ผมคบกับแฟน 1 ปี แต่อยากคบกับคนนี้ไปนานๆแฟนผมเขาน่ารักครับแต่นิสัยเหมือนเด็กเธออยู่ ปี2 ผมอยู่ ปี3 ครับแต่ไม่ได้เรียนที่เดียวกันคนละมหาลัยเลยก็ว่าได้ แต่เสาร์ - อาทิตย์ เราจะไปหากันบ่อยๆ ใช้เวลาเดินทางไม่นาน 2 - 3 ชั่วโมงก็ถึงครับ
จุดเริ่มต้นมันมีอยู่ว่า ... ผมไม่ค่อยมีเวลาให้เธอพอขึ้นปี 3 ต้องรับน้องดูแลน้องปี 2 ในสาขาวันๆก็อยู่แต่กับคณะ เธอโทรหาก็ไม่ค่อยได้รับครับ พอผมโทรกลับเขาก็อ่านหนังสือแล้ว เธอก็เข้าใจนะ พอถึงวันเสาร์อาทิตย์ผมก็ไปหาตามปกติ แต่เนื่องจากเธออยู่ปี2 ก็ต้องรับน้อง ปี1 เช่นกัน นานๆเจอกันครั้ง คือ พอถึงรับน้องเราไม่มีเวลาให้กันเลย หยุดเสาร์อาทิตย์ เดือน 1 เราจะได้ไปเจอกันก็แค่ 1 ครั้ง ความห่างไกลทำให้อะไรๆก็เปลี่ยนไป แฟนผมเป็นคนขี้งอลครับขี้หงุดหงิด ด้วยแต่ผมก็ง้อเขานะก็รักอะครับ >< มีวันนึงเธอบอกผมว่า เธอเบื่อ อยากอยู่คนเดียวมีแฟนก็เหมือนไม่มี ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงครับผมนึกว่าเธอประชด ผมก็ง้อไปตามปกติ เธอก็บอกว่า เราไม่มีเวลาให้กันเลยนะพอเราโทรหาเธอก็ไม่ว่าง พอเธอว่างเราก็ไม่ว่างนะ ผมก็ไม่อยากเชื่อว่าแฟนตัวเองจะพูดแบบนี้ครับ เวลา1ปีที่คบกันมาเขาก็บอกพูดเล่นตลอดเวลาเขางอลนะ แต่นี้เขาบอกจริงจัง แล้วพอถึงวันหยุดผมก็ไปหาเธอครับ เวลาอยู่ด้วยกันอะไรๆก็เหมือนจะดี แต่พอห่างกันแล้วมันก็เหมือนเดิม แฟนเป็นคนเรียนเก่งนิดหน่อยครับ พอ 4 ทุ่มเธอจะอ่านหนังสือ อ่านทุกวัน ย้ำว่าทุกวัน เสาร์อาทิตย์นี่ถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกันเขาจะออ่านตั้งแต่เช้า ถึง เที่ยงเลย เย็นก็จะคุยกัน เอาเป็นว่าเด็กเรียนครับ แต่เราวิดีโอคุยกันนะ
อยู่มาวันนึงเธอบอกกับผมว่า "พี่เราลองห่างกันสักพักเปล่า..." ส่งไลน์มา ผมนี่ช็อคมากครับจุกพูดอะไรไม่ออกความรู้สึกตอนนั่นจุกมากเงียบไปนาน จนเธอส่งมาอีกครับ "....เราว่าเราเปลี่ยนไปอ่ะ เราไม่ได้มีคนอื่นนะหรือเราอยากอยู่คนเดียว" ผมจุกกับคำพูดเธอมากครับ ได้แต่เงียบบไปอ่านแต่ไม่ตอบเธอ เธอก็ส่งมาอีกครับ "พี่เป็นไรเปล่า...เงียบไปเลยนะ" ผมอึ้งจนน้ำตาไหลออกมา ไม่รู้จะตอบเธอว่าอะไรมือสั่นไปหมดจนโทรศัพท์ตกจากมือที่ถืออยู่ ผ่านไป 5 นาที ผมรวบรวมสติได้แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นว่าเธอส่งมาอีกว่า "เห้ย เป็นไรเปล่า " "อย่าเงียบใจเราไม่ดีนะเว้ย" " พี่ตอบเราดิ" ผมรวบรวมสติแล้วโทรหาเธอ
