นิทานเรื่องนี้  แต่งให้คุณพ่อทุกท่านที่มีลูกน้อยไม่เกิน 10 ขวบ

ยามพลบค่ำ มีลมโชย เสียงกอหญ้าไหว และเสียงแมลงหรีดหริ่งเรไร แสงจันทร์ทอดส่องลางๆ    
ใต้ต้นไม้เล็กๆ ท่ามกลางทุ่งหญ้ามีลูกแมวป่าน้อยสองตัว    
ลูกแมวตัวน้องสาวถามพี่ชายว่า "พี่จ้า.. วันนี้เราจะเล่นอะไรกันดี ?"
ลูกแมวป่าตัวพี่ตอบน้องสาวว่า "มาเล่นสู้กันดีกว่า"
ลูกแมวป่าตัวน้อยหน้านิ่ว "ไม่เอา.. น้องไม่ชอบ"
ทันใดนั้นมีเสียงสะอื้นแผ่วๆ ดังมาจากทิศเหนือลม
"ฮือ..ฮือ..." เสียงเบาๆ แต่เหมือนอยู่ไม่ไกล
"เอ๊ะ ! เสียงอะไร ?" ลูกแมวป่าพี่ชายหูตั้งขึ้น   ยืนจ้องไปทางต้นเสียง
"หนูกลัว.." แมวตัวน้อยหลบหลังพี่ชาย
"ไม่ต้องกลัว ค่อยๆ หมอบตามพี่มา" พี่ชายสั่ง
ลูกแมวป่าน้อยสองตัวหมอบคลานอย่างแผ่วเบาแทรกป่าทุ่งหญ้าไป เพียงไม่กี่เมตรก็เห็นลูกสุนัขจิ้งจอกนั่งร้องไห้ สะอื้นเบาๆ  กอดตุ๊กตาหนูตัวน้อย
"เธอเป็นใคร ? มานั่งร้องไห้ทำไม ?" น้องแมวป่าถามโพร่งเสียงแจ๋วจนลูกสุนัขจิ้งจอกสะดุ้งหันมามอง หยุดร้องไห้ทันที
"เธอเป็นใคร ?" ลูกสุนัขจิ้งจอกหูตั้งขึ้น  ถามกลับอย่างตกใจ
ลูกแมวน้องสาวตอบเสียงแจ๋ว "เราเป็นแมวป่านะ ! แถวนี้บ้านเรา"
ลูกสุนัขจิ้งจอกน้อยตอบ "ฉันหลงทาง มันมืดด้วย"
ลูกแมวผู้พี่บอก "ไม่ต้องกลัวหรอก ที่นี่บ้านเรา ปลอดภัย คืนนี้มาค้างกับเราก่อน ว่าแต่เธอมาอยู่นี่ได้ไง ?"
"เราโกรธกับพ่อเรานะ เราแอบออกมาเดินเล่นตอนแม่นอนหลับ แล้วเราก็กลับบ้านไม่ถูกจนมืด"
น้องแมวป่าน้อยถามแทรกขึ้นมา "พ่อคืออะไร ?"
ลูกสุนัขจิ้งจอกชะงัก  แต่เมื่อมองหน้าลูกแมวป่าทั้งสองทำหน้างงจริงๆ ก็พูดตอบว่า " พ่อก็คือคนที่หาอาหารมาให้เรากับน้องชายและแม่เราไง !   พ่อชอบดุว่าเราทุกทีที่เราอยากออกไปเที่ยวข้างนอกบ้าง ... ก็เราโตแล้วนะ !" ลูกสุนัขจิ้งจอกทำหน้ามุ่ย แล้วถามลูกแมวป่าว่า "แล้วพวกเธอไม่มีพ่อเหรอ ?"
