สวัสดีค่ะ เรากับแฟนเก่าคนนี้ คบกันมา 1 ปี 1 เดือน ค่ะ แต่เอาที่จริง เราก็รู้สึกได้นะคะว่า เขาเริ่มเปลี่ยนไป ตั้งแต่เดือนที่ 11 แล้ว
เขาอายุน้อยกว่าเรา 4 ปีค่ะ เราเป็นคนชอบเขาก่อน และเป็นฝ่ายแอดบีทอล์คไปคุยก่อน คุยกันไม่นานค่ะ เขาก็โพสต์ทำให้เราคิด อย่างเช่น ยิ่งรู้จักยิ่งรักเธอ ยิ่งไม่ได้เจอยิ่งคิดถึง / อยากเจอหน้าเธอทุกวัน    และเขาก็บอกว่าเขาโพสต์ถึงเราค่ะ ถามว่าตอนนั้นเราดีใจมั้ย  ไม่ค่ะ เพราะรู้สึกได้ว่า อะไรกัน เขาให้ใจเราเร็วไปหรือเปล่า หรือเขาแค่หมาหยอกไก่
จนเราคุยกันได้ 2-3 เดือนค่ะ เราก็คบกัน เขาเป็นฝ่ายขอเป็นแฟน  เชื่อไหมคะ ว่าคบกันเพียง 2 วัน เขาก็ทำให้เรารู้สึกแย่แล้วค่ะ คือเราอยู่โรงเรียนเดียวกัน เจอหน้ากัน แต่เขากลับไม่ทักทาย และบอกเราในแชทว่า วันนี้จะมาหาเราที่ห้อง เราก็เตรียมหนัง หาผ้าปูพื้นรอเค้าค่ะ ตั้งแต่เที่ยงถึง 3 ทุ่มกว่า เขาไม่มา เรางอนเขายะ เขาก็มาง้อหน้าห้อง เขาบอกเขาหลับ เลยไม่ได้ตื่น  จริงๆตอนนั้นเพื่อนเราก็เตือนนะว่าแบบ น้องเขาดูแปลกๆนะ ขนาด2วันแรก ยังทำให้ผิดหวังเลย  แต่ด้วยความที่เราหลงเขาและชอบเขามากด้วยอะค่ะ เราเลยอยากคบเขาต่อ

จนผ่านมาครึ่งปี ครึ่งปีแรก เขาดูแล เอาใจใส่ ตามใจ มาหาเราทุกวัน ตัวติดเรามาก ปิดเทอมกลับบ้าน เขาโทรหาเราตลอด คุยกับเราทุกวัน ทุกคืนก่อนนอน จนมาปลายเดือน 8 มันเริ่มทะเลาะกันบ่อยค่ะ และเรื่องที่แย่ที่สุดคือ เขาลืมวันเกิดเรา ทั้งๆทีมันเป็นวันเกิดปีสุดท้ายที่เรากับเขาจะได้อยู่ที่เดียวกัน เพราะเราเรียนปีสุดท้ายแล้ว (เราเรียนจบก่อนเขา1ปีค่ะ)  ขนาดที่เราบอกเขานะคะว่า พรุ่งนี้วันเกิดเราแล้ว ลืมมั้ยเนี่ย เขาบอกไม่ได้ลืม มีของขวัญให้แล้ว
แต่พอวันเกิดเรามาถึง เขาไม่มีแม้กระทั่งข้อความสุขสันต์วันเกิด จนเราเสียใจหนักมาก เขาไม่แคร์เราเลย เราเลยทะเลาะกัน เขาตามง้อ ตามขอโทษแล้วร้องไห้ เอากล่องdiyเขียนข้อความขอโทษ แล้วเอาตุ๊กตาหมามาให้  ตอนนั้นเราใจอ่อนค่ะ  ลืมและกลับไปรักกันใหม่

