สวัสดีครับ วันนี้ผมจะพาไปดูบอลที่ Anfield เพื่อแชร์ประสบการณ์กันนะครับ โดยทริปนี้ผมไปกับแฟน 2 คน เป็นเวลา 6 วัน พักและเที่ยวที่ลอนดอน จากนั้นพอวันที่ 4 ของทริปก็นั่งรถไฟไปที่เมือง Liverpool ครับ ถ้าเพื่อนๆสนใจทริปลอนดอนของผม
   ติดตามได้ที่ https://the9ifind4you.wordpress.com/ นะครับ

   เอาล่ะครับมาเริ่มกันเลย การเดินทางสู่ดินแดนในฝัน สนามแอนฟิลด์ ลิเวอร์พูล วันนี้เราต้องไปขึ้นรถไฟกันที่ Euston Station เพื่อต่อไปยังเมือง Liverpool โดยผมได้จองตั๋วล่วงหน้าจากเมืองไทยไว้แล้ว เราสองคนก็แค่ไปรับตั๋วที่เครื่องอัตโนมัติในสถานี



   พอมาถึงก็ไปที่ตู้และทำตามขั้นตอนได้เลยถ้าไม่เข้าใจเรียกเจ้าหน้าที่มาทำให้ได้ครับ แต่ขั้นตอนนี้ต้องอย่าลืมเอาบัตรเครดิตใบเดียวกับที่เราใช้จองตั๋วออนไลน์ติดไปด้วยนะครับ เสร็จพิธีแล้วตั๋วจะได้ออกมาคนละ 4 ใบ รวมทั้งหมด 8 ใบ ไม่ต้องตกใจครับ เอาทั้งหมดนั้นเก็บมานั่งงงก่อนขึ้นรถไฟได้เลย 555 ความจริงตั๋วใช้แค่ 2 ใบ ที่เหลือไม่ต้องสนใจถ้ามีเจ้าหน้าที่มาตรวจก็ยื่นทั้งหมดให้เค้าไปหาเองหมดเรื่องครับ อิๆ

ได้เวลารถไฟก็มาเทียบท่า โดยตู้แรกจะเป็นชั้น First Class แน่นอนครับ ระดับเราก็เดินเลยไปที่โบกี้สุดท้ายเลยนะครับ



   คนในขบวนรถเยอะมาก ส่วนใหญ่เป็นแฟน Liverpool สังเกตได้จากการใส่เสื้อทีมแบบจัดเต็ม รถไฟใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงก็ไปถึงสถานี Liverpool Lime Street จากนั้นเราก็ไปที่ Victoria Information Centre เพื่อไปซื้อตั๋วขึ้นรถไปโรงแรม Crowne Plaza ที่เราจองไว้ล่วงหน้าแล้วครับ   แต่เจ้าหน้าที่แนะนำให้เดินไปดีกว่าเพราะใช้เวลาพอกัน เราเลยตัดสินใจเดินกันไปตามแผนที่ที่เค้าให้มา ปรากฏว่า..หลงสิครับ งมดูแผนที่และถนนอยู่นานก็มีฝรั่งใจดีเข้ามาช่วยบอกทางแบบให้เข้าใจง๊ายยง่าย จนในที่สุดเราก็ไปถึงโรงแรมโดยสวัสดิภาพ และพอถึงเค้าจะมีเจ้าหน้าที่พิเศษแต่งชุดสีแดงของสโมสรมาคอยต้อนรับ พร้อมกับให้หนังสือโปรแกรมทัวร์และตั๋วเข้าสนามครับ