ลูกแมวน้องสาวชิงตอบเสียงดัง "ไม่มี เราอยู่กับแม่ ตอนค่ำแม่จะออกไปหาอาหาร ตอนรุ่งเช้าถึงจะกลับ"
ลูกสุนัขกลืนน้ำลาย พูดเสียงเบาๆ ว่า "เราหิวจังเลย.. วันนี้เรายังไม่ได้กินอะไรเลย"
ลูกแมวพี่ชายตอบ "งั้นมากินกับเราก็ได้ แม่เราทิ้งอาหารไว้ให้ เราจะแบ่งให้เธอ"
ลูกแมวน้องสาวสบทบเสียงดังอย่างร่าเริงที่ได้เพื่อนใหม่ "ใช่ ใช่ ! ตามเรามาสิ"
ลูกแมวน้องสาวสังเกตุเห็นตุ๊กตาหนูที่ลูกสุนัขจิ้งจอกถืออยู่ ก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย "เธอถืออะไรอยู่นะ ?"
ลูกสุนัขตอบ "อ๋อ ! ตุ๊กตาหนูนะ พ่อเราให้ไว้เล่น"
ลูกแมวยิ้มอย่างสนใจ "น่ารักจังเลย"
ลูกสุนัขจิ้งจอกยิ้มบ้าง แล้วยื่นตุ๊กตาขึ้น "เราให้เธอ"
ลูกแมวน้อยกระโดดอย่างดีใจ "ให้จริงๆ เหรอ ?"
"ฮือ!" ลูกสุนัขจิ้งจอกตอบสั้นๆ ด้วยรอยยิ้ม ลูกแมวป่าน้อยรีบคว้าแล้วกระโดดนำหน้าอย่างร่าเริง
ลูกแมวป่าทั้งสองนำลูกสุนัขจิ้งจอกมาที่โคนต้นไม้ที่อยู่ แล้วแบ่งชิ้นเนื้อที่แม่แมวทิ้งไว้เท่าๆ กัน ทั้งสามกินกันอย่างเอร็ดอร่อย หลังจากกินอิ่มแล้วลูกสุนัขถามขึ้น "บ้านพวกเธออยู่ไหน ?"
แมวพี่ชายตอบ "ที่นี่ไงบ้านเรา"
ลูกสุนัขงง "แล้วฝนตกพวกเธอไม่เปียก ไม่หนาวเหรอ ?"
ลูกแมวป่าพี่ชายตอบแบบงงเช่นกัน "ก็เปียก ก็หนาวสิ ถามได้ แล้วบ้านเธอเป็นยังไง ?"
ลูกสุนัขจิ้งจอกน้อยตอบ "บ้านเราเป็นถ้ำเล็กๆ เราอยู่กับน้องชาย กับแม่ "
"หนูอยากมีบ้านบ้าง !" ลูกแมวน้องสาวพูดโพร่งขึ้น แต่ไม่มีใครสนใจ
ลูกสุนัขจิ้งจอกเล่าต่อ "ทุกเช้าพ่อเราจะออกไปหาอาหาร แล้วกลับมาให้พวกเราตอนเย็น ถ้าวันไหนแม่ฟ้องพ่อว่าเราเตล็ดเตร่เล่นแถวปากถ้ำ จะโดนพ่อเอ็ดว่าทุกที แต่เราโตแล้วนะ ! เราอยู่แต่ในถ้ำเราก็เบื่อ ไม่เหมือนน้องชายเราเป็นลูกแหง่ ติดอยู่กับแม่"
ลูกสุนัขหยุดครู่หนึ่งแล้วเล่าต่อ "พ่อเราบอกว่าข้างนอกอันตราย แต่เราเถียงว่า เราโตแล้ว เราช่วยพ่อหาอาหารให้แม่กับน้องได้   พ่อเราโกรธเรา เราก็โกรธพ่อเหมือนกัน พ่อไม่เคยเชื่อเราเลย.."
ลูกแมวป่าน้องสาวพูดขึ้น "เราอยากมีพ่อบ้าง...."
