สวัสดีค้ะ วันนี้มีเรื่องเล่าจะมาเล่าให้ฟังเผื่อเขาเปิดอ่านอยากให้เขารู้ไว้ว่าผู้หญิงที่ชื่อ บี (นามสมมุติ) คนนี้รักเขามากแค่ไหน
เราชื่อบีแฟนเราชื่อพี (นามสมมุติ) เราคบกันมา 3ปีกับอีก1เดือน พีรักบีมากรักมากจนยอมทำทุกอย่างให้บีเลยทีเดียว บีก้อรักพีมาที่สุดในชีวิต ชีวิตนี้มีแค่พีที่ทำให้บีรู้จักกับคำว่ารักทอม
เราสองคนผ่านอะไรกันมาเยอะมากเยอะจนวันที่เราท้อเราต้องกอดต้องให้กำลังใจให้มากที่สุดเผื่อจะทำให้อีกฝ่ายสบายใจที่มีเราอยู่ข้าง
พีทำอะไรหลายๆอย่างให้บีรู้ว่าพีรักบีมาก จนวันนี้วันที่2กุมพา เราทะเลาะกันจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน เป็นเพราะบีอารมณ์ร้อนเกินไปทำอะไรไม่คิด พีเป็นคนไม่ค่อยพูดบี ก้อชอบถามยุนั้นแหระถามจนพีรำคาน พอมาวันที่3กุมพา บีตื่นมาตอนเช้าอาบน้ำแต่งตัวทำอะไรปกติเพื่อที่จะเตรียมตัวไปมอ พีก้อลุกขึ้นมาจากที่นอน บีก้ออ่าวลุกมาทำไมไปนอนต่อเมื่อคืนเราก้อไม่ได้นอนกันไปนอนเรย พีบอกว่าลุกมาส่งเอง บีก้อแปลกใจปกติพีจะไม่ลุกมาส่งบีไปมอ แล้วบีก้อบอกไปว่า หรอ เมื่อคืนเค้าขอโทดนะที่ทำให้เองเสียใจ เราดีกันนะ บีพูดกับพีแบบนี้ พีบอกว่า อื้ม พีก้อทำตัวปกติน้ะ จนเราไปมอ พอประมานสี่โมงเช้ากว่าๆพีโทมาบอกว่า ตื่นแล้วเค้าไปอาบน้ำก่อนน่ะเราก้อ อื้มตื่นเร็วจัง เสียงพีก้อปกติเหมือนทุกวัน ทุกวันที่เราคุยกันพีจะไม่วางสายเราจะค้างสายกันตลอดถึงแม้เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกเวลาเราก้อติดต่อกันตลอด แต่พอมาวันนี้พีวางสายไปบีก้อสงสัยแต่บีก้อคิดแค่ว่า ส่งสัยในห้องที่เราเรียนอยู่มันไม่มีคลื่นมันก้อไม่มีจิงๆ บีเลยโทรไปอิกทีแต่ไม่รับ บีก้อเอ่อสงสัยไปอาบน้ำ ไม่ได้แปลกใจอ่ะไร พอบีเรียนเสร็จบีรีบกลับไปหาพี แต่กลับไปกับไม่เจอบีก้อเอ่อสงสัยไปเรียนแล้วมั้งอะไรงี้ แต่พอจับโทสับขึ้นมาพีส่งข้อคามมาเราพอกันแค่นี้เถอะ เองจะได้ไม่ต้องทนอยู่กับเขา เขาขอโทษเองไม่ต้องตามหาเขา บีรีบขึ้นไปดูในห้องกับพบว่าพีเก็บเสื้อผ้าไปหมดเลย บีโทเท่าไหร่ก้อไม่รับ จนบีต้องโทรหาแม่พีถามพีอยู่ไหน โทรถามแม่บีว่าพีอยู่ไหน ไม่มีใครรู้เรยว่าพีอยู่ไหน แต่พีกับโทรหาแม่บีบอกให้แม่บีมาอยู่เปนเพื่อนบี แม่ก้อไม่รู้อะไรเลยโทรมาถามบีว่ามีอะไรกันบีก้อเล่าให้แม่บีฟังแม่บีบอกเดี๋ยวแม่โทรไปถามว่าอยู่ไหนหนูจะไปหาเดี๋ยวแม่โทรมาบอก แล้วแม่ก้อโทมาบอกว่าพีมันไปเชียงใหม่ บีไม่ค่อยเชื่อไงบีเลยรอคุยกับแม่พี แล้วแม่พีก้อบอกว่าหนูอยู่นั่นแหระแม่จะไปหาบี บีรอแม่พีมาหา แล้วก้อถามเกี่ยวกับพี แม่พีก้อไม่รู้ จนบีขับรถไปตามหาพีที่สุโขทัยก้อไม่เจอ บีเลยกลับมาตากกลับมาตามหาพี บีก้อไม่เจอ บีตามหาทุกที่ที่พีกับบีไปกันก้อไม่เจอ จนห้าทุ่มแล้วบีเลยกลับมาพักอยู่ห้อง กลับมาทบทวนเราทำแรงเกินไป
