เรื่องนี่เป็นเรื่องจริง100%นะค่ะ ไม่ได้แต่งหรือมโนไปเองใดๆทั้งสิ้น อยากจะมาแชร์ประสบการณ์

คือเรื่องนี้เกิดขึ้นหลายปีแล้ว ตอนนั้นเราอยู่ ม.4 เราเป็นเด็กโรงเรียนคาทอลิคในต่างจังหวัดแห่งนึง วันนั้น รร เราไปจัดกิจกรรมตั้งบูทงานวันต้านยาเสพติด เราก้ไปเดินเทียวด้วยทำกิจกรรมด้วย แล้วเราก้ทำโทสับหาย เราเลยลองโทหาเผื่อมีคนเก็บได้ พอโทไป ปลายทางก็ก้รับ แล้วก้นัดแนะที่รับโทสับกัน พอไปถึง คนที่เก็บโทสับได้ก็เดินมาหาเรา แล้วบอกว่า
"โทสับคุณป่าวครับ"
"ค่ะ"
ท่าทางอายุห่างกว่าเราไม่กีปีหรอก แต่ หล่อ ดูดีมาก (ความรู้สึกตอนนั้น) เขามาคนเดียว ส่วนเราไปกับเพื่อนเรา2คน
เขาทำท่าจะยื่นให้ พอเราจะรับ เขาก้ดึงมือกลับ แล้วบอกว่า
"ขอเบอร์ไว้ได้ไม๊ครับ"
เราทำหน้าเอ๋อๆ งง เขาพุดต่อว่า "ค่า เอาโทสับมาคืนไง"
ตอนนั้นเราเพิ่งโสดพอดี เลยบอกว่า เฟสแทนดีกว่า
พอหลายวันต่อมาเขาก้แอดมา ความจริงเราลืมเขาไปแล้วด้วย แต่พอแอดมาก้มองรูป แต่ก้จำได้ เลยรับ แล้วก้เข้าไปส่อง ในเฟสก้ไม่ค่อยมีไรเหมือนไม่ค่อยเล่น
พออิกประมาณไม่กีอาทิตเขาก้ทักมาก้คุยกันในเฟสดีนะ แต่ยังไม่ได้คิดไร แต่คุยไปคุยมาก้ได้คุยโทสับกัน (เราขอใช้นามสมมุตินะ) เรากับบีคุยโทสับกันแบบเพื่อนนะ ความรู้สึกเราตอนนั้นแบบเพื่อน เพราะเราไม่กล้าคิดไรกะบีอะ แต่บีก้คุยแบบจีบเราหยอดเราตลอด แต่เพราะเรารู้ไงว่าบีนิสัยเพลบอยเลยไม่ใจใจกับคำพูดบีเท่าไหร่ แต่ก้คุยโทสับกันทุกวัน
สาวในสต๊อกบีเยอะมาก คงเพราะบีหล่อแล้วก้คารมดีมั้ง เลยมีสาวเยอะ เวลาที่บีมีสาวก้จะเราให้เราฟัง พาสาวคนไหนไปกินข้าวเรารู้หมด รู้แม้กระทั้งมีไรกะสาวคนไหน บีก้บอกเราหมดอะ แต่บีก้คุยกะเราปกติ ไม่เคยเอาเวลาที่คุยกะเราไปให้คนอื่นเลย เราคุยกันถูกคอมาก บีก้ยังคุยทำนองว่าจีบเราตลอด ยกตัวอย่างนะ
"บี วันนี้ไปไหนมามั่ง"
"เช้าอยู่บ้าน กลางวันไปมอ เพิ่งกลับมาจากไปกินข้าวกะปรางมา"
"แหนะ ได้ป่าว"
"แพม ต่อให้บีไปมีไรก้ใคร บีก้รักแพมคนเดียว"
เขิลค่ะ แต่ด้วยความที่เรารู้ว่าบีเป็นคนอย่างนั้น เลยไม่กล้าคิดอะไร
เรากะบีคุยกันมา2ปี ตั้งแต่เรา ม4  บีอยู่ปี1
แล้วก้เลิดคุยกันตอนเรา ม.6 เราเลิกคุยกะบีไปเลย เพราะเรารู้ตัวเองว่า เราชอบบีจริงๆ เรียกว่ารักก้ได้ บีมีหลายอย่างที่เราอยู่ด้วย คุยด้วยแล้วสบายใจ บีมีมุขตลกๆบ้าๆให้ตลอด เราอยู่กะบีแล้วเป็นตัวเอง และมีความสุขที่สุด และก้หลงรักความน่ารักของบีจริงๆ
แต่ความรักมันคงไม่พอ
เรากะบีต่างกันมาก และมีคงไม่มาจริงจังกับเราหลอก เราแค่เด็กบ้านนอกๆคนนึง จึงเลิกคุยและหายไป แต่บีก้โทหาเราตลอด จนเราไปตั้งตัสคบกะอิกคน นี่คือครั้งสุดท้ายที่บีโทหาเรา
"แพม มีแฟนแล้วเรอะ"
"แฟน... มีแล้ว"
"อืม"
และนั้นคือเสียงสุดท้ายค่ะ

เหตุผลที่เราไม่กล้าคบกะบี และไม่มั่นใจที่จะคบคือ บ้านบีรวยมาก บีเป็นลูกคนเดียว และเป็นหลานคนเดียวของคุณยาย ยายบีมีสวนสมที่เชียงใหม่ พ่อบีมีรีสสอทที่สวนผึ้งและเปิดบริษัทที่เวียดนาม มีบริษัทเกี่ยวกะเฟอนิเจอร์ที่ไทย  มีบริษัทไรอิกทำไม่ได้ที่สิงโปร์ แล้วก้ธุรกิจอิกมากมาย บีมีผู้หญิงดีๆสวยๆเข้ามาหามากมาย บีเป็นเด็กฉลาดมาก
พอเราคบด้วยแล้วรู้สึก ตัวเองด้อยมาก เลยเลือกที่จะเดินออกมา  เป็นเหตุผลที่คิดในตอนนั้นว่าเราไม่เหมาะสมและไม่มั่นใจในตัวเขา

ถามเพื่อนๆนะ ว่าถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำไง ในตอนนั้น