เดือน 9 เราทะเลาะกันอีก จนต่างคนต่างทนไม่ไหว ตั้งใจเลิกกัน แต่เราร้องไห้ออกมา เราทำใจไม่ไหวค่ะ เพราะเราเรียนที่เดียวกัน มันเจอกันทุกวัน  เขาก็มากอดเราบอกไม่เลิกแล้วนะ ไม่เลิกนะ แล้วเราก็คบกันต่อ จนเดือนมาถึงช่วงเดือน 11 นั่นแหละค่ะ ความรุนแรงมันเริ่มเพิ่มขึ้น เราเป็นคนอารมณ์ร้าย ขี้งอน ขี้หึง ส่วนเขาก็เริ่มต่อต้านเรา และไม่ง้อเราเหมือนแต่ก่อน เราพอรู้เหตุผลค่ะ แต่มันก็ไม่ใช่ว่าเรางี่เง่าไป เราแค่รู้สึกได้ว่า เขาเปลี่ยนไปจากเดิมมากขนาดไหน

เขาไม่สนใจวันครบรอบเหมือนเมื่อก่อน ของขวัญวันครบรอบครั้งสุดท้ายคือตอนเดือนที่ 3 เขาไม่ได้เลี้ยงข้าวเราเหมือนก่อน แต่แทบจะเป็นเราที่เลี้ยงเขาแทน เขาไม่มาหาเราเหมือนเดิม แต่เราต้องไปหาเขาแทน เขาไม่โทรหาเวลาห่างกัน ไม่บอกฝันดี หรือคุยกันก่อนนอนเหมือนเก่า และเวลาทะเลาะกัน เขาจะไม่เคลียร์ ปล่อยให้เราทรมานใจอยู่คนเดียว แต่เขาไม่รู้สึกรู้สาอะไรเหมือนเมื่อก่อน

ครบรอบ 1 ปีมาถึง แต่ความรู้สึกตอนนั้นนะ แววตา น้ำเสียง การกระทำของเขา มันไม่อบอุ่นและทำให้เรารู้สึกพิเศษเหมือนเมือก่อน มันมีแต่ความนิ่ง และความพยายามที่จะต้องอยู่กับเราให้เหมือนเมื่อก่อน ไม่มีคำว่ารัก คิดถึงเหมือนเดิม เขาเริ่มไปอยู่แต่กับเพื่อน และมักทิ้งเราให้อยู่คนเดียวบ่อยๆ

เดือนมกรา เราทะเลาะกันยาวค่ะ เนื่องจากเราต้องการให้เขากลับมาอยู่กับเราเหมือนเมื่อก่อน แต่เขาก็ยังไปอยู่กับเพื่อน และปล่อยให้เราอยู่เหงาๆบ่อยครั้ง คือมันไม่เหมือนเดิม เขาเปลี่ยนไป เขาไม่กอด ไม่หอมเราเหมือนเมื่อก่อน มันเจ็บมากนะคะ เราก็รู้ว่าเขาเริ่มไม่เหมือนเดิม แต่เราก็ยังทนที่จะมาหาเขาทุกวัน

จนวันที่ 17 ปู่เขาเสีย เขากลับบ้านกะทันหัน แทบไม่บอกไม่กล่าว แต่เราอยู่ในเหตุการณ์ที่เขาคุยกับญาติๆ เลยรู้ว่าเขาต้องกลับบ้าน เราเลยนั่งรถไปส่งเขาที่สนามบิน ใจเราก็เสียใจค่ะ ว่าทำไมเขาไม่บอกเราเลยว่าเขาจะกลับ เพราะวันนั้นเราต้องออกไปข้างนอกกับทางโรงเรียน ถ้าเราออกไปเร็วกว่านั้น เรากลับมาก็ไม่เจอเขาแล้วค่ะ ตลอดเวลาบนรถ เขาไม่คุยกับเรา แต่คุยกัยญาติที่นั่งมาด้วย เขานั่งห่างจากเรา จากเมื่อก่อนถ้าจะต้องจากกัน เขาจะดึงเราไปกอดเสมอ แน่เราไม่คิดจริงๆค่ะว่า การจากกันครั้งนี้ จะเป็นการจากไปตลอดสำหรับเราทั้งสองคน เราอยากกอดเขาตอนเห็นเค้าจะเดินเข้าเกตต์ แต่เขาไม่ได้กอดเรา แค่หอมหน้าผาก แล้วก็เดินไป

ต่อในคอมเมนท์นะคะ