ไม่เคยนึกว่าจะมีวันนี้ วันที่รักมากไป วันที่ทักไปไม่ตอบ วันที่เธอหายไปไม่บอกกล่าว วันที่เธอเบื่อ วันที่ได้แต่ความเฉยชา วันที่กลายเป็นคนไม่สำคัญ ไร้ตัวตน..ไม่จำเป็น ที่เป็นได้แค่ลมที่พัดผ่าน ฝุ่นที่แม้ลอยเข้าตาเธอก็พยายามเขี่ยออก จะอยู่หรือจะไปก็ไม่มีความหมาย.. ในตอนนั้นแค่คิดว่าเธอยุ่งมาก หรือแค่ไม่มีเวลา เลยทำได้แค่พยายามเข้าใจ ค่อยอยู่ข้างๆและห่วง..จนวันเวลาผ่านไป เราก็เริ่มห่างกันมากขึ้น ถ้าไม่ตามกลับมาเธอก็หายไปเลย หายไปแบบไม่กลับ เราเคยเลิกกันแล้วก็กลับมาหากันใหม่อีกครั้ง..แต่ครั้งนี้คงไม่ใช่อีกแล้ว เค้าไม่ใช่ความสุขของเธออีกแล้ว ไม่ใช่คนที่เธอบอกว่ารักได้เต็มปาก เป็นได้แค่ส่วนเกินที่เธออยากจะเขี่ยทิ้งไป..
#ขอโทษนะที่จับมือไว้ไม่ได้ ขอโทษที่กอดเธอไว้ไม่แน่นพอ ขอโทษที่อดทนไม่มากพอ..
#เพราะต่อให้พยายามทำดีแค่ไหนคนที่มันไม่ใช่แล้ว ยังไงมันก็ไม่ใช่.. ใช่มั้ย... (ไอ่เป็ด)