เรามีเรื่องรบกวนปรึกษาเผื่อจะมีใครเคยเจอสถานการณ์แบบเดียวกับเราค่ะ

ปัญหาที่เกิดตอนนี้คือเราแต่งงานมาระยะนึงแล้วและมีลูกอายุ 2 เดือน เราอยากจะแยกตัวออกไปสร้างครอบครัวเล็กๆกับสามี เนื่องจากบ้านของสามีเป็นครอบครัวใหญ่อยู่กันเกิน 10 คน (มีบ้าน2หลังอยู่ในรั้วเดียวกัน) แต่ละคนมีห้องของตัวเองแต่พวกพื้นที่ส่วนกลางเช่นห้องทานข้าวกับห้องน้ำจะใช้รวมกัน ของใช้ในห้องน้ำก้อหลากหลายกองๆกันเอาไว้ จะหาที่วางสบู่เหลว ยาสระผมของตัวเองยังลำบาก -"-

เรามีพื้นฐานการใช้ชีวิตมาจากครอบครัวเดียวที่มีสมาชิกแค่4คน แต่ละคนต่างมีมุมส่วนตัว บ้านเราไม่ค่อยสุงสิงกันมากเท่าบ้านสามีค่ะ มันเลยเกิดความไม่สบายใจที่พอเราย้ายมาเป็นสมาชิกใหม่ (หอบลูกไปๆมาๆระหว่างบ้านเรากับบ้านสามี)

ห้องนอนส่วนตัวที่บ้านสามีมีนะคะแต่ไม่มีกลอนล็อค ซึ่งเวลาที่เราไม่มาลูกสาวอีกคนของสามีกับย่าก็จะมานอนห้องนี้ พูดง่ายๆเหมือนกับพอเรามาก้อมาแย่งที่นอนเค้าอ่ะค่ะ (มีห้องนอนอีกห้องอยู่ด้านหลังบ้านแต่มันแคบมากจนวางเตียงเด็กไม่ได้ + อับมากเพราะไม่ค่อยมีคนใช้งาน เราเลยได้นอนห้องนี้ค่ะ)

เราพูดเรื่องการย้ายออกหลายครั้ง ทุกครั้งสามีจะมีเหตุผลเสมอ ไม่มีเงินพอสร้างต้องเอาไปลงทุนทำงานก่อน...อยู่แบบนี้ก้อดีแล้วมีอะไรจะได้ช่วยเหลือกัน... ไว้รอมีเงินอีกหน่อยแล้วค่อยย้ายนะ... เราคงต้องรอลูกสาวคนโตโตอีกหน่อย ตอนนี้นางติดย่าคงย้ายไม่ได้หรอก... เราเข้าใจเหตุผลทั้งหมดและพยายามจะปรับตัวเพื่อให้อยู่ได้ (ในช่วงสั้นๆระหว่างสามีเก็บเงิน+รอลูกโต) แต่มันทำยากจริงๆ เราเลยลองพูดอีกครั้ง

ครั้งนี้เหตุผลที่แท้จริงโผล่ออกมาจนได้ค่ะ สามีบอกว่าเคยลองคุยกับที่บ้านแล้ว แต่ที่บ้านสามีมองต่างจากบ้านเรา คือจะออกไปทำไม มันดูเหมือนเข้ากับทางบ้านไม่ได้หรือ? พอได้ยินแบบนี้ก้อเริ่มรุ้ตัวว่าต้องปลงค่ะ คงจะต้องอยู่แยกกันแบบนี้ไปเราผิดเองที่ไม่ตกลงเรื่องนี้ให้ชัดเจนก่อนแต่งงาน

มีเพื่อนๆคนไหนเคยเจอปัญหาแบบเราแล้วแก้ไขกันยังไงบ้าง รบกวนช่วยแชร์เป็นประสบการณ์ให้แม่ลูกอ่อนที่กำลังอ่อนไหวทางอารมณ์ฟังได้บ้างมั้ยคะ...ขอบคุณมากค่ะ