กระทู้นี้ผมเขียนเมื่อระบายสิ่งที่อัดอั้นจากข้างใน
ผมเป็นเด็กที่กำลังศึกษาอยู่ชั้น ม.6 ซึ่งกำลังจะจบแล้วมีเพื่อนอยู่คนนึงที่ผมคิดว่าสนิท(ผมอาจจะคิดไปเองคนเดียว)
หลายครั้งเวลาทะเลาะกัน มันมักจะเป็นปัญหาที่เรียกว่า เล็กมากๆ(ยกตัวอย่าง ใช้ให้ผมวิ่งไปหยิบกระเป๋าบนตึกแล้วผมไม่ไปเพราะเหนื่อยไม่พอใจผม งานที่ปริ้นมาส่งอาจารย์ผมปริ้นมาไม่ถูกใจมันกับมาว่าผมโกรธผมทั้งที่ส่งอาจารย์ได้ เล่นเกมแล้วไม่ถูกใจมัน  ) และไม่ว่าจะถูกผิดผมก็ต้องเป็นฝ่ายง้อเสมอ

ผมเหนื่อยมาทั้งช่วงเวลาที่อยู่กับมันแต่ก็ไม่เคยรู้สึกโกรธเคืองอะไรเลยเพราะมันคือเพื่อน
ทำให้ผมอับอายหลายต่อหลายครั้งแต่ผมก็ไม่เคยได้โกรธอะไรมาก
หลายครั้งที่ผมต้องไม่ได้มาโรงเรียนไม่เคยคิดจะเก็บงานสักชิ้นไว้ให้ผม

แต่มันแปลกที่ทำไมจู่ๆมันก็ไม่คุยกับผมและกลุ่มเพื่อนๆด้วยกันเอง ทำหยิ่งใส่ทั้งที่เป็นเพื่อนกันมา 6 ปีมันทำเหมือนไม่รู้จักพวกผม


สุดท้ายนี้ก็ไม่มีอะไรมากอยากมาระบายความรู้สึกข้างในที่อึดอัดมากๆครับ ว่าผมควรจะถามไหมว่ามันโกรธผมเรื่องอะไรหรือปล่อยมันไปเลย