   จากนั้นเค้าจะพาไปที่ห้องจัดเลี้ยง แจก Welcome Drink และพาไปนั่งที่โต๊ะตามหมายลขที่จัดไว้ให้ เป็นแบบโต๊ะกลมนั่งกันประมาณ 10 คน ทั้งหมดประมาณ 10 กว่าโต๊ะเห็นจะได้ มีจอมอนิเตอร์ใว้ให้ดูฆ่าเวลา จากนั้นก็เป็นหน้าที่เราเลยครับ ไปตักอาหารซึ่งจะมีเจ้าหน้าที่คอยบริการ มีทั้งอาหารและขนมนานาชนิด เราสามารถเลือกได้เลย ตามสบายไม่อั้น ไหนๆก็จ่ายตังค์มาแล้วก็จัดไปเลยครับ  ส่วนเครื่องดื่มประเภทเหล้าเบียร์ต้องซื้อเพิ่มเองนะครับ พอกินเสร็จประมาณบ่าย 2 จะมีรถโค้ชมารับไปที่สนามแอนฟิลด์ครับ



   ระหว่างทางไปสนามรถติดมว๊ากกกกก แถมถนนจะแคบไปไหน??? พอไปถึงคนขับจะนำรถไปจอดที่ลานจอด ให้เพื่อนๆ จำที่จอดรถไว้นะครับเพราะขากลับเราต้องมาขึ้นรถคันเดิมเพื่อกลับไปที่โรงแรมอีกที โดยรถจะออกหลังจบการแข่งขันประมาณ 30 นาที

   ไปสนามกันเลยครับ ที่สนามคนเยอะมากอีกแล้วไม่รู้มาจากไหนกัน ในร้านสโตร์ก็คนแน่นมากจนเจ้าหน้าที่ต้องจัดให้เข้าเป็นรอบ   ส่วนผม..ก็ต้องไม่พลาดแน่นอน จัดไปตามธรรมเนียมด้วยเสื้อเจ็คแกต 1 ตัว กับผ้าพันคออีก 1 ผืน สมาชิกลด 10 % นะครับอย่าลืมเอาบัตรไปด้วย



   พร้อมแล้วก็เข้าสนามกันเลย ต้องดูที่ตั๋วนะครับว่าเค้าให้เข้าทางประตูไหน แต่ขอแนะนำให้ลดความอ้วนก่อนนะ เพราะทางเข้าแคบม๊ากกกกกกกกกกก!!! 555   อ้อ..ก่อนเข้าที่นั่งจะมีร้านขายเครื่องดื่มและพวกขนมต่างๆ แนะนำให้ซื้อเข้าไปก่อนเลยเผื่อหิว เพราะถ้ารอออกมาซื้อตอนพักครึ่งล่ะก็อดกินกันพอดี คนแน่นสุดๆ คนไทยตัวเล็กกว่าเค้าฝ่าฝูงคนไปไม่ได้จริงๆ ผมคนนึงยอมแพ้เลยครับ



   ผมได้ที่นั่งชั้น 2 ฝั่ง Anfield Road ตอนเดินเข้าไปนั่ง ทุกคนในแถวต้องยืนขึ้นทำความเคารพ เฮ้ยไม่ใช่! เพราะเก้าอี้ที่เล็กและทางเดินที่แคบทำให้เวลาคนจะเข้าหรือออกต้องลุกไม่งั้นเข้าไม่ได้   ตอนก่อนเกมส์เริ่มผมสงสัยมาก ในสนามทำไมคนไม่ค่อยมีเลยแฮะ แต่พอถึงเวลาเตะเท่านั้นแหละ เต็มพรึบตามความจุของสนามทันทีเลยครับ พอตอนหลังถึงรู้ว่าพวกฝรั่งเค้าไปกินเบียร์กันก่อนที่ด้านหลังสแตน พอเกมส์เริ่มถึงเข้ามา



   จากนั้นก็ทำตัวกลมกลืนให้สมกับคำว่าเป็น “เสกาเซอร์” ครับ ไม่ต้องกลัวว่าจะทำไม่เป็น ไม่ต้องรู้ว่าต้องทำอย่างไร แค่ปล่อยตัวไปตามสถานการณ์ก็พาเรากลมกลืนไปเอง เช่น ร้องเพลง You’ll never walk alone ลุกขึ้นยืนทุกจังหวะที่มีการลุ้นประตู ตะโกนเชียร์ อะไรอย่างนี้เป็นต้นครับ อยู่ตรงนั้นบอกเลยว่าอินและฟินสุดๆ