ทุกคนเงียบไปสักครู่ ลูกสุนัขจิ้งจอกจึงเล่าต่อ "เมื่อเช้าตอนพ่อเราออกไปหาอาหารเหมือนทุกวัน แม่เรานอนหลับอยู่ เราเลยชวนน้องชายแอบออกไปเที่ยวข้างนอก แต่น้องลูกแหง่ขี้กลัว ไม่ยอมตามเรามา เราเลยขู่ว่าห้ามบอกแม่ ไม่งั้นจะกัดให้เหวอะเลย    เราก็เอาตุ๊กตาหนูมาเป็นเพื่อนแทนก็ได้    กะว่าจะหนีออกมาแป็บเดียวเอง พอเราจะกลับก็กลับไม่ถูก จนค่ำก็ได้มาเจอพวกเธอนี่แหละ"
"เธอนอนค้างกับเราก่อนนะ ตอนเช้าแม่เราคงไปส่งเธอเอง" แมวพี่ชายบอก
แมวน้องสาวตะโกนเสียงแจ๋ว "เธออยู่กับเราเลยนะ !"
ลูกสุนัขจิ้งจอกกลับมีสีหน้าเศร้า "พ่อต้องดุเราแน่ๆ เลย " แต่ก็มีสีหน้าแช่มชื่นขึ้นทันที "พ่อต้องมาตามหาเราแน่ๆ " ทั้งสามคุยและเล่นกันจนหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ และต้องงัวเงียตื่นขึ้นเมื่อมีเสียงแม่แมวปลุกตอนใกล้รุ่ง
"นี่อะไรกัน ?" แม่แมวป่าถามเสียงเขียว
ลูกแมวพี่ชายเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่แมวฟัง โดยมีเสียงลูกแมวน้องสาวแย่งเล่าแจ๋วๆ
ในที่สุดแม่แมวป่าก็บอกกับลูกสุนัขจิ้งจอกว่า "ไม่ต้องกลัว ป้ารู้จักถ้ำของพวกเธอ ไม่ไกลจากนี่นัก เดี๋ยวเช้าแล้วจะไปส่ง" แม่แมวล้มตัวลงนอนอย่างอ่อนเพลีย
ทั้งหมดเผลอหลับไปอีกครั้ง มาตื่นขึ้นตอนสายเมื่อมีเสียงวิ่งเหยอะๆ ใกล้เข้ามา
"พ่อ !" ลูกสุนัขจิ้งจอกตะโกนสุดเสียงอย่างดีใจ และวิ่งอย่างเร็วที่สุดไปทางต้นเสียง แมวป่าทั้งสามตัวค่อยๆ เดินตามอย่างระแวดระวัง ภาพที่เห็นคือพ่อหมาจิ้งจอกและลูกน้อยกระโดดกอดรัดกันเหมือนอย่างดีใจสุดชีวิต พ่อสุนัขเลียลูกน้อยไปทั่วตัวพร้อมกับถามว่า "เจ้าเป็นอะไรไหม ? แม่เป็นห่วงเจ้ามาก พ่อออกตามกลิ่นเจ้าทั้งคืน อย่าทำอย่างนี้อีกนะลูก พ่อใจหายมาก"
ลูกสุนัขร้องไห้สะอึกไม่หยุด   แม่แมวป่าเดินเข้ามาและหยุดอยู่ห่างๆ เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง พ่อสุนัขจิ้งจอกกล่าวขอบคุณแม่แมวไม่หยุด ในที่สุดสุนัขจิ้งจอกทั้งสองก็เดินจากไป แมวป่าทั้งสามยืนส่ง
"แม่ ! หนูอยากมีพ่อบ้าง !" ลูกแมวน้องสาวพูดขึ้น
แม่แมวป่าและพี่ชายอึ้ง ไม่ตอบอะไร ลูกแมวน้องสาวพูดต่อ "หนูอยากมีบ้านด้วย"
แม่แมวป่าตอบเบาๆ "เราเป็นแมวป่านะลูก บ้านเราก็อยู่ใต้ต้นไม้ไงจ๊ะ" แม่แมวก้มลงเลียลูกด้วยความรัก
"เขาหนีออกจากบ้านทำไมคะแม่... ?" แม่แมวชะงัก ในที่สุดก็ตอบพึมพำเบาๆ ว่า "บางที เราก็มองไม่เห็นคุณค่าสิ่งที่เรามีนะลูก..."