สวัสดีค่ะเคยไหมค่ะ จากที่เราคอยห้าม คอยเป็นห่วง เราเปลี่ยนไปเย็นชา ปล่อยให้คนรักทำสิ่งที่อยากทำ
คือแบบนี้ค่ะ เราทะเลาะกับแฟนบ่อยค่ะ เรื่องต่างๆมากมายที่เค้าชอบมองว่าเรางี่เงา สิ่งที่เราทำไปเพราะต้องการปรับความเข้าใจ แฟนเราเป็นคนปากร้ายพูดทุกอย่างเพื่อให้เราเจ็บ ทุกครั้งที่เราทะเลาะกันแรงๆก็เป็นเราทุกครั้งที่เข้าไปง้อก่อน  ทั้งที่เราไม่ผิด มีครั้งหนึ่งค่ะเราทะเลาะกันรุนแรงมาก เราร้องไห้ต่อหน้าเค้า ขอร้องให้เค้าพูดกับเราดีๆ ในตอนนั้นเรารู้สึกเหมือนคนบ้า สิ่งที่แฟนเราทำคือ นอนเล่นโทรศัพท์ทำเหมือนว่าเราไม่อยู่ตรงนั้น  สิ่งที่เราขอจากเค้าคือ ขอให้เค้ามาปรับความเข้าใจกับเรา สุดท้ายลงเอยด้วยการไปง้อเค้าอยู่ดี แฟนเราเวลาไม่ทะเลาะเหมือนคนละคน เค้าเสียเรื่องเดียวเรื่องใจร้อน เค้าไม่ค่อยง้อเราเท่าไรค่ะ แทบจะไม่ง้อเลย เราเข้าใจนะค่ะว่าคงไม่มีใครสมบูรณ์ดีเต็มร้อย  สิ่งหนึ่งที่สำคัญ การแคร์ความรู้สึกของกันและกัน ทุกครั้งที่มีปัญหาเค้าขอเลิกกับเราตลอด พูดทุกอย่างเพื่อให้เราเจ็บ ปล่อยให้เราเสียใจ เรารู้สึกว่าเราไม่จำเป็นต่อเค้าเลย นานๆตอนนี้เริ่มชินค่ะ เริ่มรู้สึกอยากออกมาทั้งที่รักเค้ามาก จากที่เคยห้ามเราปล่อยทุกอย่าง เริ่มไม่อยากสนใจ อยากเข้มแข็งอยู่โดยไม่มีเค้า เหมือนมันสะสมจนไม่อยากคิดอะไรอีกแล้ว ทั้งที่ความรู้สึกเรารักเค้ามากเหลือเกิน เราสงสารตัวเองค่ะ ตอนนี้กำลังสบสนว่าเรารักเค้าน้อยลงหรือเปล่า ทำไมเรารู้ท้อขนาดนี้ เพราะเค้าไม่แคร์ความรู้สึกเราเลย😭😭😭