนึงไม่ตามใจ ก็อยู่กันไม่รอด

ยิ่งไม่แยกบ้าน ถ้าผญ.ไม่ยอมลงให้แม่สามีก็จะเป็นปัญหาในใจตลอดเวลา จนสะสม

ผญ. ทนได้เกือบทุกเรื่อง แต่เรื่องไม่รักเดียวใจเดียวมันยากที่จะทน

ยิ่งต่างคนต่างหาเงินใช้ได้เอง ก็ไม่ต้องแคร์กัน
เธอทำได้ ชั้นทำมั่ง
เมื่อฝ่ายแรกไม่เห็นความผิดของตัวเอง เห็นแต่ความผิดของผู้อื่น  

มันก็แตกหัก