พีไม่ชอบให้บีเสียงดัง ไม่ชอบให้บีดุ ไม่ชอบให้บีทะเลาะกับพี ไม่ชอบให้บีพูดไม่เพราะ แต่บีกลับทำทุกอย่างที่พีไม่ชอบ แต่ทุกๆครั้งเราก้อดีกันเหมือนเดิมจนครั้งนี้พีไม่กลับมาหาบี บีเลยคุยกับแม่บีว่า บีอาจจะไปเชียงใหม่แต่บีก็ยังไม่แน่นใจ บีกับแม่กินอะไรไม่ได้เลยเปนห่วงแต่พี เพื่อนบีก็บอกว่าแกห่วงตัวเองบ้างเถอะแกจะไม่มีแรงเอา บีเลยบอกไปว่าเค้าไม่เป็นไรหรอกบีสะอย่างแต่ก้อพูดด้วยน้ำตาทุกครั้งที่คุยกับแม่ที่คุยกับเพื่อน นอนไม่หลับ ในใจคิด กูอยาก ตาย ว่ะอะไรงี้แต่สุดท้ายก้อไปวัดถนนมาจนได้ เจ็บแต่ไม่ตาย
เช้าวันที่4กุมพา บีก้อฝืนใจไปเรียนปกติ พออาจานปล่อยบีก้อลองโทหาพี พีก้อไม่รับปิดเครื่องใส่ บีส่งข้อความหาพีตลอดเวลาคิดว่าพีคงเปิดอ่านนะ จนแม่บีโทมาคุยกับบีนู้นนี่นั้นบีก้อร้องไห้อิก จนบีตัดสินใจเก็บกระเป๋าขึ้นมาเชียงใหม่ พอบีมาถึงเชียงใหม่ บีก้อส่งข้อความบอกพีว่าบีอยู่เชียงใหม่นะไม่ต้องเป็นห่วงบี บีดูแลตัวเองได้ บีมาตามหาพี ถ้าบีไม่เจอเดี๋ยวบีกลับไปรอที่บ้าน
แล้วพีก้อโทมาบีโครตดีใจ ถามบีอยู่ไหน บีบอกไม่รู้แต่หาที่พักได้แล้ว พีบอกจะมาทำไมใครให้มาไม่เป็นห่วงตัวเองบ้างเลยรึไง ห่วงแต่คนอื่นหัดดูแลตัวเองบ้าง บีเลยบอกไปว่ามาตามหาพีอยากให้พีกลับไปอยู่กับบีเหมือนเมื่อก่อน อยากให้เรากลับมารักกันเหมือนเมื่อก่อน แต่พีก้อบอกว่าพอแหระคืนชีวิตของเค้าให้เค้าเถอะ เค้าอยากเป็นอิสระ บีให้พีมาหา พีไม่มาพีบอกว่าขอเวลาสักพักเดี๋ยวกลับไปหาเองแต่ไม่อยู่ด้วยแล้วน่ะ
บีร้องไห้ร้องไห้
วันที่ 5กุมภา บีไม่กล้าโทไปไหนพีเลยกลัวพีจะอารมไม่ได้จะโมโหจะโกดอิกบีเลยไม่โทร แต่บีคิดถึงพีตลอดเวลาน่ะ ทำอะไรก้อนึกถึงตลอด เช้าวันที่6กุมภา บีรู้สึกว่าตัวเองมันว้าเหว่เกินไปเลยส่งข้อความไปหาพี พักใหญ่บีก้อได้ขึ้นรถกลับตากพีฉุกเฉินมาทำให้เราได้คุยกันอิกครั้ง แต่พีก้อยืนยันคำเดิมว่าจะไม่กลับไปอยู่ด้วยแต่จะไปหาเฉยๆ บีก้อไม่รู้จะทำยังไงให้พีกลับมาอยู่กับบีหรอกนะ เพราะพีตัดสินใจอะไรแล้วคำไหนคำนั้น แต่บีอยากให้พีรู้ว่ายังมีบีอยู่ข้างๆพีเสมอน่ะ กลับมารักกันเหมือนวันที่เรามีความสุขด้วยกันนะ บีไม่ถือโทดโกดอะไรเลย บีก้อทำเกินไปจิงๆ พีคงอยากมีเวลาเป็นของตัวเองบ้าง 4วันแล้วน่ะที่เราไม่ได้เจอกัน เค้าคิดถึงเองน่ะ    
บีขอโทษพีน่ะที่ทำอะไรเอาแต่ใจตัวเองไม่ยอมนึกถึงพี บีขอให้พีกลับบมาหาบีน่ะกลับมารักกันเหมือนเมื่อก่อนสบายใจเมื่อไหร่กลับไปหาเค้านะเค้ารอเองเสมอเค้ารักเองนะ เราไม่ได้สันยากันแต่เราจะทำคำของเราให้เป็นจริง ว่าเราจะรักกันแค่สองคน จะไม่มีใคร จะอยู่ด้วยกันตลอดไปบีทำให้พีได้น่ะ บียอมทุกอย่างแล้วขอเพียงพีกลับมาหาบีน่ะ บีจะเชื่อฟังพีทุกอย่างต่อไปนี้
บีจะกลับไปรอพีอยู่ที่บ้านของเรานะ ถึงแม้วันนี้ที่บีมาหาพีแต่พีกับไม่มาหาบีก้อไม่เป็นไร อยากให้พีรู้ไว้ พียังมีบีอยู่เคียงข้างพีตลอดไป เราจะผ่านปัญหานี้ไปด้วยกันนะ ไม่เครียดแล้วน่ะ อย่าคิดมากนะรู้ไหม ยั้งดื้อได้แล้ว  กลับมาหาบีนะ
บีเข้าใจพีทุกอย่างแล้วบีจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อพีน่ะ  
ขอบคุณความรักความห่วงใยที่พีมีให้บีตลอดมานะ ขอบคุนที่วันที่7ที่มาหากัน
รอวันกลับมาของพีนะสบายใจแล้วกลับมานะ