Note : แฟนฟิกชั่นเรื่องนี้เขียนขึ้นมาด้วยความพีคคู่บอสออย ใน Ep.สุดท้าย ทำให้เขียนแฟนฟิกชั่นขนาดสั้นออกมาได้เรื่องหนึ่ง แล้วก็พัฒนาต่อเป็นฟิกขนาดความยาว 8 ตอนจบ และยังอุตส่าห์มีตอนพิเศษต่อ ตามความพีคทีไม่จบไม่สิ้นของคนเขียน

Ep.0 Never Too Late    http://ppantip.com/topic/34594113

Ep.1 Forget the Past    http://ppantip.com/topic/34604193

Ep.2: Start the New     http://ppantip.com/topic/34614576

Ep.3: Don’t Worry        http://ppantip.com/topic/34633163

Ep.4: I’ll be with you    http://ppantip.com/topic/34692987

Ep.5: Always               http://ppantip.com/topic/34704122

Ep.6: Heal Over Part 1 http://ppantip.com/topic/34716642

Ep.6: Heal Over Part 2 http://ppantip.com/topic/34723665

ตอนพิเศษตามที่สัญญาไว้ใน Ep.6.2 มาแล้วค่า ตอนแรกกะว่าจะเว้นช่วงไปนิดนึง (มีงานจ้อบต้องทำด้วย) ปรากฏว่า วันก่อนน้องพีมา Retweet ทวิตเตอร์ที่เราแปะรูปพีฟรังไว้ เลยรู้สึกว่า ต้องฉลอง 555 ปั่นรวดเดียวครึ่งตอน 6 หน้า ยาวกกว่าที่กะไว้อีกแล้ว เลยตัดมาลงเป็น Part 1 ก่อนเหมือนเดิมนะค้า

ตอนนี้ไม่ได้เขียนอิงจากซีรีย์แล้ว จะขอคืนสู่สัญชาติญาณเดิม ฉายา นะโอ เฮลบลูบอย ละนะ อะไรหวานๆ ที่อยากใส่ตอนเขียนฟิกหลักแต่ใส่ไม่ได้ จะใส่ให้หมดเลยยยยย (เค้าเป็นแฟนกันแล้ว เค้าหวานกันด้ายยยยย)

ว่าแต่ยังมีคนอ่านอยู่รึเปล่าหว่า? เอาเป็นว่า ถ้าใครอ่านแล้วเป็นยังไง คอมเมนท์ได้เหมือนเดิมนะค้า

credit ภาพเปิดกระทู้จากเวบ Dek-D ค่า



        Happy Birthday
       ขอโทษที่วันนี้ไปด้วยไม่ได้ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ
    
        ออยเลื่อนนิ้วผ่านหน้าจอโทรศัพท์ที่ปรากฏข้อความอวยพรวันเกิด ก่อนจะปิดล็อคโทรศัพท์ เลื่อนประตูบ้านปิดคล้องกุญแจ แล้ววิ่งไปขึ้นรถของเตี่ยที่ขับมาจอดรออยู่หน้าบ้าน

        ใช่แล้ว...วันนี้วันที่ 18 มีนาคม วันเกิดของเธอเอง ปกติออยไม่ค่อยตื่นเต้นกับวันเกิดมากนัก ไม่ใช่ไม่เห็นความสำคัญหรอก เพียงแต่คนรอบข้าง ไม่ว่าจะเป็นเตี่ยม้าหรือน้องชาย ไม่ค่อยมีใครใส่ใจเรื่องวันเกิดนัก ตอนเด็กๆ เตี่ยกับม้ายังออกไปหาซื้อของขวัญมาให้บ้าง แต่พอลูกๆ โตขึ้น เตี่ยม้ามักจะถามล่วงหน้าว่าอยากได้อะไร หรือไม่อย่างนั้นก็ยื่นเงินให้ไปซื้อเอาเอง

         เอ็มชอบวิธีปฏิบัติแบบนี้มากกว่า เพราะเตี่ยม้าไม่ค่อยรู้จักของเล่นหรือของฮิตๆ ที่เด็กวัยรุ่นชอบกัน แต่ออยกลับรู้สึกว่า ของขวัญที่มีค่าที่สุดที่เคยได้รับ ไม่ใช่โทรศัพท์มือถือหรือคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค แต่เป็นตุ๊กตาบาร์บี้ที่เคยเตี่ยม้าซื้อให้ตอน 7 ขวบต่างหาก