ผมเลยบอกไปว่า "เธอเป็นอะไรทำไมพูดแบบนั้น..." เธอไม่ตอบผมได้แต่ส่งไลน์มาเป็นคำตอบ ไม่พูดอะไรเอาแต่เงียบ... ผมเลยเข้าไปอ่านไลน์ เธอตอบกลับมาจากที่ผมโทรหา เธอบอกว่า "เราว่าเราเปลี่ยนไปนะ...จากการที่เราอยู่คนเดียวเราไม่มีพี่เราก็อยุ่ได้ เราไม่โทรหาพี่เราก็อยู่ได้ มั่ง...พี่รู้ไหม เราคิดถึงนะ แต่พี่ไม่มีเวลาให้เราเลยว่ะ วันนึงเราคุยกันนับครั้งได้นะ แต่ก่อนคุยกัน 3 4 ชั่วโมง แต่ทุกวันนี้คุยกัน 3 4 นาที พี่จะว่าเราก็ได้ว่าเราเห็นแก่ตัว เราขอโทษที่ต้องพูดคำนี้ออกไป เราลองห่างกันสักพักไหม" ผมก็เลยตอบเธอไปว่า "เธอเบื่อเราแล้วหรอ เราทำอะไรให้ไม่พอใจไหมบอกได้เปล่า"
.."ไม่ได้เบื่อนะ พอใจที่มีพี่แต่เราไม่เหมือนเดิม เราไม่เคยขออะไรเลยนะพี่ให้เราได้ไหม"
ใจร้าว
จากวันนั้นผมก็ได้แต่นั่นมองรูปเธอ ทุกวันนี้ก็พยายามง้ออยู่ครับแต่เขาเริ่มใจอ่อนให้บ้างนิดหน่อย ผมไม่คิดที่จะมองคนอื่นนะ ดีที่เธอไม่มีคนอื่น...
.
.
.
.
ประสบการณ์ตรงครับอาจจะเขียนเหมือนนิยายไปบ้างแต่มันเป็นเรื่องจริง สรรพนามที่แฟนเขาแทนชื่อผมคือพี่ครับเราก็อยากให้เรียก เธอ เตง ที่รัก เหมือนคนอื่นบ้าง แต่เขาบอกว่าเรียกแบบนี้แหละดูเคารพดีนะ
อยากจะมาแชร์ครับมีเวลาให้แฟนบ้างนะเดี๋ยวจะเจอแบบผมเอาดีนะที่เราห่างกันแล้วยังกลับมาคบกับได้แต่บ้างคู่อาจจะเลิกกันไปเลยก็ได้...
ข้อดีครับ ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบครับ อิอิ.
อย่าปล่อยให้แฟนเหงา ...
จุดเริ่มต้นมันมีอยู่ว่า ... ผมไม่ค่อยมีเวลาให้เธอพอขึ้นปี 3 ต้องรับน้องดูแลน้องปี 2 ในสาขาวันๆก็อยู่แต่กับคณะ เธอโทรหาก็ไม่ค่อยได้รับครับ พอผมโทรกลับเขาก็อ่านหนังสือแล้ว เธอก็เข้าใจนะ พอถึงวันเสาร์อาทิตย์ผมก็ไปหาตามปกติ แต่เนื่องจากเธออยู่ปี2 ก็ต้องรับน้อง ปี1 เช่นกัน นานๆเจอกันครั้ง คือ พอถึงรับน้องเราไม่มีเวลาให้กันเลย หยุดเสาร์อาทิตย์ เดือน 1 เราจะได้ไปเจอกันก็แค่ 1 ครั้ง ความห่างไกลทำให้อะไรๆก็เปลี่ยนไป แฟนผมเป็นคนขี้งอลครับขี้หงุดหงิด ด้วยแต่ผมก็ง้อเขานะก็รักอะครับ >< มีวันนึงเธอบอกผมว่า เธอเบื่อ อยากอยู่คนเดียวมีแฟนก็เหมือนไม่มี ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงครับผมนึกว่าเธอประชด ผมก็ง้อไปตามปกติ เธอก็บอกว่า เราไม่มีเวลาให้กันเลยนะพอเราโทรหาเธอก็ไม่ว่าง พอเธอว่างเราก็ไม่ว่างนะ ผมก็ไม่อยากเชื่อว่าแฟนตัวเองจะพูดแบบนี้ครับ เวลา1ปีที่คบกันมาเขาก็บอกพูดเล่นตลอดเวลาเขางอลนะ แต่นี้เขาบอกจริงจัง แล้วพอถึงวันหยุดผมก็ไปหาเธอครับ เวลาอยู่ด้วยกันอะไรๆก็เหมือนจะดี แต่พอห่างกันแล้วมันก็เหมือนเดิม แฟนเป็นคนเรียนเก่งนิดหน่อยครับ พอ 4 ทุ่มเธอจะอ่านหนังสือ อ่านทุกวัน ย้ำว่าทุกวัน เสาร์อาทิตย์นี่ถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกันเขาจะออ่านตั้งแต่เช้า ถึง เที่ยงเลย เย็นก็จะคุยกัน เอาเป็นว่าเด็กเรียนครับ แต่เราวิดีโอคุยกันนะ
