ครั้งหนึ่ง อาของผมชวนไปบวชจิต ผมไม่รู้จักเห็นบอกว่าเป็นพุทธเลยกับอาของผม พอไปถึงก็เห็นเป็นลัทธิจี้กง ตกใจครับ!งานเข้าแล้ว เกรงใจอาเลยฟังสักหน่อย อยู่กับอาสามวันกินเจตลอด วันสุดท้ายให้ผมรับธรรม(พิธีสาบานตน)ผมไม่ยอมรับเพราะไม่ใช่แนวทางของผม ผมเหมือนคนโง่ในหมู่คนดี กับจากบวชจิต ไม่ได้คุยอะไรกับอาเลย บอกอาลอยๆว่า ไม่ใช่ทางแห่งพุทธนะอาอาก็ไม่สนใจ ต่อมาอีกสามปี ย่าผมเสียชีวิต ผมไปงานศพย่า ทั้งงานเป็นอาหารเจทั้งหมด เสร็จงาน บันดาญาติๆตั้งวงสนทนากันเพราะต่างคนก็ไม่ค่อยได้เจอกันนาน มีคนยกเรื่องอาหารเจมาพูดถึงความเหมาะสมกับงาน เพราะแขกส่วนใหญ่กินปกติ อาบอกว่าไม่อยากให้งานศพย่ามาทำให้ชีวิตอื่นเดือดร้อน ย่าจะได้บุญเยอะๆ ญาติส่วนใหญ่หันมาถามผมเพราะเขารู้ว่าผมชอบศึกษาธรรม ถามผมว่าที่เคยศึกษามาพอจะบอกอะไรได้ไหม ผมจึงออกตัวว่า ผมไม่ว่าใครนะแต่ตามหลังที่ผมเข้าใจ พระพุทธเจ้าห้ามฆ่าไม่ได้ห้ามกิน มีน้องอีกคนพูดขึ้นว่า การกินเนื้อสัตว์เป็นการจ้างวานฆ่าสัตว์ ผมเลยถามน้องเข้าว่ากินผักไม่เป็นการจ้างวานฆ่าหนอนหรอ คนซื้อเนื้อสัตว์ทำให้สัตว์ตาย คนซื้อผักทำให้หนอนตาย ชาวสวนปลูกผักให้คนกินแต่หนอนก็กินผัก ชาวสวนก็ต้องฆ่าหนอนเพื่อเอาผักมาขาย น้องเข้าไม่พอใจอย่างมากแต่ก็ไม่ตอบคำถามที่ผมถามกับไป น้องอีกคนเหมาพูดขึ้นว่า ลัทธินี้ไม่ใช่พุทธ ผมเห็นว่าน้องเข้าเหมาเลยบอกว่า แล้วแต่จะนับถือว่ากันไม่ได้ น้องคนที่กินเจจึงถามว่า ไม่ใช่พุทธอย่างไง ผมบอกว่าเคยอ่านเรื่องพระเทวทัตหรือเปล่า พระเทวทัตคิดว่าตนเคร่งกว่าพระพุทธเจ้า ไม่ฉันเนื้อ อยู่ป่า อยู่โคนไม้ กล่าวตู่พระพุทธเจ้า สิ่งที่พระพุทธเจ้าไม่ได้ทำว่าทำ เหมือนลัทธินี้หรือเปล่า น้องเขาไม่ตอบ ผมเห็นว่าเรื่องจะบานปลายเลยตัดบทว่า ขอแค่เป็นคนดีจะนับถืออะไรก็ดีทั้งนั้นแหละ ญาติๆจึงคุยกันเรื่องอื่น สำหรับตัวผมมองเรื่องกินเนื้อว่า เราไปซื้อศพของสัตว์มากินมากกว่าไปซื้อชีวิตครับ