          ส่วนของขวัญจากเพื่อนๆ ก็ไม่ค่อยมีอยู่แล้วเพราะเธอไม่ค่อยมีเพื่อนมากนัก อีกอย่างวันเกิดของเธอก็อยู่ในช่วงปิดเทอมที่ไม่ค่อยได้เจอใคร อย่างมากก็มีเพื่อนเข้ามาอวยพรผ่านทางเฟซบุ๊คเท่านั้น  
          จะว่าไป...วันเกิดที่พอจะมีสีสันบ้างก็คงเป็นวันเกิดปีที่แล้ว ตอนที่เป็นเพื่อนกับขนมปัง  รายนั้นส่งข้อความมาชวนเธอไปกินไอศกรีม (เธอโกหกไปว่ายังไม่กลับบ้านที่อุทัย) แล้วก็เดินเล่นดูของกัน ก่อนจะยื่นของขวัญวันเกิดเป็นกล่องหีบเพลงหน้าตาน่ารัก ซึ่งออยก็ยังคงเก็บรักษาไว้อย่างดี

        ...มาปีนี้ ถึงแม้จะไม่มีขนมปังเป็นเพื่อนสนิทข้างกาย แต่วันเกิดของออยก็ต่างจากปีก่อนๆ ราวหน้ามือเป็นหลังมือ

        อย่างแรก เตี่ยกับม้าที่แต่ก่อนไม่เคยสนใจเรื่องวันเกิดลูกมากกว่าจดลงปฏิทินว่าต้องโอนเงินพิเศษเข้าบัญชีให้ กลับประกาศว่าจะปิดร้านหนึ่งวัน เพื่อพาเธอกับเอ็มไปเที่ยวฉลองวันเกิดที่เมืองโบราณสมุทรปราการ ตบท้ายด้วยกินอาหารทะเลที่บางปู

           พอได้ยินเข้า น้องชายตัวแสบที่กำลังเห่อจักรยานใหม่ก็ร้องไชโยราวกับเป็นเจ้าของวันเกิดเสียเอง บอกว่าจะได้เอาจักรยานติดท้ายรถไปขี่เล่นอวดสาว ออยเองก็พยักหน้าโอเคแบบดีใจ ขนาดเตี่ยกับม้ายังมีท่าทางตื่นเต้น บอกว่า จะได้ไปรำลึกความหลังที่บางปูสมัยจีบกันใหม่ๆ

         จากการฉลองวันเกิดก็เลยกลายเป็นทริปครอบครัวเล็กๆ ที่ทุกคนตั้งตารอ ออยรู้สึกดียิ่งกว่าเตี่ยม้าให้ของขวัญแพงๆ กับเธอเสียอีก
    
       ถ้าจะมีอะไรที่ทำให้หงอยไปบ้าง ก็คงเป็นเพราะใครบางคนที่ส่งข้อความอวยพรวันเกิดมาให้นี่แหละ
       
           ความจริงเตี่ยกับม้าออกปากถามบอสว่าจะไปด้วยกันไหมตั้งแต่ต้นเดือน เจ้าเอ็มเองก็ชวน ‘เฮียบอส’ ยิกๆ ให้ไปขี่จักรยานด้วยกัน แต่เจ้าตัวคนถูกชวนกลับปฏิเสธพ่อแม่เธออย่างสุภาพว่า ติดธุระไปไม่ได้จริงๆ ก่อนจะมาบอกออยทีหลังด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนว่า
        วันเกิดปีแรกที่ได้ไปเที่ยวกับที่บ้าน อ้อนเตี่ยกับม้าให้เต็มที่เลยนะ

        ออยยิ้มตอบเพราะพอดูออกเหมือนกัน ที่อีกฝ่ายไม่ยอมไปเที่ยวด้วย ไม่ใช่เพราะไม่อยากไปหรือเกรงใจ แต่เพราะเขาอยากให้เธอได้มีช่วงเวลาดีๆ ตามประสาครอบครัวให้มากที่สุดต่างหาก

        เรื่องเข้าใจก็เข้าใจหรอกนะ...แต่ก็อดหงอยไม่ได้ เพราะนอกจากข้อความอวยพรวันเกิดที่ส่งมาตั้งแต่เช้า บอสก็ไม่มีท่าทีอะไรเป็นพิเศษ ออยเลยไม่แน่ใจว่า คนรักที่เพิ่งคบกันหมาดๆ ไม่ใส่ใจวันพิเศษอย่างวันเกิด วันครบรอบ หรือพวกวันคริสมาสต์วาเลนไทน์ เหมือนที่ไม่ค่อยชอบกิจกรรมอย่างกีฬาสีด้วยหรือเปล่า

