ตลอดมาตอนเด็กๆ พ่อแม่จะสอนเราตลอดว่า อะไรช่วยได้ก้อช่วยกันไป อยู่ร่วมกันต้องมีน้ำใจให้กัน แต่อย่ายอมให้เขาเอาเปรียบเรา
แต่พอเราโตขึ้นมา เราเริ่มไม่แน่ใจ ว่าน้ำใจ จริงๆหมายถึงอะไร
•บางคนเข้ามาขอยืมเงิน 2000 กว่าบาท พอเราไม่ให้ก็เอาไปพูดกับคนอื่นว่า เราไม่มีน้ำใจ
•อีกคน ก็ว่าเราแล้งน้ำใจ เพียงแค่เราไปทานข้าว(กับครอบครัว)แล้วไม่ชวนเขา (อันนี้งงมาก เพื่อนส่วนเพื่อนไม๊ทำไมต้องชวน555)
•อีกคน รบกวนให้เราช่วย เรื่องเดิมๆทุกวัน บางครั้งเราไม่สะดวก ก้อปฏิเสธ ก็พูดกลับมาว่าเราไม่มีน้ำใจ พอเราสวนย้อนไปว่า มันไม่ใช่หน้าที่ก้อโกรธเราอีก
•พี่ที่ทำงานเลี้ยงข้าว ก้อมักจะมีคนพูดว่า พี่เขามีน้ำใจ มาหลังๆเราเห็นยกไปกินกันทั้งกลุ่ม โดยให้พี่เค้าออกึนเดียว บางทีเราก้อสั่งมาเอง แล้วไปเก็บตังกับพี่เขาเฉยเลย เรางงอะ การที่เขามีน้ำใจ เราควรต้องเกรงใจด้วยไม๊

--จริงๆแล้วน้ำใจคืออะไร
เราคิดมาตลอดว่าน้ำใจคือ การให้โดยที่ผู้ให้ไม่เดือดร้อน และผู้รับไม่เดือดร้อน
แต่ยิ่งโตมา ทำไมน้ำใจกลายเป็นคำพูดที่ไว้ใช้เอาเปรียบคนอื่น ผู้ให้เดือดร้อน แต่ผู้รับก้อยังเรียกร้อง หรือจริงๆ น้ำใจ หมายถึงว่าเราต้องให้ต้องทำ --