ดวงเอยดวงยิหวา                                ใช่จะชังฉันพามารศรี
     สู้หาญหักเพราะรักเทวี                            ยากที่จะหยิบอย่างมาอ้างอิง
     แม้นแหวะทรวงดวงจิตพี่ออกได้               จะประจักษ์แจ้งใจเจ้าทุกสิ่ง
    อันโทษแต่หลังนั้นผิดจริง                         พี่ก็วิงวอนขออรไท”
     บทตอนไปคือ
                 น้องเอยน้องรัก           นวลละอองผ่องพักตร์เพียงแขไข
            งามองค์ทรงลักษณ์วิไล           พิศไหนสารพันเป็นขวัญตา
           พี่หวังจะฝากไมตรีจิต           รักร่วมสนิทเสน่หา
           ควรฤๅดวงใจไม่เมตตา           แต่จะตอบวาจาก็ไม่มี
          ช่างผินผันหันหลังไม่                แลดูโฉมตรูขัดใจสิ่งไรพี่
          เชิญชม้ายชายตามาทางนี้        จะสะบัดเบือนหนีพี่ยาไย    
     ตอนไปคือ
            อันโดรเมดาสุดาสวรรค์       ยิ่งกว่าชีวันเสน่หา           
     ขอเชิญชาวสวรรค์ชั้นฟ้า                   เปิดวิมานมองมาให้ชื่นใจ               
     ถึงกลางวันสุริยันแจ่มประจักษ์          ไม่เห็นหน้านงลักษณ์ยิ่งมืดใหญ่  
     ถึงราตรีมีจันทร์อันอำไพ                    ไม่เห็นโฉมประโลมใจก็มืดมน        
     อ้าดวงสุรีย์ศรีของพี่เอ๋ย                     ขอเชิญเผยหน้าต่างนางอีก          
   ขอเชิญจันทร์ส่องสว่างกลางสกล          เยี่ยมมาให้พี่ยลเยือกอุรา