เคยอยากเล่าเรื่องของตัวเองมานาน แต่ก็กลัวว่าจะถูกด่า มาวันนี้รู้ข้อผิดพลาดตัวเอง เข้าใจและยอมรับมันได้ จึงคิดว่าไม่น่าจะอายหากถูกด่า

อยากจะเล่าเรื่องความรักที่ทำให้ขึ้นคานจนป่านนี้ (30 ปลายสุดๆ)

ฉันได้มีโอกาสเจอผู้ชายคนนึงในที่ๆไปประจำ เห็นครั้งแรกก็สะดุดตา เหมือนเพื่อนเก่าเราแต่ก็ไม่น่าใช่  ก็มองเขาอยู่ไกลๆห่างๆ จนเกิดเป็นความรู้สึกดีๆ วันละนิดวันละหน่อย แต่ก็หักห้ามใจเพราะเห็นเขามีแฟนแล้ว อยู่มาวันนึงได้งานทำใหม่ ต้องไปจากที่ตรงนั้น และคงไม่ได้เจอเขา เลยอยากจะให้อะไรบางอย่างแก่เขาทิ้งท้าย ซึ่งตอนนั้นเขาก็ไม่รู้หรอกว่าเราคือใครยังไง ก็ดีเหมือนกัน จะได้จบๆไปรักแบบไม่มีหวัง เราทำการ์ดทำมือ ไปวางหน้ารถเขา รู้สึกเพี้ยนๆที่ทำแบบนั้น เขาก็คงงงใครกันเอาอะไรมาวาง 555

จากวันนั้น นึกว่าจะไม่ได้เจอเขาแล้ว ที่ไหนได้ งานใหม่ที่ได้อยู่ดีๆแจ้งให้ออกซ่ะงั้น กรรมเลยต้องกลับมาเจอเขาอีกครั้งที่ๆเดิมนั้น ซึ่งการกลับมาคราวนี้ มันมีเรื่องราวที่ดีและจบลงด้วยน้ำตา