        นอกจากเรื่องนี้แล้ว วันเกิดปีนี้ก็สนุกสนานและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะมากกว่าทุกปีจริงๆ บ้านของเธอไปถึงเมืองโบราณตอนบ่ายต้นๆ เอ็มรีบจัดแจงยกจักรยานลงจากท้ายรถ ขี่นำไปล่วงหน้า ขณะที่เตี่ยนึกสนุก จอดรถยนต์ไว้ที่ลานจอดด้านหน้า แล้วเช่ารถกอล์ฟขับพาม้ากับออยตามน้องชายไป

          พวกเธอถ่ายรูปกับสถานที่สำคัญต่างๆ ก่อนจะแวะพักนั่งกินขนมกันที่ตลาดน้ำจำลอง ออยหยิบโทรศัพท์ออกมา ส่งรูปถ่ายของเธอกับครอบครัวหน้าเรือนไทยโบราณไปให้บอสดูทางไลน์  อีกฝ่ายตอบกลับอย่างรวดเร็ว

           ท่าทางสนุกนะ ดีจัง
           แค่ข้อความสั้นๆ ออยก็แทบจะเห็นรอยยิ้มพอใจปรากฏขึ้นที่มุมปากของฝ่ายตรงข้ามแล้ว เธอยิ้มก่อนจะพิมพ์ตอบ สนุกมากเลย ถ้าแกมาด้วยก็ดีสิ

        ไว้วันหลังไปด้วยกันนะ เราขี่จักรยานให้แกซ้อนท้ายเหมือนวันนั้นดีไหม?
    
         อื้ม ออยรับคำ นึกถึงวันที่บอสพาเธอไปเที่ยวสวนรถไฟครั้งแรก จะว่าไปบอสยังไม่ได้ส่งรูปเธอที่ถ่ายที่สวนผีเสื้อมาให้เลยนี่นา สงสัยจะลืมไปแล้ว เธอคิดก่อนจะหันไปตามเสียงเรียกของน้องชายที่มาโวยวายอยู่ใกล้ๆ เอ็มมาเร่งให้ไปต่อละ แค่นี้ก่อนนะ

        โอเค ถึงบ้านแล้วไลน์มาด้วยนะ เดี๋ยวเราโทรหา
        โอเค ออยกดส่งข้อความแล้วรีบลุกตามเตี่ยกับม้าไปขึ้นรถกอล์ฟ
    
          พวกเธอเที่ยวเมืองโบราณจนบ่ายแก่ๆ ก่อนจะเคลื่อนขบวนไปกินอาหารทะเลที่บางปู  ร้านเดิมที่เตี่ยกับม้าเคยมากินสมัยหนุ่มสาว เตี่ยทำท่าพอใจที่รสชาติอาหารยังอร่อยเหมือนเดิม พอกินเสร็จก็ชวนลูกๆ ไปให้อาหารนกนางนวลนับร้อยตัวที่บินโฉบรออยู่ตรงสะพานที่ทอดยาวไปสู่ทะเล
    
          ออยกับแม่และน้องชายช่วยกันโยนกากหมูที่ซื้อมาจากแม่ค้าแถวนั้นให้นกนางนวลที่บินร่อนอยู่ใกล้ๆ โดยมีเตี่ยคอยถ่ายรูปให้ แล้วทุกคนก็ต้องขำกันใหญ่เมื่อนกนางนวลใจร้อนกลุ่มหนึ่งถลาเข้าใส่เอ็มเพราะฝ่ายนั้นมัวลีลาแกล้งทำเหมือนจะโยนอาหารให้แต่ไม่โยนสักที ทำเอาน้องชายตัวแสบของเธอโวยวายลั่นขณะที่คนที่เหลือหัวเราะกันไม่หยุด

           วันเกิดปีนี้สนุกจริงๆ นั่นแหละ
           ออยที่กำลังหัวเราะรู้สึกเหมือนน้ำตาจะเอ่อขึ้นมานิดหน่อย จนต้องรีบใช้ปลายนิ้วปัดทิ้งไม่ให้คนอื่นเห็น

           ดีจังที่วันนั้นเธอเลือกจะเอาขวดน้ำกระแทกตู้กระจกจนแตก แทนที่จะปล่อยตัวเองให้หลุดจมลงไปในความง่วงงุนอันแสนมืดมิด
           ดีจัง...ที่ได้มีชีวิตอยู่ต่อไป