อยู่มาวันนึงเธอบอกกับผมว่า "พี่เราลองห่างกันสักพักเปล่า..." ส่งไลน์มา ผมนี่ช็อคมากครับจุกพูดอะไรไม่ออกความรู้สึกตอนนั่นจุกมากเงียบไปนาน จนเธอส่งมาอีกครับ "....เราว่าเราเปลี่ยนไปอ่ะ เราไม่ได้มีคนอื่นนะหรือเราอยากอยู่คนเดียว" ผมจุกกับคำพูดเธอมากครับ ได้แต่เงียบบไปอ่านแต่ไม่ตอบเธอ เธอก็ส่งมาอีกครับ "พี่เป็นไรเปล่า...เงียบไปเลยนะ" ผมอึ้งจนน้ำตาไหลออกมา ไม่รู้จะตอบเธอว่าอะไรมือสั่นไปหมดจนโทรศัพท์ตกจากมือที่ถืออยู่ ผ่านไป 5 นาที ผมรวบรวมสติได้แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นว่าเธอส่งมาอีกว่า "เห้ย เป็นไรเปล่า " "อย่าเงียบใจเราไม่ดีนะเว้ย" " พี่ตอบเราดิ" ผมรวบรวมสติแล้วโทรหาเธอ
ผมเลยบอกไปว่า "เธอเป็นอะไรทำไมพูดแบบนั้น..." เธอไม่ตอบผมได้แต่ส่งไลน์มาเป็นคำตอบ ไม่พูดอะไรเอาแต่เงียบ... ผมเลยเข้าไปอ่านไลน์ เธอตอบกลับมาจากที่ผมโทรหา เธอบอกว่า "เราว่าเราเปลี่ยนไปนะ...จากการที่เราอยู่คนเดียวเราไม่มีพี่เราก็อยุ่ได้ เราไม่โทรหาพี่เราก็อยู่ได้ มั่ง...พี่รู้ไหม เราคิดถึงนะ แต่พี่ไม่มีเวลาให้เราเลยว่ะ วันนึงเราคุยกันนับครั้งได้นะ แต่ก่อนคุยกัน 3 4 ชั่วโมง แต่ทุกวันนี้คุยกัน 3 4 นาที พี่จะว่าเราก็ได้ว่าเราเห็นแก่ตัว เราขอโทษที่ต้องพูดคำนี้ออกไป เราลองห่างกันสักพักไหม" ผมก็เลยตอบเธอไปว่า "เธอเบื่อเราแล้วหรอ เราทำอะไรให้ไม่พอใจไหมบอกได้เปล่า"
.."ไม่ได้เบื่อนะ พอใจที่มีพี่แต่เราไม่เหมือนเดิม เราไม่เคยขออะไรเลยนะพี่ให้เราได้ไหม"
ใจร้าว
จากวันนั้นผมก็ได้แต่นั่นมองรูปเธอ ทุกวันนี้ก็พยายามง้ออยู่ครับแต่เขาเริ่มใจอ่อนให้บ้างนิดหน่อย ผมไม่คิดที่จะมองคนอื่นนะ ดีที่เธอไม่มีคนอื่น...
.
.
.
.
ประสบการณ์ตรงครับอาจจะเขียนเหมือนนิยายไปบ้างแต่มันเป็นเรื่องจริง สรรพนามที่แฟนเขาแทนชื่อผมคือพี่ครับเราก็อยากให้เรียก เธอ เตง ที่รัก เหมือนคนอื่นบ้าง แต่เขาบอกว่าเรียกแบบนี้แหละดูเคารพดีนะ
อยากจะมาแชร์ครับมีเวลาให้แฟนบ้างนะเดี๋ยวจะเจอแบบผมเอาดีนะที่เราห่างกันแล้วยังกลับมาคบกับได้แต่บ้างคู่อาจจะเลิกกันไปเลยก็ได้...
ข้อดีครับ ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบครับ อิอิ.