   แต่เสียดายจบเกมส์ทีมแพ้ไป 2 – 1 ตอนเดินกลับ แฟน Liverpool เดินกันเงียบๆ  ส่วนแฟนฝั่งทีมเยือนร้องเพลงกันหนุกหนานเยาะเย้ยกันน่าดูเลยอ่า 555 ก็ผิดหวังกันไปเล็กน้อยครับ แต่บอกเลยว่าความฟินมันไม่ได้อยู่ที่ผลคะแนนว่าจะแพ้หรือชนะครับ แต่มันอยู่ที่เราได้ไปอยู่ตรงจุดนั้นมากกว่า ที่สุดของแจ้อ่ะ (เก่าอีกแล้ว) ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันมันตราตรึงถึงทรวงฮาทจริงๆ

   ขากลับก็เดินไปที่รถเพื่อกลับโรงแรม หรือใครจะนั่งเลือกรถที่เค้ามีบริการจากสนามไปที่สถานีรถไฟเลยก็ได้นะ แต่ว่าคิวจะยาวมาก พอถึงโรงแรมก็แยกย้ายกันเดินกลับ ส่วนใครที่ซื้อแพ็คเกจแบบรวมห้องพักด้วยก็ตรงเข้าที่พักได้เลย ส่วนผมก็เดินเล่นชมนกชมไม้ในยามยามค่ำคืนที่ฝนตกพรำๆ แวะกินโน่นนี่ไปเรื่อยระหว่างทางเดินไปขึ้นรถไฟที่จะออกเวลาประมาณ 2 ทุ่มครับ



   ถ้าเพื่อนๆอยากกลับเร็วก็เลือกเที่ยวรถไฟขากลับให้เร็วขึ้นแต่จะแพงกว่ากันประมาณ 10 ปอนด์  ตอนนั่งกลับบนรถไฟคนเยอะกว่าตอนมาซะอีก พูดคุยเสียงดังกันตลอดทาง กว่าจะกลับมาถึงลอนดอนก็เกือบเที่ยงคืน ซึ่ง Tube อาจจะปิดก่อน ฮ๊ะว่าไงนะ Tube หมด!!! ไสว่าสิบ่ทิ่มกัน ฮือๆๆๆ แต่ไม่ต้องตกใจไปครับ ผมเจอมาแล้ว ทำใจร่มๆ หรือว่าทำใจดีสู้เสือแล้วเดินออกไปหน้าสถานีอย่างมาดมั่น หารถเมล์ (Night Bus) ขึ้นแทนไปเร้ยยยย ระดับผมไม่มีเรียก Cab ครับ (..มันแพง!) ก็บัสเค้ามีวิ่งตลอดคืนแล้วจะเสียตังค์ทำไม แต่กว่าจะขึ้นได้ก็ตัดสินใจอยู่นานว่าจะเลือกไปเส้นทางไหนดี เพราะโรงแรมไม่ได้อยู่ในเมือง ต้องต่อกันหลายทอดเลยทีเดียว พอถึงเลยหมดแรงสลบไปเลยครับวันนี้

เกร็ดชิคๆ

1.ชาวอังกฤษที่นี่เค้าจะดื่มเบียร์กันเรื่อยๆ ก่อน พักครึ่ง และหลังเกมส์ เป็นเรื่องปกติ แต่ไม่ค่อยโวยวาย
2.เจ้าหน้าที่สนามและตำรวจ กระจายอยู่ทั่วทุกพื้นที่ทั้งในและนอกสนาม เรียกว่ามองไปทางไหนก็เจอ ถ้ามีปัญหาอะไรไปหาเค้าได้เลย
3.เพิ่งเข้าใจว่าทำไมคนเดินออกจากสนามก่อนเกมส์จบ เพราะรถจะติดมาก ติดยิ่งกว่าขามาอีก  ก็คน 40,000 กว่าออกมาพร้อมกัน!!!
4.ใช้ Google Map ในการเดินทางได้เลย สะดวกและละเอียดมากๆ
5.ในสนามไม่มีเสียงพากย์และภาพรีเพลย์นะครับ ต้องทำใจ