เราจำเป็นมั้ย? ที่ต้องรับรู้เรื่องราวต่างๆที่พ่อแม่ทะเลาะกัน

กระทู้คำถาม
สวัสดีค่ะ

เราอยากถามถึงเหตุผลที่คนเป็นพ่อแม่ เวลาทะเลาะกัน จำเป็นมั้ยที่ต้องให้ลูกรับรู้หรือเห็นเหตุการณ์ต่างๆเหล่านั้น

เราเป็นคนนึงที่เติบโตมาในครอบครัวฐานะปานกลาง บางครั้งเรียกจนก็ว่าได้
ตั้งแต่เล็กจนโต เราเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันตลอด มีการขึ้นเสียง ขว้างปาข้าวของ แต่ไม่เคยมีลงไม้ลงมือนะ

ตอนเด็กๆเราก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่า ทะเลาะคืออะไร และคิดไปว่า เพราะบ้านเราจน เขาจึงทะเลาะกัน ตามเรื่องราวที่ได้ยินมา เนื้อหาเรื่องเงินบ้าง เรื่องข้าวของที่ต้องไปเชื่อเขาบ้าง อะไรประมาณนั้น

เราคงเด็กเกินไปที่จะเข้าใจมั้ง ได้แต่มอง หรือหลบไปที่ไหนสักแห่งในบ้าน นอกบ้าน ไปเล่นกับหมา นั่งคุยกะมันบอกมันว่า อีกแล้วหว่ะ (คิดถึงหมาจัง) สักพักจนรู้สึกเหตุการณ์สงบค่อยกลับมาบ้าน

พอเวลาผ่านไป มันก็เป็นแบบนี้มาตลอด

จนตอนนี้ เราก็โตเกินวัยเบญจเพศมาหน่อยๆ เราก็ยังเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันอยู่ เพิ่มเติมคือเรื่องราว เป็นเรื่องข้างบ้าน เรื่องชาวบ้านบ้าง เรื่องพี่น้อง อะไรก็ไม่รู้มากมาย เรื่องหลานที่พี่ฝากมาเลี้ยง สารพัด จนเรางงว่า นี่เราให้พ่อแม่อยู่บ้านเฉยๆ เรื่องทำไมมันถึงเยอะจัง ไปหามาจากไหน พยายามบอกพ่อแม่ว่าหาอะไรทำมั้ย ถ้ารู้สึกว่าง ไปวัดหรือปลูกต้นไม้ อะไรยังไงก็ได้

จนวันนี้เรารู้สึกพีคสุดๆแล้ว เขาก็ทะเลาะกันอีก เรื่องราวคือ พ่อมาขอเงินเราและบอกว่า เดือนนี้ไม่พอใช้ เพราะต้องซื้อข้าวกินเอง แม่ไม่หาให้กิน ส่วนเเม่บอกว่า พ่อเรื่องมากมีอะไรก็ไม่ยอมกิน

คือเราโมโหมาก ไม่ใช่พ่อมาขอเงินนะ คือเรื่องมันเป็นแบบนี้อีกแล้วหรอว่ะ มันไม่ใช่ครั้งแรก เราถึงกับบอกพ่อตอนเช้าว่า หนูเบื่อมาก เบื่อทั้งคู่เลย หนูทำงานหนูเหนื่อยนะ กลับบ้านมายังต้องมาฟังปัญหาไรพวกนี้อีกหรอ

มันเป็นครั้งแรกที่พูดแบบนี้ไปตรงๆ จริงๆในสมองมันอยากจะพูดออกมาเป็นหน้ากระดาษ แต่กลัวเค้าเสียใจ จริงๆอยากให้เค้าเลิกกันไปเลยด้วนซ้ำ ถ้าอยูด้วยกันแล้วปัญหามันจะมากมายขนาดนี้

ปกติถ้าเราอยู่บ้าน เราจะอยู่แต่บนห้อง หาไรทำไป เพราะอยู่ข้างล่าง มันจะมีเรื่องวุ่นวายตลอด เรารักพ่อแม่มาก เราเลือกอยู่บ้านทั้งที่ที่ทำงานไกล เพราะห่วงพ่อกับแม่ พ่อก็ป่วย แม่ก็แก่ กลัวกลางคืนเป็นอะไรกันไปเดี๋ยวจะไปหาหมอลำบาก เรามีพี่หลายคน อยากให้เขาไปอยู่กับพี่ แต่พี่ก็มีครอบครัวไปหมดแล้ว เหลือเรา ซึ่งเราเองก็มีแพลนแต่งงานและก็คิดว่าเราอยากเอาพ่อแม่ไปอยู่ด้วย แต่เค้ายังเป็นแบบนี้กันอยู่ เราเครียดนะ เราเจอแบบนี้มา 20 ปีแล้ว

เราพยายามชินกับมันแล้วนะ แต่เราอยากให้เค้าเข้าใจเราบ้าง

เรามีความคิดวูบนึงว่า เราจะเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนไปทำไมว่ะ ทำตัวเกเรๆแล้วตายๆไปเลยดีกว่า เราเบื่อมากจริงๆนะ

ขอบคุณพื้นที่นี้ที่ให้ระบาย ขอบคุณค่ะ

จริงๆ มันเป็นกระทู้คำถามนี่เนอะ จะอ่านผ่านๆหรือแสดงคงามคิดเห็นก็ได้นะคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่